«حتی اگر به شرایط عادی بازگردیم آثار این درد و رنج همراه ما خواهد بود و در این بین خانواده‌های ما آسیب فراوانی دیدند. اگر آدم شاهد مرگ یک گنجشک هم باشد اندوهگین می شود چه برسد به اینکه هر روز شاهد پرپر شدن مردم باشیم. می دیدیم که امروز یک نفر با علائم نفس تنگی به بیمارستان مراجعه می کند و فردایش در عین ناباوری فوت می کرد و این موضوع بار روانی سنگینی را برای پرستاران به همراه داشت. وظیفۀ ما خدمت به مردم است اما ما هم از مردم انتظار داریم که بهداشت را رعایت کنند. نمی دانم مردم چرا دیگر رعایت نمی کنند؟ چرا اهمیت موضوع را فراموش کرده اند؟ پرستاران ما خسته شده اند. وضعیت بسیاری از شهرها سفید اعلام شده و بیماری بستری نمی کنند، اما ما هنوز هم به شدت درگیر بیماری هستیم. تنها خواسته ما از مردم این است که به خاطر پرستاران هم که شده بیشتر رعایت کنند.»
این جملات بخشی از صحبت های نسرین غدیری- مدیر پرستاری بیمارستان شهید اشرفی خمینی شهر است.
غدیری ۲۴ سال پیش کارش را در سیستم درمان شروع کرده است، ۱۰ سال در اتاق جراحی و بعد از آن در بخش های مختلف به عنوان مسئول اورژانس و سوپروایزر ارشد و اکنون ۱۰ سالیست که مدیر پرستاری بیمارستان است.
با اینکه سه فرزند دارد و مسئولیت سنگین مادر یک خانواده را به دوش می کشد در این روزهای سخت کرونایی ایثارگرانه به میدان آمده و در کنار همرزمان سپید پوشش رویاروی ویروس کرونا ایستاده است.
«بچه هایم بزرگ شده اند، اما همیشه نگرانم هستند. دو قلوهایم امسال کنکور دارند و از من خواهش می کنند که دیگر سرکار نروم. در روزهای اولیه شیوع ویروس و حجم مراجعات زیاد به بیمارستان فشار روحی و روانی خیلی شدیدی روی ما بود، اما خانواده من خیلی همکاری کردند. باید از خانواده های پرستاران تشکر کرد. همدلی آنها به ما دلگرمی می داد».
تاکنون ۱۳ نفر از پرسنل بیمارستان مبتلا شده‌اند
ابتلای پزشکان و پرستاران به کرونا در هنگام ارائه خدمات به بیماران خبر تلخی بود که می‌شد آن را پیش‌بینی کرد. اتفاقی که در تمام استان‌ها افتاد و جان پرستاران و پزشکان زیادی را گرفت.
خانم غدیری در این مورد می گوید: «۱۳ نفر از پرسنل بیمارستان شهید اشرفی تاکنون مبتلا به کرونا شده‌اند و دو نفر دیگر نیز مشکوک به بیماری بوده و آزمایش داده اند. پرستارانی که اینجا درگیر بیماری می شوند بدترین نوع آن را می گیرند. پرستارانی که اسفند به این بیماری مبتلا شدند هنوز عوارض سخت بیماری را دارند. مسئول اورژانس بیمارستان که کرونا گرفت ۱۴ روز در خانه بستری بود و وقتی که به بیمارستان برگشت ضعف و بی حالی شدیدی داشت و به ناچار ۷ روز دیگر نیز به او مرخصی دادند. خوشبختانه همسرش پرستار بود و در خانه از او نگهداری می کرد. مسئول کنترل عفونت بیمارستان نیز به کرونا مبتلا شد و با عوارض تنفسی و ضعف شدید عضلانی هنوز درگیر بیماری است».
امکان استقرار پرستار در بیمارستان را نداشتیم
برخی از بیمارستان‌ها برای کاهش شیوع ویروس کرونا، پرسنل و پرستاران را در بیمارستان مستقر می کردند تا خود ناقل ویروس به خانواده ها و اطرافیان نباشند، اما بیمارستان شهید اشرفی این امکان را نداشت و پرستاران مجبور به رفتن به خانه بودند.
