یک روان‌شناس گفت: آموزگاران نباید نسبت به بیش‌فعالی دانش‌آموزان حساسیت نشان دهند، چون ممکن است به‌علت جلب توجه باشد.

«الهام عابدینی» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه زنجان، اظهار کرد: کودکان بیش‌فعال با وجود اختلال نیاز دارند در کنار کودکان عادی مشغول به تحصیل شوند. در واقع تحصیلات باید برای این کودکان ابزار قدرتمندی باشد که نه تنها مشکلات‌شان را کمرنگ می‌کند بلکه زمینه را برای شکوفایی استعدادهای‌ آن‌ها فراهم کند. از این‌رو آموزگاران باید در محیط آموزشی با این قشر از کودکان مدارا کرده و در صورت بروز علائم نیز با بهره‌گیری از معلم خصوصی و شرایط تحصیلی، بی‌توجهی کودک را محدودتر کند.

این روان‌شناس ادامه داد: بهتر است برنامه درسی روزانه برای کودک مبتلا به ADHD مشخص و روشن بوده و تکالیف به بخش‌های کوتاه تقسیم شود. این درحالی است که کودکان بیش‌فعال تمرکز خود را به راحتی از دست می‌دهند از این‌رو بهتر است وقتی مشغول انجام تکالیف درسی است طرف صحبت قرار نگیرد. هم‌چنین محیط آرام و قصه‌گویی در کلاس به افزایش تمرکز منتج می‌شود.

وی افزود: آموزگار باید از انتقاد کردن به کودک بیش‌فعال در مقابل همکلاسی‌هایش پرهیز کند و به او فرصت‌های حرکتی بیشتری بدهد، مثلاً از او بخواهد که برگه‌ها را در میان بچه‌های کلاس پخش کند تا از این طریق انرژی‌اش آزاد شود. هم‌چنین وی می‌تواند پس از اتمام تکالیف یا گوش دادن به درس از همه دانش‌آموزان بخواهد چند لحظه از جایشان بلند شوند و حرکات کششی انجام دهند تا از این طریق به دانش‌آموز بیش‌فعال نیز فرصت تخلیه انرژی داده شود.

عابدینی تصریح کرد: هماهنگی معلم با والدین نقش مهمی در کمک به کودکان ADHD ایفا می‌کند. در واقع خانواده باید از کارهایی که آموزگار برای بهبودی فرزندشان انجام می‌دهد آگاه باشد تا این ارتباط دوستانه بتواند از مشکلات موجود بر سر راه دانش‌آموز بیش‌فعال بکاهد. این در حالی است که در شکل‌دهی رفتار، تشویق مقدم بر تنبیه است، چون تنبیه کردن کودکان بیش‌فعال از اعتماد به‌نفس آنان کاسته و به افسردگی منجر می‌شود.

این روان‌شناس خاطرنشان کرد: تدریس با روش‌های عملی و فعال بسیار مفید است و این دسته از کودکان از قصه‌گویی خیلی لذت می‌برند. به خصوص اگر این داستان‌ها مربوط به خودشان باشد و به‌صورت مهیج، تخیلی و طنزگونه ارائه شود آن‌ها را وادار می‌کند تا فکر کردن را تمرین کرده و با تقویت ارزش‌های اخلاقی و خودآگاهی، مسیر زندگی خود را متحول کنند.

وی خاطرنشان کرد: معلم باید در مواقع اضطراری که از عهده کودک بیش‌فعال برنمی‌آید هرگز جلوی او ضعف نشان ندهد، فریاد نزند و او را با الفاظ خاص مورد خطاب قرار ندهد، چون کودکان بیش‌فعال معمولاً دو یا سه سال از نظر بلوغ عاطفی از همسالان خود عقب هستند و این باعث می‌شود که با هیچ‌یک از بچه‌های کلاس ارتباط صمیمی نداشته باشند و از تنهایی رنج ببرد.

عابدینی یادآور شد: در ادامه، این تنهایی ممکن است کودک را به اذیت و آزار همکلاسی‌هایش ترغیب کند. در چنین مواقعی معلم باید برای برقراری ارتباط دانش‌آموز بیش‌فعال با سایر همکلاسی‌ها از طریق فعالیت‌های گروهی گامی موثر و جدی بردارد.

انتهای پیام