علیرضا آقا یوسفی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا تصریح کرد: کودکان قرار است آینده جامعه را بسازند از این رو نمی توان به آسانی از کنار تربیت و شرایط روحی و جسمی آن ها گذاشت چرا که این بی توجهی ها تبعاتی گران برای جامعه به بار می آورد.

 بازرس نظام روانشناسی کشور یادآور شد: یکی از پدیده های تلخ که می تواند آینده کودکان را به چالش بکشاند کودک آزاری است در بسیاری از کشورهای خارجی آموزش های لازم را در ارتباط با کودک آزاری به فرزندان می دهند اما در کشور این آموزش ها را به درستی به کودکان نمی دهیم.

آقایوسفی خاطرنشان کرد: کودک آزاری رنجش قابل توجه در فرد زیر 18 سال به شمار می رود که در جهت تربیت و سلامت آن سودمند نیست و  می تواند عمدی یا سهوی اتفاق بیفتد.

وی بیان کرد: قانون گذار کودک آزاری را جزء جرائم عمومی می داند چرا که ما قوانینی داریم که می گوید پدر و مادر وظیفه تادیب کودک را دارند اما ممکن است این تادیب با کودک آزاری همراه باشد و هنگامی که کودک نمی تواند از حق خود دفاع کند قانون گذار خود این وظیفه را عهده دار شده است.

بازرس نظام روانشناسی کشور عنوان کرد: کودکان ممکن است زودتر از سن 18 سالگی به بلوغ فکری و اجتماعی برسند که این بلوغ در کودکان کار بیش از دیگران دیده می شود کودکانی که در بطن جامعه هستند زودتر به بلوغ اجتماعی می رسند که در این راستا جنبه های روانشناختی این بلوغ اهمیت زیادی دارد.

وی در مورد کودک آزاری اجتماعی توضیح داد: یکی از کودک آزاری هایی که اصلا دیده نمی شود و مخفی اتفاق می افتد کودک آزاری اجتماعی است در این راستا رنجش هایی که اجتماع به کودک وارد می کند مصادیق این نوع کودک آزاری است.

آقایوسفی اظهار کرد: وجود فضاهای بازی غیر ایمن برای کودکان مصداق کودک آزاری اجتماعی است کودکان امروز نمی توانند در محیط های آپارتمانی بازی کنند و این اجازه را ندارد که در محیط خانه، کودکی کنند بنابراین باید در محیط مناسبی در اجتماع بازی کنند و به رشد فکری برسند.

وی تصریح کرد: وقتی کودک از خانه پای خود را بیرون می گذارد با خیابان و محیط های خطرناکی روبرو می شود و جای مناسبی برای بازی پیدا نمی کند که در این باره نهادها و ارگان ها عهده دار ایجاد فضای بازی و اجتماعی شدن کودکان هستند اما در بسیاری از مواقع چنین ظرفیتی را در محیط های اجتماعی و مدیریت شهری نداریم.

وی یادآور شد: گاهی در محله ها بوستان هایی برای بازی کودکان در شرایط ایمن وجود ندارد و کودکان حتی توان پیاده روی را با توجه به وجود خطرات و آسیب ها ندارند.

آقایوسفی تاکید کرد: به لحاظ شهرسازی و مدیریت شهری باید فضاهای ایمن را برای کودک ایجاد کرد چرا که با وجود فضاهای نا ایمن و نا امن این کودکان از حق طبیعی خود محروم شده و نمی توانند اجتماعی شوند.

وی گفت: در شرایطی که پدران در دو شیفت کار می کنند و همین کمبود فرصت ها و مشکلات زیادی را به همراه دارد و گاهی با مشاجراتی در محیط خانه همراه می شود اجازه اجتماعی شدن کودک گرفته می‌شود.

این روانشناس بیان کرد: ما با همین مسائل به ظاهر پیش پا افتاده اجازه نمی دهیم کودکان اجتماعی شوند این کودکان در طول زندگی خود فقط به مدرسه می روند و باز می گردند و اگر تک فرزند باشند که دیگر مجالی برای ارتباط با کودکان دیگر را ندارند.

وی با اشاره به تبعات این نوع کودک آزاری اجتماعی افزود: هنگامی که این کودکان به سن جوانی و به سن ازدواج می رسند نمی توانند به خوبی ارتباط برقرار کنند و شناختی از یکدیگر به دست بیاورند چرا که اجتماعی نشده اند و نمی توانند انتخاب خوبی داشته باشند.

آقایوسفی اظهار کرد: این کودکان حتی به لحاظ جسمی نیز دچار مشکل می شوند و در سن کودکی نمی توانند ویتامین D را جذب کنند چرا که از حضور در محیط های باز محروم بوده اند تا جایی که 70 درصد از کودکان در شهر با کمبود این ویتامین مواجه اند.

وی عنوان کرد:فضاهای اجتماعی به گونه ای است که کودکان نمی توانند احساس امنیت کنند و کودکان ما این کمبودهای اجتماعی آزرده می شوند و به لحاظ روحی و روانی آسیب می بینند و حتی گاهی به شخصیتی ضد اجتماع مبدل می شوند.
انتهای پیام