به گزارش ایسنا, به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ، بهزاد مفیدی، سرپرست هیأت کاوشهای باستانشناسی در هفت تپه و چغازنبیل گفت: بررسیها و کاوشهای باستانشناسی در چغازنبیل در سال ١٣٧۸ هجری شمسی در چهارچوب پروژه یونسکو در زمینه حفاظت آثار چغازنبیل، آغاز و به مدت پنج سال ادامه یافت.
وی افزود: در این رابطه موضوعات مختلفی به کمک بررسیهای سطحالارضی، حفاریها و اندازهگیریهای ژئوفیزیک به روشهای ژئومغناطیس و ژئوالکتریک مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته این باستانشناس، اندازهگیریهای ژئوفیزیکی ساختار کلی بافت شهر را مشخص کرد که نشانگر وجود تراکم گسترده خانههای مسکونی در بخش جنوب شرقی محوطه شهر بود.
مفیدی با بیان اینکه در داخل حصار میانی نیز حجم زیادی خانه مسکونی مشاهده شد که بخشی از آنها مورد کاوش قرار گرفت تصریح کرد: وضعیت لایهها و مطالعات تطبیقی سفالها نشانگر سه دوره ساختاری از اواخر هزاره دوم پیش از میلاد تا نیمه اول از هزاره اول پیش از میلاد بود.
او گفت: به عبارت دیگر خانههای واقع در حصار میانی که محله مقدس شهر و خاص معابد بود، به مرور حدود یک قرن پس از تاسیس شهر در آنجا ایجاد شده بودند.
این باستانشناس با اشاره به کاوشهای صورت گرفته در هفت تپه گفت: در هفت تپه نیز با استفاده از روشهای اندازهگیری ژئومغناطیس و ژئوالکتریکی در سطح گسترده که در سال ۱۳۸۱ آغاز شد، این امکان پدید آمد تا ساختار شهر و گستردگی مجموعههای عظیمی مشخص شوند.
به گفته مفیدی، بطور کلی حداقل ۶ مجموعه بزرگ در بخش شمالی شهر با دیوارهای خشتی بسیار قطور به پهنای بیش از ۱۰ متر و طول حدودی یکصد متر موجود هستند.
او اظهار کرد: در قسمت جنوبی شهر نیز ساختمانهای مختلفی مشخص شدند که یکی از آنها کاوش و مشخص شد؛ این ساختمان بخشی اداری بوده که در آن اشیاء مختلفی در رابطه با ارابهها و آلات جنگی و زین و یراق اسب نگهداری میشدند.
به گفته این باستانشناس، این اشیاء توسط کاتبانی که در ساختمان یاد شده بکار مشغول بودند، فهرستبرداری و ورود و خروج آنها ثبت میشده است.
مفیدی گفت: در بخش شمالی شهر کاوشها مشخص کرد که چهار دوره ساختاری ایلامی در هفت تپه موجود است که قدیمیترین آنها مربوط به استقراری از دوران سوکلماخ در نیمه اول از هزاره دوم پیش از میلاد است.
به گفته او، سه دوره بعدی هر سه به دوران ایلامی میانه و به قرون ١۵ و ١۴ پیش از میلاد تعلق دارند.
انتهای پیام
نظرات