رئیس نظام روان‌شناسی و مشاوره استان زنجان، پرسونا(نقاب) را برای ادامه حیات بشری ضروری و آن را عاملی مهم برای تطابق با جامعه عنوان کرد.

«سیدعبدالله احمدی‌قلعه» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه زنجان، اظهار کرد: پرسونا نقابی است که بازیگران یونان باستان بر چهره می‌زدند و بر اساس آن‌ها، نقش‌های متنوع و متفاوتی را در صحنه نمایش ایفا می‌کردند. در واقع همه ما برای تعامل با جهان بیرون و موثر بودن تعاملات و روابط اجتماعی نیازمند استفاده از ماسک یا همان نقاب هستیم.

این روان‌شناس ادامه داد: در صحنه نمایش زندگی، گاهی هر کدام از ما مجبوریم نقش‌های متفاوت و متنوعی را عهده دار شویم. گاهی شاگرد و گاهی آموزگار و گاهی نیز پدر و مادر، فرزند، همسر، کارمند و ... می‌شویم. از این‌رو به‌واسطه تنوع نقش‌هایی که در زندگی عهده‌دار آن‌ها هستیم باید نقاب‌های مختلفی را به چهره بزنیم تا بتوانیم روابط موثر و سالمی را در پیش بگیریم.

وی تصریح کرد: در واقع ما به‌عنوان یک آموزگار نقشی را بر عهده داریم که نمی‌توانیم همان نقش را در خانه و نزد همسرمان ایفا کنیم. هم‌چنین به‌عنوان یک مدیر یا دانشجو برای موفقیت در جامعه ناگزیر از رفتار، گفتار و فعالیت‌هایی هستیم که نمی‌توانیم همان الگوی رفتاری را در روابط عاطفی‌مان داشته باشیم. از همین‌رو می‌توان گفت ماسک نمای خارجی است که شخص در انظار عمومی به نمایش می‌گذارد و باعث می‌شود در جامعه پذیرفته شود.

احمدی‌قلعه خاطرنشان کرد: ماسک یا نقاب واسطه بین «من» و دنیای واقعی است و این امکان را فراهم می‌کند تا حتی با اشخاصی که مورد علاقه ما نیستند ارتباط برقرار کنیم و اگر نتوانیم از ماسک به خوبی استفاده کنیم فردی غیر اجتماعی و منزوی خواهیم شد، چون انتخاب ماسک مناسب نشان از هوش اجتماعی دارد و از ما انسانی سازگار با محیط می‌سازد.

رئیس نظام روان‌شناسی و مشاوره استان زنجان تصریح کرد: هر فرد باید بیش از یک ماسک داشته باشد و در رابطه با پدر و مادر، دوستان و همکاران به کار گیرد. البته زمانی که نقاب می‌زنیم و نقشی بازی می‌کنیم ممکن است فراموش کنیم و خود را با ماسک و نقش یکی پنداریم. متأسفانه این امر به این منجر می‌شود که بخش‌های بسیاری از شخصیت ما نادیده گرفته شده و رشد لازم را نداشته باشد. علاوه‌بر این ممکن است با از دست رفتن یکی از این نقش‌ها، ساختار کلی شخصیت ما از هم بپاشد. مثلاً شخصی که صرفاً خود را یک مادر می‌داند با از دست دادن فرزند دچار بحران هویت می‌شود در حالی که مادر بودن باید فقط یکی از نقش‌های او باشد.

وی یادآور شد: همه ما بخش‌های آسیب‌پذیری داریم که باید از آن‌ها حفاظت و حمایت کنیم و نقاب به ما کمک می‌کند تا در مقابل دیگران از خود محافظت کرده و دایره نفوذ و تأثیرگزاری‌مان را وسعت ببخشیم اما همیشه باید مراقب باشیم که در خلوت با خودمان صادق باشیم و بین آنچه بیرون عرضه می‌کنیم و خود واقعی‌مان تمایز قایل شویم.

انتهای پیام