مدیر پرستاری بیمارستان شهید اشرفی در مورد این موضوع، گفت: «در آن شرایط امکان استقرار پرستار در بیمارستان را نداشتیم چون امکانات این طرح را نداشتیم. ابتدا می خواستیم یکی از بخش ها را برای آنها خالی کنیم، اما باز هم امکانش نبود. پرستاران شیفت های پشت سرهم داشتند چون در اوج بیماری کرونا اورژانس بیمارستان پر از بیمار بود و بیماران زیادی بستری شده بودند و نیروها نمی‌توانستند زیاد به خانه بروند. خیلی از پرستاران می خواستند در بیمارستان بمانند، اما ما این امکان را نداشتیم.»
غدیری در پاسخ به اینکه این رفت و آمدها خانواده ها را درگیر نمی کرد؟ گفت: یکی از همکارانم که به کرونا مبتلا شده بود فرزندش "سی پی" (فلج مغزی) بود و طی این دوران برایش خیلی سخت بود که دوران نقاهتش را در خانه سپری کند. از این موارد داشتیم که پرستاران، فرزندان و یا همسران بیمار داشتند و از این که آنها هم مبتلا شوند می ترسیدند.
خاطرات تلخ روزهای کرونا
پرستاران و پزشکان این روزها تصاویر تلخ زیادی می‌بینند که دشواری انجام وظیفه را برای‌شان بیشتر می‌کند. برای همین است که معتقدند در دوران پساکرونا، آسیب‌های این روزهای کرونایی در زندگی کادر درمانی بیشتر خود را نشان می‌دهد.
از خاطراتش می پرسم و یکی از خاطراتش که او را متأثر کرده را مرور می کند و می گوید:« فوت همه بیماران دردآور بود، اما وقتی جوانی را غیرمنتظره از دست می دادیم برایمان خیلی سخت بود. جوانی ۲۷ ساله را با مشکل تنگی نفس از بیمارستان ۹ دی منظریه به اینجا منتقل کردند. وقتی شرایط بیمار را دیدیم به سرعت به آی سی یو ارجاع داده شد. ما هر روز می دیدیم که حالش بدتر می شود. وقتی که فوت کرد خیلی از پرستاران گریه کردند. همچنین یک خانم ۴۲ ساله هم اینجا فوت کرد که مرگ او غیرمنتظره و سخت بود.»
اشک در چشمانش حلقه می زند، شاید به باور جامعه اعضای کادر درمانی به دلیل مواجه شدن با انواع فوت‌های بیمارستانی، مرگ بیماران را راحت تر بپذیرند. اما پای صحبت‌های آنها که بنشینیم می‌بینم اینطور نیست.
معجزه‌ای از جنس عشق
هر چند شفای تک تک بیماران را معجزه الهی می داند، اما خاطره خوبی به یاد می آورد؛ او می گوید: خانمی را به علت ابتلا به کرونا بستری کردیم. پسرش پروانه وار دور مادرش می چرخید. هر چقدر که از او درخواست می کردیم که به بیمار نزدیک نشود فایده ای نداشت و می گفت تحت هر شرایطی وظیفه دارم که از مادرم مراقبت کنم. تا اینکه خودش هم به بیماری مبتلا شد، اما به طرز معجزه آسایی سه روزه خوب شد و سلامتی اش را کامل به دست آورد.
از مردم می خواهم که با استفاده از ماسک و رعایت فاصله اجتماعی و شستن مداوم دست ها به کاهش انتشار ویروس کمک کنند.
دست یاری خیران
خیران خمینی شهری در این روزهای نفسگیر خوش درخشیدند و از هر کمکی برای مبارزه با این ویروس دریغ نکردند تا آنجا که با این جمعیت بالا، شهرستان خمینی شهر سرریز بیمار به اصفهان نداشت و حتی برای نقاهت بیماران نیز بیمارستان حضرت رسول(ص) را تجهیز کردند.
نسرین غدیری اما از خیرین شهر تشکر می کند و می گوید: خیرین خیلی کمک کردند. در اوج بیماری پرستاران فشار روحی شدیدی را تحمل می کردند. با مشورت پزشک تصمیم گرفتیم برای کاهش این فشار در بخش ها موسیقی ملایمی پخش کنیم که خیران در این زمینه به ما کمک کردند. همچنین از نظر تغذیه کادر درمان، بسته های حمایتی خوبی راهی بیمارستان می شد.
انتهای پیام
نظرات