یک روان‌شناس بالینی گفت: مازوخیسم یک نوع خودآزاری جسمی است اما با خودآزاری در معنای کلی متفاوت است.

محمد یعقوبی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، منطقه اصفهان، با اشاره به تفاوت میان مفهوم خودآزاری و مازوخیسم، اظهار کرد: خودآزاری می‌تواند به علل مختلفی ایجاد شود و به تنهایی بیماری نیست بلکه به دلیل اختلالات دیگر ایجاد می‌شود.

وی با اشاره به اینکه نباید آزاری را مازوخیسم تعریف کرد، افزود: افرادی که به انواع بیماری‌های روانی مانند اسکیزوفرنی، عقب‌ماندگی ذهنی و اوتیسم مبتلا هستند به شیوه‌های متفاوت اقدام به خودآزاری می‌کنند.

این روان‌شناس بالینی ادامه داد: علل خودآزاری با مازوخیسم متفاوت است و مازوخیسم یک اختلال روانی و خودآزاری نشانه‌ای از ابتلا به بیماری‌های روانی است.

یعقوبی با بیان اینکه درمان مازوخیسم سخت‌تر از خودآزاری است، گفت: اختلال مازوخیسم پایدار است اما در خودآزاری به محض اینکه بیماری فرد درمان شود خودآزاری نیز درمان می‌شود.

وی با اشاره به اینکه فرزندان خانواده‌هایی که به نوعی خودآزاری را تجربه کرده‌اند بیشتر به این حالات مبتلا می‌شوند، خاطرنشان کرد: قطعاً زمانی که هر کدام از والدین این اقدامات را انجام دهند فرزندان نیز همانندسازی می‌کنند بنابراین افرادی که تجربه خانوادگی دارند بیشتر خودآزاری را تجربه می‌کنند.

این روان‌شناس بالینی ادامه داد: خودآزاری بیشتر از جنبه جسمی مطرح است اما به خودآزاری روانی، عاطفی و احساسی نیز تقسیم‌بندی می‌شود.

یعقوبی گفت: تشخیص خودآزاری روحی بسیار مشکل‌تر از خودآزاری جسمی است. برای نمونه فردی که رژیم غذایی را رعایت نمی‌کند خودآزاری جسمی دارد یا فردی که دستور پزشک را رعایت نکند به نوعی خودآزاری می‌کند.

وی تصریح کرد: افرادی که به تفریح و نشاط خود اهمیت نمی‌دهند نیز خودآزاری روحی می‌کنند. البته همه ما به نوعی با خودآزاری روحی مواجه هستیم زیرا آن طوری که لازم است به شرایط روحی خود توجه نمی‌کنیم.

این روان‌شناس بالینی افزود: مازوخیسم نیز یک نوع خودآزاری جسمی است اما متفاوت با خودآزاری در معنای کلی است که اغلب به صورت نادرست با یک مفهوم بکار برده می‌شود.

انتهای پیام