‌به گزارش ایسنا، مصطفی سعادت طلب در نشست تخصصی «زیست کودکان در آپارتمان» در دانشگاه علمی کاربردی جهاد دانشگاهی قم، عنوان کرد: در آپارتمان نشینی مساله جدا کردن خانه از زمین و حذف محیط‌های طبیعی و فضاهای باز و کاربردی در آن مطرح شد.

عضو هیأت علمی دانشگاه قم افزود: در واقع آپارتمان نشینی، فرهنگی وارداتی و بلایی بود که نشاط و بازی را از کودکانمان گرفت، در این فرهنگ وارداتی، هنوز زندگی خود را بر اساس زیست بوم مان طراحی نکرده ایم از این رو در زندگی‌های آپارتمانی با خلاء ها و مشکلات زیادی مواجه هستیم.

سعادت طلب بیان کرد: ما بدترین مدل را از آپارتمان نشینی طراحی کردیم به طوری که این طراحی‌های نادرست بر روی سیمای شهریمان تأثیر گذاشته و سبک زندگیمان را تغییر داده است.

وی گفت: در گذشته، حیاط بخش مهمی از خانه به شمار می‌رفت و کودکان در فضای باز به بازی و کسب تجربه می‌پرداختند اما زندگی آپارتمان نشینی، این بخش مهم را حذف کرد.

عضو هیأت علمی دانشگاه قم افزود: در سبک و سیاق‌های جدید ساختمان سازی، حیاط رفته رفته حذف شد، از طرفی فضاهای عمومی در آپارتمان نیز جای مناسبی برای بازی‌های کودکانه به شمار نمی‌رود و عمدتاً پارکینگ و فضاهای مشترکی میان همسایگان در بخش فضای عمومی ساخته شد.

وی اظهار کرد: جدا شدن طبیعت از زندگی روزمره در آپارتمان نشینی فرصت‌های کنکاش و جستجو و کشف تجربه را از کودکان گرفت.

سعادت طلب عنوان کرد: در خانه‌های قدیمی، اصلی ترین فضای خانه، حیاط بود امروز فضاهای بسته زیادی در آپارتمان وجود دارد و حتی تراس نیز جز فضای نیمه باز به شمار می‌رود که جای مناسبی برای بازی‌های کودکان نیست.

وی گفت: کودکان نیاز به شادی و نشاط و بازی دارند اما در آپارتمان نشینی آرامش خود را در سکوت کودکان می‌بینیم، در چنین فضاهایی کودکان به صورت گلخانه‌ای رشد می‌کنند و آسیب پذیر می‌شوند.

عضو هیأت علمی دانشگاه قم بیان کرد: امروز فضای مجازی در زندگی آپارتمان نشینی کودکان ما را تهدید می‌کند و آنها را از فضای واقعی دور کرده است.

وی اظهار کرد: خداوند طبیعت را برای رشد و تکامل بشر آفرید و جدایی انسان از طبیعت، فرصت‌های رشد و بالندگی را می‌گیرد.

سعادت طلب عنوان کرد: حتی در نظر گرفتن یک اتاق خواب مجزا برای هر کودک در آپارتمان در فرهنگ ما نبوده است و این فرهنگ وارداتی، موجب شد از کودکان فاصله بگیریم و و آزادی عمل بیشتری در تنهایی و انزوا و غرق شدن در فضاهای غیر واقعی داشته باشند.

وی گفت: در گذشته یک حریم و اندرونی برای کودکان وجود داشت و فرزندان زیر نظر والدین رشد می‌کردند و در فضاهای باز و گسترده به بازی مشغول بودند و تجربیات زیادی از بازی‌های کودکان و هم سن و سالهای خود داشتند؛ اینها نعمت‌های بزرگی بود که کودکان امروزی را از آن محروم کرده‌ایم و آسیب‌های زیادی را به روح و روان کودکان وارد کردیم.

برخی از خانه‌های ویلایی، تفاوت زیادی با آپارتمان ندارد

عضو هیأت علمی دانشگاه علمی کاربردی جهاد دانشگاهی هم در این جلسه گفت: با توجه به محدودیت‌ها و گرانی مسکن و کاهش زمین در ساخت و ساز، برخی از خانه‌های ویلایی، تفاوت زیادی با آپارتمان ندارد.

به گزارش ایسنا، مهندس فاضل سجادی عنوان کرد: آپارتمان‌های امروزی، سنخیتی با شرایط اقلیمی، فرهنگی و زیست بوم ما ندارند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علمی کاربردی جهاد دانشگاهی افزود: با توجه به محدودیت‌ها و گرانی مسکن و کاهش زمین در ساخت و ساز، برخی از خانه‌های ویلایی، تفاوت زیادی با آپارتمان ندارد.

وی اظهار کرد: آپارتمان‌ها، حیاط را از زندگی روزمره ما حذف کرده اند و در این میان، بیشترین آسیب متوجه کودکان است.

سجادی بیان کرد: آپارتمان‌هایی که به صورت مجتمع ساخته می‌شوند، اگر در آن فضای مناسبی برای بازی کودکان طراحی شود، می‌تواند بخش زیادی از کمبودها را جبران کند.

وی عنوان کرد: طراحی‌های امروز و عناصر معماری که عمدتاً وارداتی است، فضای شاد و محیط بازی را از کودکانمان سلب می‌کند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علمی کاربردی جهاد دانشگاهی گفت: آپارتمان‌ها، فضای با هم بودن و همزیستی با همسایگان را از بین می‌برد و خانواده‌ها را در برابر کودکان بی حوصله می‌کند.

وی افزود: باید در عناصر معماری و ساخت و ساز، سازوکارهای مناسبی برای طراحی محیط‌های بازی برای کودکان در نظر گرفت و به این نیاز مهم توجه داشت.

سجادی اظهار کرد: همه دانش‌ها باید به کمک آپارتمان سازی و معماری بیایند و با طراحی‌ها بر اساس شاخصه‌های زیست بوم، کمبودها و نواقص را از بین ببرند.

وی بیان کرد: بدون پشتوانه‌های قانونی در آپارتمان سازی نمی‌توان فضاهای باز و مناسب برای بازی کودکان و زندگی مناسب آنها طراحی کرد و در این باره تصمیم گیران و سیاست گذاران باید با توجه به تبعات گسترده آپارتمان نشینی، برخی از مؤلفه ها را به شکل قانون دربیاورند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علمی کاربردی جهاد دانشگاهی عنوان کرد: نباید حق بازی و نشاط و شادی و به دست آوردن تجربیات شیرین در کنار هم سن و سالان را از کودکان گرفت و آنها را در انحصار آپارتمان‌های بسته، افسرده و منزوی کرد.

انتهای پیام