اصغر دادبه در مراسمی که برای نکوداشتش در زادگاهش یزد برگزار شد، اظهار کرد: همیشه از خداوند خواسته‏‏‌ام که توفیق دهد تا آخرین لحظه‏‏‌های عمرم معلمی کنم و در معلمی بمیرم.

به گزارش خبرنگار ایسنا – منطقه یزد، چهره ماندگار ادبیات و عرفان در اختتامه این برنامه نکوداشت که عصر 18 اسفند در تالار فرهنگ اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد برگزار شد، برای قدردانی از برگزارکنندکان و حاضران در مراسم به این شعر سعدی اشاره کرد و گفت: "هم تازه رویم، هم خجل، هم شادمان، هم تنگ دل، کز عهده بیرون آمدن نتوانم این انعام را"

دادبه با بیان این که همیشه از خداوند خواسته‏‏‌ام که توفیق معلمی را به من بدهد، ادامه داد: جز معلمی کاری نخواستم بکنم، نه این که نتوانستم رشته‌‏‏های دیگر چون پزشکی را بخوانم، بلکه نخواسته‌‏‏ام و از خداوند می‏‏‌خواهم تا آخرین لحظه‏‏‌های عمرم توفیق دهد که معلمی کنم و در معلمی بمیرم.

او از همشهریان خود از دکتر سیدمحمود طباطبائی اردکانی یاد کرد و در وصفش گفت: اگر او نبود، اگر آن شکوه و شکفتگی نبود، من‏‏‌ها، دکتر شمیساها به ظهور نمی‎‎رسیدیم، استادی که شکوهمندانه در کلاس در هنگام تدریس مقدمه توحیدیه بوستان درگذشت.

دادبه در بخش دیگر سخنانش گفت: ایران بود که پیام وحی را گرفت و مترقی‌‏‏تر شد، آن را هم گسترش داد و در نتیجه همچنان هم، انسانی و جهانی باقی است و باقی خواهد ماند.

او با بیان این که من همواره مخاطب این غزل را فرهنگ ایران می‌‏‏دانم؛ گفت: "جز آستان توأم در جهان پناهی نیست - سر مرا به جز این در حواله گاهی نیست".

او ادامه داد: باور کنید جز در پناه فرهنگ‏‏‌مان، میهن‏‏‌مان و اسلامی که در این ایران وجود دارد، پناه دیگری نیست. بارها گفته‏‏‌ام و دوباره می‏‏‌گویم، اسلام در خلأ نمی‎‎شود و آن اسلام معتدل فرهنگی و انسانی تنها در ایران وجود دارد.

او با خواندن دیگر ابیات این غزل به فرهنگ "کم‌آزاری" ایرانی‏‏‌ها تأکید کرد و گفت: جهان امروز به اولین چیزی که نیاز دارد این پیام است که رستگاری جاوید در کم‌‏‏آزاری است و خاستگاه این فرهنگ در کشور، یزد است.

در ادامه این مراسم چهره‎‎های فرهنگی و ادبی کشور و خارج از کشور در وصف دکتر دادبه به سخنرانی پرداختند.

دکتر صفر عبدالله که از تاجیکستان خود را به مراسم نکوداشت دکتر دادبه رسانده بود، گفت: در هر آن‌چه دادبه گفته و کرده است، عشق را احساس می‏‏‌کنیم.

او ادامه داد: با لهجه‌‏‏ای صحبت می‏‏‌کنم که در آن سوی مرزهاست و یک زمان هم جزو ایران بود. استاد دادبه، ایران را با همه فراز و فرودش چون جد بزرگش فردوسی دوست دارد.

عبدالله، دادبه را نمونه منش بالای ایرانی و آزادمردگی دانست و افزود: استاد دادبه، نمونه یک ایرانی نجیب است که هم غرور ایرانی و هم دانش دارد.

دکتر هرمز رحیمیان استاد دانشگاه آزاد واحد شمال تهران نیز در این مراسم اظهار کرد: استاد دادبه در همه امور نگاه متفاوت داشت و در هر درسی که وارد می‏‏‌شدیم، نگاه ما را به آن درس و شاعر تغییر می‏‏‌داد.

او دادبه را در معلمی صاحب سبک ویژه می‌داند که با هوش و حافظه کم‏‏‌نظیر خود، دانش و تجربه فلسفی خود را پشتوانه تدریس می‏‏‌کند.

در ادامه این مراسم دکتر علی میرانصاری معاون بخش ادبیات مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، اسدی تبریزی و عبدالعظیم پویا نیز در وصف ویژگی‏‏‌های دکتر دادبه مطالبی بیان کردند.

غزل‏‏‌خوانی شاعران کشوری و استانی، نی‏‏‌نامه‌خوانی و پخش کلیپ مستند دکتر دادبه از دیگر برنامه‏‏‌های پایانی این مراسم نکوداشت بود.

انتهای پیام