شیوع ویروس کرونا، زندگی اقشار زیادی از جامعه را تحت تاثیر قرار داد و مشکلات معیشتی زیادی به ویژه برای اقشار آسیب پذیر به وجود آورد. اما شاید یکی از اقشاری که در این شرایط کمتر دیده شده، اتباع و مهاجران خارجی هستند که تا پیش از این به صورت روزمزد مشغول کار بودند و حالا دو ماه است که بیشتر روزها مجبورند با دست خالی به خانه بروند.

پیش از این که ویروس منحوس کرونا بر زندگی مردم سایه بیندازد، در این ساعت روز معمولا کارگران کمتری در گوشه میدان قدس ایستاده بودند و بیشترشان توانسته بودند سر کار بروند. حالا اما بیشتر کارگران روی جدول های کنار میدان نشسته و منتظر روزی شان هستند.

به گزارش ایسنا، کمی دورتر از محل تجمعشان پارک می کنم تا امید واهی برای کسانی که منتظر ماشین صاحب کار هستند نباشم. آرام به کنار جمعشان می آیم و سر صحبت را باز می کنم.

زندگی کارگران روزمزد در روزهایی کرونایی

محمد کارگر افغان است که صورتش را با پارچه ای پوشانده، از پشت شال مشخص نیست چند سال دارد، اما به نظر می رسد حدود ۴۰ ساله باشد. قبل از این‌که حرفم تمام شود می گوید: دو ماه است بیکاریم، کار نیست، هر روز صبح می آییم تا ساعت ۱۱، ۱۲ اینجا می نشینیم. ما اتباع خارجی هستیم و دستمان به هیچ کجا بند نیست. کارگر ایرانی بالاخره کمکی، هزینه ای، بسته حمایتی، چیزی می گیرد ولی ما هیچ کمکی نداریم.

کارگری که جثه لاغری دارد و ماسک به صورت زده سریع به میان حرف او می دود و می گوید: من کارگر ایرانی‌ام اما چه حمایتی!؟ ما دو ماه است اصلا کار نکردیم، از روزی که گفتند کرونا آمده، همه کارها خوابیده، تا ظهر می آییم اینجا می نشینیم ولی هیچ کاری نیست. مرتب در اخبار می گویند از خانه هایتان بیرون نیایید، ولی اگر از خانه بیرون نیاییم از کجا بیاوریم بخوریم!؟ می گویند یک میلیون وام می دهیم که این را هم می خواهند از یارانه مان کم کنند! تکلیف ما که درآمدی نداریم و روزمزد هستیم چیست؟ نمی توانیم که برویم دزدی کنیم!؟
می پرسم قبل از کرونا روزی چقدر درآمد داشتید؟  
می گوید: اول از آن که کار زیاد نمی آید و هر روز هم نیست، وقتی هم کار باشد که با بدبختی و در به دری روزی ۱۲۰ هزار تومان آن هم از صبح تا شب اگر بدهند! حرف ها و گلایه های او تمامی ندارد.

به سمت کارگر افغان دیگری برمی گردم، معلوم است منتظر مانده تا حرفش را بزند. عصمت الله  ۴۰ سال است ایران زندگی می کند و می گوید که شش نان خور دارد. او که به گفته خودش پارسال از ساختمان افتاده و سه بار عمل جراحی داشته، اضافه می کند: بچه هایم کوچک اند، پارسال سه بار عمل شدم، اما هیچ کدام از ارباب های من یک ریال ندادند، حتی به من سر نزدند! حالا که می خواهم کار کنم کار نیست، از کجا بیاورم بخورم؟ ۲۰ میلیون سرخانه داشتم که دو سال است کرایه نداده‌ام و برای اجاره می‌رود.

صاحبخانه ما را جواب کرده و با اینکه منطقه فقیرنشین شهر زندگی می کنیم، هیچ کسی کمکی به ما نکرده است.

صدای همهمه بلند می شود و همه ادعا می‌کنند که کسی هیچ کمکی به آنها نکرده و حتی کمک های خیران هم به دستشان نرسیده!

