زهره رامک در گفتگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: آبیاری به روش سنتی همواره با مشکلات فراوانی روبرو بوده است.
وی اضافه کرد: به منظور استفاده بهینه از آب در کشاورزی، افزایش سطح زیر کشت و استفاده از توانایی‌های منابع آب موجود، افزایش تولید به ازای هر واحد آب مصرفی و بالا بردن مقدار تولید در هر واحد از سطح زمینهای زیر کشت شبکههای جدید آبیاری از جمله شبکههای آبیاری میکرو ایجاد شده است.
این کارشناس گفت: بهرهبرداری پایدار از منابع آب نه تنها از نظر اقتصادی در بلندمدت صرفههای زیادی را به همراه دارد بلکه از نظر اجتماعی نیز می‌تواند دارای منافع بسیاری باشد.
رامک بیان کرد: همزمان با پیشرفت علوم و تکنولوژی و امکان استفاده از دستاوردهای جدید صنعتی و نیز محدودیت منابع آب و خاک، لزوم صرفه جویی و استفاده بهینه از آنها، روشهای جدید آبیاری ابداع و مورد استفاده وسیع قرار گرفتهاند.
این دکترای مهندسی آب تصریح کرد: این روشها بسیار متنوع بوده و شامل انواع شیوههای بارانی و موضعی است.
وی با بیان اینکه روشهای موضعی با عنوانهایی مانند میکرو، قطره چکانی، فرد آبیاری، آبیاری روز به روز، چکهای و... شناخته می‌شوند، ادامه داد: این نوع آبیاری الگوی بهینه در افزایش ضریب بهره‌وری از آب است که در زمره روشهای جدید آبیاری نوین قرار گرفته و می‌تواند به عنوان حلقهای از زنجیره تولید هدفمند در برنامههای اقتصادی دیده شود.
رامک خاطرنشان کرد: آبیاری موضعی هزینههای بهرهبرداری را کاهش میدهد.
انتهای پیام
نظرات