به نقل از سایکولوژی نیوز، زمانی که بهار گذشته، شیوع بیماری کووید- ۱۹ منجر به تعطیلی بسیاری از مدارس شد و دانش‌آموزان را مجبور به آموزش از راه دور کرد، برخی از گزارش‌های کاهش عملکرد یادگیری، تعجب‌آور نبود، اما بررسی‌های اخیر نشان داده که آموزش مجازی برای برخی از دروس مانند ریاضی، آسیب‌هایی به همراه داشته است.

بسیاری از والدین، همراه با آکادمی اطفال آمریکا (AAP) برای بازگشت به کلاس‌های حضوری تلاش کردند. با این‌حال، در شرایط نامشخص کنونی، احتمال افزایش شیوع و شروع موج‌های جدید بیماری، در برخی از مناطق که ابتلا به بیماری کاهش‌یافته بود، مشاهده می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، یادگیری حضوری ممکن است برای اکثر کودکان، به‌عنوان یک خطر سلامتی همچنان باقی بماند، البته این خطر برای کارکنان آموزشی نیز وجود دارد.

متخصصان علوم اعصاب و روانشناسی برای یادگیری مجازی، توصیه‌هایی را برای فراگیران کوچک‌تر ارائه کرده‌اند.

کودکان خردسال، به‌خصوص قبل از ۱۱ سالگی، به‌راحتی حواس‌پرت می‌شوند، زیرا سخت‌افزار مغزی آنان برای حفظ تمرکز، هنوز آماده نشده است و بزرگسالان باید در این مورد به آنان کمک کنند. در محیط کلاس‌های سنتی، مربیان و معلمان، ساده‌ترین کمک برای کودکان خردسالی هستند که نمی‌توانند تمرکز داشته باشند تا در زمان عدم تمرکز آنان مداخله کنند، اما در حال حاضر، کودکان باید در کلاس‌های آنلاین شرکت کنند و برای هدایت و حفظ توجه آنان، نیاز به بزرگسالان در خانه است و این مورد برای والدین شاغل با دشواری همراه شده است.

از بین بردن عوامل حواس‌پرتی

حواس‌پرتی کودکان خردسال مرتبط با مواردی مانند غذا، اسباب‌بازی، کارتون یا معاشرت با اعضای خانواده است. کودکان در سنین مدرسه در کوتاه‌مدت، درباره پاداش و مجازات فکر می‌کنند. کودکان، بر پاداش‌های فوری تمرکز می‌کنند و نمی‌توانند درد و ناراحتی را به مدت طولانی تحمل کنند. والدین، باید تمام موارد حواس‌پرتی در مکانی که کودک در حال آموزش از راه دور است را از بین ببرند.

انتخاب جوایز مناسب

با  کودکان بزرگتر (معمولا در سن ۱۱ سالگی)، می‌توانید اهداف پیچیده‌تر یا بلندمدت و عوامل موثر در تصمیم‌گیری‌ها را در نظر بگیرند.

برای کودکان دبستانی، پاداش‌های مناسب، ممکن است شامل غذاهای موردعلاقه، پیاده‌روی در بیرون از خانه با والدین پس از اتمام تکلیف در زمان استراحت بین آموزش باشد.

کودکان در سنین بالاتر (راهنمایی و دبیرستان) نیز به جوایز اجتماعی، مانند تحت تاثیر قرار دادن والدین، معلم یا دوستانشان، علاقه‌مند هستند. تمجید و حمایت از عزت‌نفس، در این دوران، بسیار مهم است.

اطمینان حاصل کنید که کودک شما، می‌داند که تلاش مداوم او در یادگیری تا چه اندازه ارزشمند است و مورد تحسین شما قرار خواهد گرفت در نتیجه به دنبال فرصت‌هایی است تا با انجام کارهای مرتبط مانند انجام تکالیف مدرسه، مورد تحسین شما قرار گیرد.

تلاش‌های کودک در زمینه یادگیری‌اش را با درنظرگرفتن زمان برای معاشرت با دوستان در نظر بگیرید.

می‌توانید انگیزه‌های مناسب‌تری برای تکمیل کارهای مدرسه با در نظر گرفتن مراحل رشد کودک، در نظر بگیرید.

عدم پاداش اجتماعی، عدم درگیرشدن

برای بسیاری از کودکان خردسال، کار در مدرسه به‌طور ذاتی، پاداش ندارد و علاقه آنان به پاداش‌های اجتماعی مانند معاشرت با دوستان در کلاس است.

انگیزه بعضی این است که معلم حمایت کننده عزت‌نفس آنان است و به‌عنوان پاداش اجتماعی برای مشارکت آنان در کارهای مدرسه است. کودکان، معمولا در سن ۱۳ سالگی، بیش از بزرگسالان، به نظرات همسالان خود اهمیت می‌دهند، اما با افزایش سن، این روند نزولی می‌شود. یادگیری مجازی، بسیاری از این تعاملات پاداش‌دهنده اجتماعی را که انگیزه یادگیری است، از بین می‌برد.

پس فرصت‌هایی پیدا کنید تا کودکان را به خاطر تلاش‌هایش تحسین کنید و به او یادآوری کنید که برای سخت‌کوشی او ارزش قائل هستید و به او افتخار می‌کنید.

سپس انتظارات خود را تعیین کنید که مشارکت مداوم در انجام وظایف مدرسه، پیش‌شرط لازم برای معاشرت با دوستان است.

سطح رشد کودک را در نظر بگیرید. درست نیست که انتظار داشته باشیم، کودک در دوره ابتدایی، بیش از ۱۵ دقیقه بدون نظارت، وظایف خود را ادامه دهد و این روند معمولان از کلاس ششم شروع می‌شود.

انتهای پیام