این فیلم‌ساز در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص تماشای فیلم‌ در خانه در ایام نوروز، اظهار کرد: این روزها جای فیلم‌های کیارستمی در تلویزیون بسیار کم است و وضعیت حال حاضر کشور، من را به یاد سکانس «زندگی و دیگر هیچ» می‌اندازد؛ آنچه این روزها بین تمام این استرس‌ها به آن نیاز داریم، لذت بردن است.

وی افزود: عمق لذت زندگی که کیارستمی در فیلم‌هایش به خوبی تصویر می‌کند در زندگی امروزه ما کم شده است؛ تلویزیون نیزبه خنده‌های سطحی روی آورده و پخش فیلم‌هایی با سکانس‎های عمیق و لذت‌بخش، سکانس‌هایی پر از زنده بودن و زندگی کردن را به فراموشی سپرده است.

سهیلی ادامه داد: من در فیلم‌های ایرانی لذت دو چندان را از فیلم‌های کارگردانانی مانند بهرام بیضایی، علی حاتمی، عباس کیارستمی و داریوش مهرجویی می‌برم؛ دیدن فیلم‌هایی مانند «اجاره‌نشین‌ها»، «هامون»، «مادر»، «مسافران»، «سگ‌کشی»، «شاید وقتی دیگر» و ... حس و حال خوبی به من می‌دهد؛ چرا که من نوستالژی‌ها را بیشتر دوست دارم. 

این فیلم‌ساز خاطرنشان کرد: از فیلم‌های خارجی‌زبان نیز فیلم ایتالیایی «خوشحال مانند لازارو» را دوست دارم؛ چرا که به حال و هوای این روزهای ما نزدیک است، این فیلم ارزش دیدن دارد و باید تماشایش کرد.

وی تشریح کرد: از دیگر فیلم‌ها نیز می‌توان به فیلم‌های اسکار امسال مانند «انگل» و «جوکر» اشاره کرد که دیدنشان خالی از لطف نیست. فیلم «خاطرات یک قتل» را که کارگردان کره‌ای فیلم انگل ساخته، به شدت توصیه می‌کنم که به عقیده من از فیلم «انگل» این کارگردان بهتر است.

سهیلی اضافه کرد: فیلم‌های دیگری مانند «دزدان فروشگاه» و «پدران و پسران»  فیلم‌هایی هستند که حس و حال خوب را به بیننده تزریق می‌کنند. در سینمای آرژانتین نیز فیلم «قصه‌های وحشی» و « سرزمین عسل» در سینما مقدونی از فیلم‌های بی‌نظیر هستند که من آن‌ها را به شدت توصیه می‌کنم، به ویژه فیلم  "سرزمین عسل" که فیلم خوشحالی است.

این فیلم‌ساز عنوان کرد: متاسفانه تعداد زیادی از مخاطبان سینما فقط هالیوود را دنبال می‌کنند و از دیدن فیلم‌هایی مانند «سرزمین عسل» و «قصه‌های وحشی» که متعلق به کشورهای دیگری هستند، غافل می‌مانند. از دیگر توصیه‌ها می‌توان به فیلم « دو پاپ» اشاره کرد؛ فیلم‌هایی که برای این روزها با کمبود حس زندگی در اطرافمان می‌تواند از توصیه‌های خوب باشد.

وی ادامه داد: اما مسأله اصلی من در سینما این است که همه چیز در خدمت کاتارسیس اعظم هنرهای دراماتیک باشد؛ فیلم‌هایی که بر روی مخاطب و تذهیب نفس افراد پس از خروج از سینما تاثیر بگذارد، این تاثیر در فیلمی مانند «خوشحال مانند لازارو » به صورت عمیق اتفاق می‌افتد و حداقل روی فرد به مدت یک سال اثر خواهد گذاشت. فیلم فرد را در سطح نگه نمی‌دارد؛ بلکه او را به عمق می‌برد، به دنیایی که تجربه شده است اما از آن لذت نبرده است، این فیلم می‌گوید حال وقت آن رسیده که از دنیا لذت برد.

سهیلی مطرح کرد: فیلم «دو پاپ» دیالوگ دو فرد در بالاترین سطح مذهبی است و سکانس‌هایی که حس لذت بردن از زندگی را به خوبی به تصویر می‌کشد، بسیار دارای اهمیت است. اما به نظر من  در این بازه زمانی فراهم شده، علاقه‌مندان فرصت این را دارند که فیلم‌های فیلم‌سازان بزرگ را مرور کنند.

این فیلم‌ساز مدعی شد: من به شدت معتقدم در شرایط امروزی که باید در خانه ماند، سینمای آندری تارکوفسکی، رومن پولانسکی، کریستف کیشلوفسکی، وودی آلن و فیلم‌سازهایی از این دست که شاید در حالات معمول فیلم‌های آن‌ها را تماشا نکنیم، می‌تواند تاثیر گذار باشد و سلیقه ما در دیدن فیلم‌ها را تغییر دهد؛ این که به هر چیزی نخندیم و از هر چیزی لذت نبریم را می‌توان با دیدن آثار این افراد به دست آورد.

انتهای پیام