این شاعر در گفت‌وگو با ایسنا، بیان کرد: اتفاقا برخلاف گذشته که مخاطب باید دنبال کتاب شعر می‌گشت یا به عبارتی دنبال شعر می‌گشت و آن را باید در کتاب پیدا می‌کرد امروزه "به هر طرف که رو کند روی او بیند".
او افزود: موقعیت‌های خواندن متکثر شده و دیگر نیازی به جستن و در واقع دنبال کتاب گشتن نیست بلکه شعر همه جا در دسترس مخاطب است.
کرم‌پور ادامه داد: مثلا درباره شعر "خرمشهر" بهزاد زرین‌پور نه تنها مخاطبان حرفه‌ای و شاعران آن را می‌خوانند بلکه در شبکه‌های مجازی در دسترس خیلی‌ها قرار دارد. یا شعر "پنکه انگلیسی" خود من بعد از سال‌ها هنوز هم در شبکه‌های مجازی به اشتراک گذاشته می‌شود. پس این‌که شعر خوانده نمی‌شود یا مخاطب شعر نمی‌خواند غلط است چون مخاطب کتابِ شعر نمی‌خواند.
این شاعر خاطرنشان کرد: حالا این موقعیت جدید خواندن، واکنش‌های متناسب با خودش را دارد. اگر قبلا عرصه ارائه فقط کاغذ بود در حال حاضر شبکه‌های مجازی بیشتر این امر را بر عهده دارند و برای سنجش خوانده شدن شعرها باید لایک‌ها را شمارش کرد. همچنان که نحوه خواندن عوض شده نحوه واکنش به شعرها هم تغییر کرده است.
او در ادامه گفت: مخاطب شعر می‌خواند و به شعر هم واکنش نشان می‌دهد. اگر می‌خواهید بدانید که شعر چقدر خوانده می‌شود به تعداد انگشت‌های دستی که خورده می‌شود توجه کنید. پس شکل‌های خواندن فرق کرده و واکنش به شعر واکنش‌های دیگری است.
کرم‌پور اظهار کرد: نمی‌شود با معیارهای سنتی شکل جدید خواندن را سنجید. همین شعر "تیغ" خودم که یک شعر مدنی و اجتماعی است به شدت در فضای مجازی خوانده شده است.
این شاعر در عین حال تاکید کرد: کتاب شعر وضعیتش خوب نیست و شاید چیز بدی نباشد. مساله شعر است. مثلا خود من بیشتر از ۱۰ سال است کتاب شعر چاپ نکرده‌ام.
انتهای پیام
نظرات