به گزارش ایسنا، «محمد دبیرمقدم» در حاشیه مراسم افتتاحیه کنفرانس بین‌المللی زبان‌ها، گویش‌ها و زبان‌شناسی که روز پنجشنبه (۱۴ بهمن) در دانشکده اقتصاد دانشگاه شهید چمران اهواز برگزار شد، در جمع خبرنگاران درباره وضعیت زبان‌ها و گویش‌های محلی در کشور، اظهار کرد: از نظر فنی چندان مایل نیستم که گویش‌های محلی را گویش بنامم، چراکه این گویش‌ها در واقع زبان‌های محلی هستند که در محدوده کوچکی رایج هستند و در زیرمجموعه Iranian languages قرار می‌گیرند.

وی تصریح کرد: ویژگی‌های آوایی و صرف و نحو  این زبان‌ها از لحاظ زبان‌شناختی تا حدی با زبان فارسی متفاوت است که می‌توان گفت زبان‌های محلی تمام ویژگی‌های یک زبان تمام‌عیار را دارند، اما تنها در یک محدوده کوچک به کار می‌روند.

دبیرمقدم ادامه داد: به طور مثال گویش بهبهانی در واقع یک زبان محلی محسوب می‌شود، چراکه اگر کسی تنها زبان فارسی را بلد باشد، نمی‌تواند قصه‌ای را که به زبان بهبهانی نقل می‌شود متوجه شود.

معاون علمی و پژوهشی فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی افزود: انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، گویش‌های مختلف زبان انگلیسی هستند. گویش‌های مختلف یک زبان در تلفظ، دستور زبان و واژه‌سازی تفاوت‌های محسوسی دارند، اما این تفاوت‌ها مانع از فهم متقابل در زبان نمی‌شود. به‌طور مثال فارسی مردم اصفهان و کرمان گویش‌های زبان فارسی محسوب می‌شود، اما گیلکی، مازندرانی و کردی زبان‌های محلی هستند.

دبیرمقدم درباره نحوه حفظ گویش‌ها و لهجه‌های مختلف یک زبان، گفت: برای حفظ لهجه‌ها آسان‌ترین و کم هزینه‌ترین راه آن است که خانواده‌ها به هر زبانی که صحبت می‌کنند، آن را به فرزندان منتقل کنند و تصور نکنند که کودک ممکن است لهجه پیدا کند.

وی تصریح کرد: در واقع پشت هر لهجه، دانشی وجود دارد که سایر افرادی که ممکن است کودک را مورد تمسخر قراردهند، از آن بی‌بهره هستند. افرادی که به ۲ زبان صحبت می‌کنند به لحاظ رشد شناختی، رشد بهتری دارند و در زندگی نیز قدرت تحلیل مسائل در آن‌ها بهتر است.

معاون علمی و پژوهشی فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی با بیان اینکه تک‌زبانی در هیچ جای دنیا متعارف نیست، گفت: در تمام نقاط دنیا زبان‌های محلی نیز وجود دارند که در خطر هستند. ساده‌ترین راه برای حفظ این زبان‌ها آن است که خانواده‌ها برای حفظ آن‌ها ترغیب شوند.

دبیرمقدم خاطرنشان کرد: در واقع با دانستن یک زبان، خانواده یک مهارت را به فرزند منتقل می‌کند. زبان‌های محلی یک گنجینه و میراث انسانی هستند که یک تاریخ و فرهنگ را با خود دارند و حفظ آن‌ها از نظر دانش تاریخی، جغرافیایی، اجتماعی، بسیار با اهمیت است.

معاون علمی و پژوهشی فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی تصریح کرد: از طریق زبان، فرهنگ‌ها و دوستی‌ها منتقل می‌شوند و از این طریق می‌توان خود را به جهان معرفی کرد. زبان راه تعامل فرهنگی، گشودن دوستی‌ها ، جذب گردشگر و شناساندن تاریخ است. افراد می‌توانند با زبان خود راه تعامل با کشورهای مختلف را باز کنند.

انتهای پیام