به گزارش ایسنا با فرا رسیدن بهار و بارندگی‌های شدید اخیر در کشور، بزرگراه تهران ـ قم چهره جدیدی به خود گرفته است. رویش گل‌هایی مانند شقایق وحشی، بابونه و سایر گیاهان چهره بی‌نظیری به حاشیه اتوبان و دشت‌های اطراف آن داده است.

شقایق به عنوان نمادی از سربازان کشته شده در جنگ مشهور است و در کشور ما از آن با نام «لاله وحشی» یاد می‌شود و با نام «گل همیشه عاشق» مشهور است.

با توجه به این موضوع که سال‌هاست اتوبان تهران - قم به دلیل خشک‌سالی این چنین چشم نواز نبوده، رویش گسترده گل‌های شقایق باعث جذب مسافران و گردشگران و توقف خودروها در حاشیه اتوبان شده که «تخریب» تنها دستاورد این ملاقات بوده است.

خلق چنین طبیعتی در دهه‌های اخیر اتفاقی نادر محسوب می‌شود اما مشاهدات خبرنگار ایسنا در سه روز متوالی از دشت‌های این اتوبان نشان می‌دهد هیچ گونه اقدام نظارتی و دیده بانی مبنی بر حفظ یا قرق این اثر طبیعی انجام نشده است.

هجوم بی‌رویه گردشگران و مسافران به دشت‌های لاله‌های واژگون در استان‌های چهار محال بختیاری، کهگیلویه و بویر احمد و اصفهان بدون هیچ کنترل و نظارت نیز اتفاقی است که در یکی دو سال اخیر به وفور گزارش شده است که با آغاز اردیبهشت و فصل رویش این گونه‌های کمیاب، دوباره زنگ خطر نابودی آن به صدا در آمده است.

در «روز جهانی زمین» (mother earth day) شاید یادآوری چند نکته در راستای حفظ زمین و طبیعت بتواند نسخه خوبی برای حفظ این میراث گران‌بها و تکرارنشدنی باشد.

نخست اینکه مردم محلی می‌توانند بهترین نگهبان گونه‌های گیاهی همچون شقایق باشند. در صورتی که میان سازمان محیط زیست و شورای شهر این مناطق توافقاتی انجام شود، گروه‌های محلی می‌توانند پس از آموزش نسبت به حفاظت از گل‌های شقایق اقدام کنند. سال‌های گذشته در برخی مناطق همچون دماوند صحبت از این بود که مسافران و گردشگرانی که این گل‌ها را می‌چینند دو تا سه هزار تومان جریمه نقدی شوند، هرچند که این طرح جدی گرفته نشده است و از این منطقه حفاظت شده و اثر طبیعی ملی نیز گزارش می‌رسد که تجاوز به شقایق‌ها با چیدن پیاز آن‌ها همچنان ادامه دارد.

دیگر اینکه این رفتار ناملموس و غریب با طبیعت که بیشتر توسط مسافران غیربومی اتفاق می‌افتد، باعث تخریب دشت‌های شقایق می‌شود که به نوعی ثروت طبیعی و جذابیت منطقه به شمار می‌رود. متأسفانه چیدن بیش از حد گل‌های شقایق و پیاز آن‌ها توسط گردشگران که به نوعی شکل مخرب به خود گرفته و عمر طبیعی و دامنه رویش این گونه زیبای وحشی را به حداقل رسانده است.

باید یادآور شد که عمر طبیعی شقایق‌های وحشی به کمتر از یک ماه نیز نمی‌رسد حال آن که اگر چیده شوند، در عرض کمتر از یک تا دو ساعت پلاسیده شده و از بین خواهند رفت.

چیدن و تخریب بیش از حد این موهبت طبیعی نه تنها مطابق با کدهای اخلاقی گردشگری طبیعت یا اکوتوریسم نیست بلکه نام آن را باید تخریب طبیعت گذاشت. سیل ورود مسافران به منطقه که با خودروهای خود خرمن‌های شقایق را تخریب می‌کنند، علاوه بر تخریب خاک و محیط زیست، در عمل امکان رشد گیاهان را از بین می‌برد.

ضرورت دارد حضور مسافران در دشت‌های شقایق به نوعی فرهنگ‌سازی شود تا از تخریب رویشگاه این گونه گیاهی جلوگیری شود.

انتهای پیام