به گزارش ایسنا در ادامه این یادداشت آمده است: افتخار آشنایی من با این بنده مخلص خدا به ۳۵ سال پیش بر می‌گردد، سال‌های تب و تاب تحولات بنیادین داخل و شرایط سختی که ضرورت معرفی فرهنگ، تمدن و ارزش‌های والای کشور و انقلاب به جهانیان اجتناب‌ناپذیر می‌نمود.
وی نقش قابل توجهی در شکل‌گیری نظام تبلیغی و فرهنگی برون‌مرزی کشورمان ایفا کرد و در همه دوران خدمت‌اش با عشق به اسلام ناب و اهل‌بیت(ع) و با تکیه بر اندیشه‌های تقریبی و وحدت‌بخش امام راحل(قدس‌ سره) و با شناخت عمیق نسبت به مبانی تمدنی و مفاخر فکری، ادبی و هنری ایران‌زمین، مقتدرانه، عاشقانه و مجدانه با دانش خود و تسلط به زبان «قوم»‌ها به معرفی آن در سطح جهان پرداخت.
«عیسی» که همواره با مزاح و لطیفه‌گویی، نامش را به‌ عنوان نماد و سمبل گفت‌وگو و نقطه مشترک اسلام و مسیحیت مطرح می‌کرد، در حوزه گفت‌وگوها و گفتمان‌های دینی، سخت تلاش می‌کرد که سه «دوره سمپوزیوم بین‌المللی اسلام و مسیحیت» او و تدریس آن با عنوان «مقدمه‌ای بر اسلام‌شناسی» با همکاری دانشکده الهیات دانشگاه آتن، از آن نمونه‌هاست.
زنده‌یاد رضازاده چه در دوره‌های مدیریتی‌اش در سطوح مختلف در مرکز و چه در دوره مأموریت‌های خود به‌عنوان نماینده نظام فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در کشورهای ترکیه، یونان، هند و حتی قبل از آن و هنگام تحصیل به‌عنوان عضو فعال «انجمن‌های اسلامی دانشجویان ایرانی در آمریکا و کانادا» منشأ خدمات بسیاری بود و همیشه تلاش می‌کرد خدمات فرهنگی و انسانی خود را در همه زمینه‌ها به مخاطبانش به زیباترین شکل ارائه دهد.
مطالعات گسترده او در حوزه‌های علوم قرآنی، فلسفه، تاریخ و برخورداری از ذوق و توانمندی بالا در رشته‌های هنری بویژه نقاشی و فیلم‌سازی بر توانمندی‌هایش می‌افزود.
او که از نیروهای نسل اول انقلاب بود، تا آخر عمر به آرمان‌های امام راحل و ارزش‌های اصیل اسلامی در زندگی خود وفادار ماند.
خصائص اخلاقی و منش ستودنی و مؤمنانه «عیسی» هرگز از یادها فراموش نخواهد شد. چرا که بدون تکبر و خودبرتربینی و با چهره‌ای شاداب و خندان، همواره تسکین‌دهنده و آرام‌بخش دوستان و همکاران و همراهان خود بود.
در سال‌های اخیر و پیش از بازنشستگی‌اش، اینجانب و همکارانم در معاونت توسعه روابط فرهنگی بین‌المللی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی این توفیق را یافتیم تا از ایشان در کسوت «مشاور معاونت» بهره‌ها ببریم. او خالصانه و مخلصانه، انبوه تجربیات سالیان سال خود و داشته‌ها و اندوخته‌هایش را با بسته‌بندی‌های زیبا، بیانی‌ گویا و با منطق و استدلالی والا، ارائه می‌داد و تشنگی همگان را سیراب می‌کرد.
جلسات شورای معاونت با صوت دلنشین و قرائت کلام‌الله مجید وی آغاز می‌شد و با لطیفه‌گویی‌هایی پُرمغز او پایان می‌یافت.
این ضایعه اسفناک و غم‌بار بر خاندان معزز رضازاده و به‌ویژه همسر مکرم و فرهیخته‌اش سرکار خانم دکتر ناظرزاده کرمانی، استاد دانشگاه الزهراء و فرزندانش تسلیت باد.
روحش شاد و یادش همواره گرامی باد.

انتهای پیام