به گزارش ایسنا، تولد سردار کمیل ایمانی در روز 20 تیر سال 1345 و شهادتش در 19 تیر  1367 رقم خورده است. این سردار سوادکوهی 2502 روز سابقه جبهه و جنگ دارد و این در حالی است که تنها 22 سال سن داشت و طول دفاع مقدس هم حدود 2900 روز بوده است. او در روستای «ممشی» سوادکوه متولد شد. با نگاهی به نمرات مقاطع تحصیلی متوجه می‌شویم که او با معدل بالای 17 یکی از شاگرد ممتازها بوده است.

با پایان سال تحصیلی چهارم دبستان به شهر زیراب کوچ کردند و در جوار امامزاده عبدالحق و سپس امامزاده ابوطالب زیراب ساکن شدند. کمیل در مدارس شهداد، مدرسه راهنمایی سعدی، امیر معزی و آیت‌الله کاشانی زیراب سوادکوه درس خواند. سال‌های دبیرستان او با آغاز  جنگ تحمیلی همراه بود. در آذر سال 61 برای طی دوره آموزش نظامی به پادگان منجیل رفت و پس از 34 روز در نخستین اعزام با لباس بسیجی به جبهه غرب کشور در مریوان اعزام شد. در اردیبهشت سال 62 به مدت بیش از سه ماه به جبهه‌های حق علیه باطل در کامیاران جنگید و در مهر 62 با اصابت گلوله مستقیم توسط گروهک‌ها از ناحیه پا زخمی شد و در 26 آذر 62 با تشکیل پرونده در سپاه ساری به عنوان نیروی رسمی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد.

 ازدواج در لباس سبز پاسداری

با طی دوره آموزش تخصصی تخریب در سپاه یکم ثارالله تهران، به عنوان مربی در گردان تخریب لشکر 25 کربلا انتخاب شد و در 9 آذر 62 هم زمان با میلاد رسول اکرم (ص) با لباس سبز پاسداری در مراسمی ساده در سن 19 سالگی ازدواج کرد و بنا بر گفته مادرش به احترام همرزمان شهیدش بسته حنای حنابندان خود را برای جلوگیری از شادی مضاعف باز نکرد. در ماه‌های پایانی سال 65 به خانه سازمانی پادگان شهید بهشتی اهواز کوچ کرد و در زمستان سال 65 و قبل از عملیات کربلای 4 معاون عملیاتی و آموزشی گردان تخریب لشکر 25 کربلا شد.

فعالیت در بخش آمار سپاه ناحیه مازندران، اعزام به جبهه‌های جنوب در مقر لشکر 25 کربلا در هفت تپه، سقوط اتومبیل در گردنه‌های صعب‌العبور بانه و مجروح شدن شدید وی، شیمیایی شدن در عملیات والفجر 10 در منطقه حلبچه و فرماندهی گردان تخریب را در سنین 20 و 21 سالگی تجربه کرد.

تغییر نام از پرویز به کمیل

درایت و خلاقیت و تعامل فکری و اقدامات موثر عملی، کمیل ایمانی را که از ماه‌های پایانی سال 62 نام خود را از پرویز به کمیل تغییر داده بود باعث شد به عنوان عضو شورای فرماندهی لشکر 25 کربلا یکی از بزرگ‌ترین و عمل کننده‌ترین لشکر ویژه پیاده جنگ انتخاب شود. ابتکار عمل وی در استفاده از مین ضد تانک که فقط در خشکی عمل می‌کرد در دریا، که موجبات نابودی قایق‌های دشمن را فراهم آورد، از خلاقیت‌های وی محسوب می‌شود.

حضور در عملیات‌های والفجر 4، والفجر 6، والفجر 8،10 و قدس یک، دو، کربلای یک، دو، چهار، پنج و 10، بیت‌المقدس هفت و عملیات‌های تخریب و تک‌های ضربتی، پاتک‌ها و چندین عملیات بزرگ و کوچک در کارنامه شهید سردار کمیل ایمانی خودنمایی می‌کند.

روایت شهادت

77 ماه با لباس پاسداری و شش ماه و 12 روز با لباس بسیجی در مناطق جنگی غرب و جنوب حضور موثر داشت و چهار بار مجروح شد که آخرین آن در عملیات بیت‌المقدس هفت بود. پس از آنکه همه نیروها از پل گذشتند به همراه دو همرزم خود پلی را منفجر کردند که دشمن را پشت کانال‌های پر از آب و عمیق منطقه شلمچه زمین گیر کرد و در حال نوشیدن آب دور هم بودند که بر اثر اصابت خمپاره، علی اکبر بخشیان و محمود بکایی شهید شدند. برخورد خمپاره به ستون فقرات در ناحیه پشت و کمی بالاتر از کمر کمیل ایمانی موجب قطع نخاع شدنش شد و پس از 23 روز در 19 تیر 67 چند روز مانده به پذیرش قطعنامه 598 در سن 22 سالگی به شهادت رسید.

کمیل در هنگام شهادت دو دختر به نام‌های مطهره یک ساله و معظمه که در شکم مادرش بود،داشت.پیکر شهید کمیل ایمانی با تشییع باشکوه مردم سوادکوه در گلزار شهدای امامزاده عبدالحق زیراب بنا بر وصیتش به خاک سپرده شد.

راز خودکار قرمز یک شهید

‌مادر شهید در خاطره‌ای روایت می‌کند: «کمیل همواره با خودکار آبی یا مشکی نامه می‌نوشت و می‌گفت آخرین نامه خودم را با خودکار قرمز می‌نویسم. به شوخی می‌گفت که تا حالا با قرمز ننوشته و این شانس را نداریم که آخرین یادداشت را داشته باشیم. آخرین سفرش را تنها به جنوب و مناطق عملیاتی رفت و همسرش پس از چند روز به اهواز رفت و روی طاقچه خانه‌اش یادداشتی با خودکار قرمز دید که در آن با نام بردن از امامزاده عبدالحق زیراب از همسرش خواست سلامش را به همه برساند.»

انتهای پیام