گلایه هایی از جنس بیکاری و تبعیض 

یکی از کارگران که اورکت سبزرنگی به تن کرده و به نظر می رسد در هوای بهاری این روزهای اصفهان هم احساس سرما می کند، می گوید: در مسجد محله برنج و روغن و خرما آوردند و به بعضی ها دادند. من با دخترم رفتم اما گفتند به شما داده نمی شود! اگر مسلمانی است که همه مسلمانیم. ما از ایران راضی هستیم اما الان اوضاع کار خراب شده و نان خور داریم، وگرنه می توانیم کار کنیم، محتاج کسی نبودیم.  

یکی دیگر از کارگران که تمایلی برای نزدیک شدن به جمع و شرکت در این بحث ندارد، از فاصله چند متری می گوید: خانم شما بگویید مگر برای کمک کردن هم بین ایرانی و افغان باید فرق بگذارند!؟

عصمت الله می گوید کار خیر که ایرانی و افغان ندارد، شاید کسی که مسئول تقسیم کمک‌هاست به ما نمی دهد!  

کارگر ایرانی دوباره با هیجان وسط حرف او می پرد و می گوید: ایرانی و افغان فرقی ندارد، به ما هم کسی چیزی نداده! درصورتی که خود من دیدم برخی افراد با سر و وضع خوب می آیند، ارزاق می گیرند و می روند، اما به ما هم تا الان چیزی نرسیده! دو ماه است گوشت نخریدیم، نمی‌توانیم بخریم، اما هیچ کس به فکر ما نیست.
دو ماه است سر فلکه می آییم، هیچ کاری نیست.
می پرسم پس چه کار می کنید؟
 نخوری و نپوشی می کنیم!

چند نفری می گویند قبل کرونا درآمدمان خوب بود، خدا را شکر، بد نبود، دستمان به دهانمان می رسید، اما الان خیلی بد شده، کار ما هم که روزمرد است و همیشگی نیست.

ساعت حوالی ۸ و نیم صبح، میدان عاشق اصفهانی، چند کارگر افغان با وسایل بنایی و بیل و کلنگ و برخی کیسه های پارچه ای منتظر ایستاده اند.
از یکی از کارگران جوان افغان می پرسم تا الان از جمع شما کسی هم کرونا گرفته؟ می‌گوید: بله، یکی از همشهریان‌مان کرونا گرفت و افتاد در خانه! یکسری هم از ترس کرونا خانه مانده‌اند.  

یکی دیگر از کارگران می‌گوید همشهری ما هم که کرونا گرفت و رفت بیمارستان گفتند باید پول بدهی، اما خب مجبور است خرج خودش کند تا بتواند کار کند.  

این دو ماه همه مشکل پیدا کرده اند، همه زن و بچه دار و عیالوار هستند. یا باید از گشنگی بمیرم یا کرونا، کار دیگری نمی شود کرد! کارگر افغان فقط و فقط خدا را دارد و نه هیچ کس دیگری.

امیر، جوان ۱۸ ساله ای است که می گوید مدرسه را رها کرده تا بتواند کار کند و کمک خرج پدرش باشد. او می گوید به اتباع خارجی اجازه هر کاری نمی دهند، فقط کار ساختمان می‌کنیم، البته قبلا اثاث کشی و یا نظافت منزل و خانه تکانی هم می‌کردیم ولی امسال شب عید خبری نبود!

رفتن به خانه با دست خالی...

او ادامه می دهد الان شاید یکی دو نفر شانسی بیایند کارگر ببرند، ولی یک هفته قبل عید تا ساعت یک بعد از ظهر اینجا بودیم و بعد می رفتیم خانه، دست خالی...
چند وقت دیگر باید برویم برای تمدید کارت شناسایی و کارت کارگری، اما این کارت هم اعتباری ندارد، چون حتی یک سیم کارت و یا یک کارت عابر بانک به ما نمی‌دهند. صاحب کارمان می‌گوید یک شماره کارت بده تا پولت را واریز کنم، ولی چون نداریم باید دنبال یک نفر باشیم که به شماره او واریز کنیم و بعد به ما بدهد!
امیر که در ایران به دنیا آمده می گوید قبلا مدرسه می رفتم، اما دیگر نرفتم.
می پرسم چرا درسش را ادامه نداده؟
جواب می دهد که در فامیل‌شان خیلی ها درس خواندند اما اینجا کارگری می کنند. به نظر او افغان هایی که بخواهند کار دیگری داشته باشند یا باید بروند افغانستان و یا اگر پول دارند بروند کشورهای اروپایی و ادامه تحصیل بدهند و پیشرفت کنند.

