تعدادی از هنرمندان ایرانی در ششمین سمپوزیوم مجسمهسازی تهران تلاش کردهاند با استفاده از فرم، آثاری را خلق کنند تا در سطح شهر نصب شود.
تعدادی از هنرمندان ایرانی در ششمین سمپوزیوم مجسمهسازی تهران تلاش کردهاند با استفاده از فرم، آثاری را خلق کنند تا در سطح شهر نصب شود.
علی خطایی در گفتوگو با خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، دربارهی اثری که در ششمین سمپوزیوم مجسمهسازی تهران ساخته است، توضیح داد: اثری که من در این سمپوزیوم ساختهام، عنوان ندارد و موضوع آن برخورد یک فرم سخت با یک فرم نرم است و اینکه برخورد فرمها با هم چه تأثیری روی یکدیگر میگذارد.
او ادامه داد: محتوای این اثر نیز تغییر شکلی است که فرمهای مختلف در برخورد با یکدیگر میدهند. دوست دارم مجسمهای که میسازم در یک «پیادهراه» یعنی محلی برای قدم زدن مردم نصب شود تا مردم مجسمه را ببینند و با آن ارتباط برقرار کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا پیش از شرکت در این سمپوزیوم، با سازمان زیباسازی شهرداری تهران همکاری داشته است، افزود: تا کنون دو مجسمهی من توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران در سطح شهر نصب شده است؛ یکی در سیدخندان و دیگری در میدان ایثار.
او دربارهی ششمین سمپوزیوم مجسمهسازی تهران اظهار کرد: برنامههای این سمپوزیوم خوب بوده و تجهیزات مورد نیاز ما هم فراهم بوده است. من نیز خیلی چیزها از آن یاد گرفتم. ضمن اینکه با مجسمهسازان مختلف ارتباط برقرار کردم.
بهنام آخربین هم یکی دیگر از هنرمندان شرکتکننده در این سمپوزیوم است که در گفتوگو با خبرنگار ایسنا، دربارهی کارش توضیح داد: اثر من یک گره از خط کوفی است. من در این مجسمه تلاش کردهام به فرم بپردازم و نقوش ریز کتیبهها را در آن احیا کردهام، چون این نقوش، ریز بودند و دیده نمیشدند، سعی کردم آنها را در ابعاد بزرگتری احیا کنم.
او دربارهی خودش نیز گفت: من در دانشکدهی هنرهای زیبای دانشگاه تهران، مجسمهسازی خواندم و اثری که برای پایاننامهام در ابعاد 120 سانتیمتر ساختم در دانشگاه تهران نصب شده است. پیشتر نیز در پنجمین سمپوزیوم مجسمهسازی تهران در بخش دانشجویی شرکت کردم و این اولینبار است که در بخش اصلی یک سمپوزیوم شرکت میکنم. من برای دانشآموزان دوران راهنمایی نیز درس هنر تدریس میکنم.
انتهای پیام
نظرات