ساعت نزدیک ۹ صبح، در حاشیه پل غدیر، حدود ۱۰ کارگر بیشتر منتظر نمانده اند. بیشترشان جوان و نوجوان اند و چون ماشین ها با سرعت از اتوبان حرکت می کنند خیلی فرز و سریع با اولین توقف دور ماشین را می‌گیرند و هرطوری شده سوار می شوند.  

قدرت الله کارگر جوان افغان است که وقتی از او درباره اوضاع کارش می پرسم می گوید می آییم اینجا می نشینیم، بالاخره ارزان قیمت هستیم و می‌رویم سر کار ولی مثل قبل نیست.
می پرسم مگر قبلا چطور بود؟  
قبلا هفته ای ۷، ۶ روز می رفتیم سر کار. الان ۲ روز، ۴ روز، ۱ روز و بعضی وقت ها اصلا کسی نمی تواند برود سر کار!
می گویم قبلا اینجا شلوغ تر بود؟
بله الان بیشتر همشهریانمان رفته اند افغانستان.
یعنی برگشتند؟
نه، برنگشتند، به خاطر کرونا رفتند افغانستان ولی معلوم نیست برگردند، برنگردند!
شما چطور نمی ترسید کرونا بگیرید؟

می گوید چه کار کنیم؟ اگر افغانستان برویم کار نیست، اینجا هم کار دیگری نمی توانیم بکنیم، فقط همین کارگری است. یک روز هم کار کنیم بهتر از بیکاری است.
برای این‌که سر صحبت با دوستش که نمی خواهد اسمش را بگوید باز کنم می پرسم شما چندسال است اینجایی؟  
می گوید: ۷، ۸ ماه است، قبلش افغانستان بودیم، هربار می رویم و برمی گردیم.
درآمدی دارید؟
خرج خودمان را همین جا در می آوریم اما آن طرف بخواهیم بفرستیم نمی شود، قبلا می شد، الان دیگر ارزشی ندارد.
تا چه ساعتی اینجا منتظر می مانید؟
الان که ماه رمضان است و روزه ایم تا ساعت ۲ اگر کاری باشد می رویم ولی دیرتر باشد نمی رویم.  

محمدصالح هم حدود ۵ سال است در ایران زندگی می کند. او می گوید از وقتی کرونا آمده کار کمتر شده، اما الان کسی نمی تواند برگردد افغانستان، مرز هم بسته است و اگر کسی کاری پیدا نکند باید در خانه بماند!  
می پرسم چرا دستکش و ماسک ندارید؟ نمی ترسید کرونا بگیرید!؟
نه از کرونا نمی ترسیم، ما کارگر خاکی هستیم. الحمدالله تا حالا نه کسی مرده، نه کسی گرفته!

مهدی سلیمانی، مدیر کل امور اتباع و مهاجرین خارجی استانداری اصفهان در گفت و گو با ایسنا، درباره مشکلات کارگران افغان که به خاطر کرونا نتوانسته اند کار کنند، می گوید: کارت اشتغال اتباع خارجی که به صورت قانونی در کشور ما هستند و اجازه اشتغال دارند به صورت دوره ای توسط اداره کار تمدید می شود. اتباع خارجی که اعتبار کارت اقامت آنها تا ۳۱ خرداد ۹۹ است، کارت اشتغال‌شان هم تا این مدت اعتبار دارد و زمان تمدید مجدد کارت آنها نرسیده، در عین حال که تمهیداتی انجام شده تا کارت اقامت و اشتغال جدید در زمانی که اعتبار کارت هایشان تمام شد در اختیار آنها قرار گیرد و بتوانند از مزایای آن بهره مند شوند.

وی با اشاره به اینکه اتباع خارجی که دارای گذرنامه هستند زمان اقامت متفاوتی دارند، گفت: اگر زمان اقامت آنها تمام شده باشد می توانند مراجعه کنند تا کارت هایشان تمدید شود، البته طبق ابلاغ اداره کل اشتغال اتباع خارجه وزارت کار، به خاطر شیوع کرونا و مشکلاتی که به وجود آمد، اعتبار گذرنامه ها ۳ ماه تمدید شده است، بنابراین مشکلی برای تمدید نشدن کارت ها وجود ندارد و جریمه ای دریافت نمی شود تا از زمانی که شرایط رو به بهبود رود اتباع خارجی برای تمدید کارت های اشتغالشان اقدام کنند.

درمان همه مبتلایان به کرونا بدون استثنا

مدیر کل امور اتباع و مهاجرین خارجی استانداری اصفهان درخصوص هزینه درمان اتباع خارجه نیز توضیح داد: ابلاغیه ستاد ملی مقابله کرونا و رئیس جمهور و وزیر بهداشت که به دانشگاه علوم پزشکی ارسال شده گویای این است که اتباع و مهاجران خارجی می توانند مانند ایرانیان درمان شوند. به این صورت که آنها که دارای مدرک اقامت هستند بلافاصله بیمه می شوند و براساس شرایط بیمه عمل می شود و آنها که فاقد مدرک هستند و امکان بیمه شدن ندارند هم به صورت رایگان درمان می شوند، چراکه فراگیری ویروس کرونا و جلوگیری از انتقال آن ایجاب می کند همه مبتلایان به ویروس کرونا بدون استثنا درمان شوند.

توزیع بسته های غذایی و بهداشتی با حمایت خیران

سلیمانی درباره کمک هزینه و حمایت هایی که شامل حال اتباع خارجی می شود هم گفت: قرار بوده کمک های بین المللی برای حمایت از اتباع و مهاجران خارجی ارائه شود ولی هنوز عملیاتی نشده، این درحالی است که با تعدادی از خیران در جامعه مهاجران و هم وطنان خودمان رایزنی کرده ایم و تاکنون در چند مرحله بسته های غذایی و بهداشتی در بین اتباع و مهاجران خارجی که در این شرایط آسیب دیده اند توزیع شده و در حال حاضر هم برای بسته های جدید برای ۳۰۰ خانوار در حال آماده شدن است. همچنین با کمک یکی از خیران نان رایگان در تعدادی از نانوایی های تعیین شده به خانواده اتباع خارجی داده می شود. این کمک ها تا زمانی که شرایط به همین شکل باشد ادامه دارد و تلاش می کنیم در کنار سایر مجموعه هایی که از اقشار آسیب دیده حمایت می کنند کمک کنیم تا اداره زندگی اتباع و مهاجران خارجی دچار مشکل نشود.

وی همچنین به اقدامات صورت گرفته در زمینه آموزش و آگاه سازی اتباع و مهاجران خارجی برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا اشاره و اظهار کرد: با هماهنگی خانه‌های بهداشت مقرر شد اتباع خارجی در سامانه سیب ثبت بانکی کنند و اگر احتمال ابتلا فردی به ویروس کرونا بود به مراکز درمانی ارجاع شود، هم‌چنین مناطقی که نیاز به ضدعفونی کردن داشت با همکاری بسیج و مجموعه های مردمی ضدعفونی می شود و بسته های معیشتی و بهداشتی نیز در حال توزیع است.

سلیمانی با اشاره به فعالیت اتباع خارجی در حرفه خیاطی، گفت: هم اکنون بیش از ۱۰ کارگاه در استان لباس ایزوله برای مراکز بهداشتی می دوزند و در اختیار کادر درمان قرار داده می شود که نوعی اشتغالزایی برای اتباع و مهاجران خارجی است، به علاوه برخی از این افراد با تغییر خط تولید کارگاه هایشان به تولید ماسک های پارچه ای روی آورده اند که بخشی از آن را در بین اتباع خارجی نیازمند و بخشی را هم در بازار توزیع می کنند.

اقامت قانونی ۱۶۰ هزار تبعه و مهاجر خارجی در استان

وی با اشاره به اقامت قانونی نزدیک به ۱۶۰ هزار تبعه و مهاجر خارجی در استان، گفت: این تعداد شامل زن و کودکان می شود، به طوری که ۵۵ هزار دانش آموز مهاجر در استان داریم که مشغول تحصیل هستند.
مدیرکل امور اتباع و مهاجرین خارجی استانداری اصفهان، شیوع کرونا را در بازگشت برخی اتباع خارجی به کشورشان موثر دانست و افزود: عمده کسانی که خارج شدند اتباع فاقد مدرک بودند، ولی آنها که مدرک دارند عموما تمایلی به خروج از کشور ندارند.
انتهای پیام