«دسترسی محدود پنج» عنوان یک جشنوارهی هنری غیررقابتی ویدئو، صدا و اجرا است که در چند گالری تهران و شیراز برگزار میشود.
«دسترسی محدود پنج» عنوان یک جشنوارهی هنری غیررقابتی ویدئو، صدا و اجرا است که در چند گالری تهران و شیراز برگزار میشود.
به گزارش خبرنگار بخش هنرهای تجسمی ایسنا، پنجمین دورهی مجموعه نمایشگاههای دسترسی محدود، با برنامههایی با تأکید بر ویدئوآرت، سینمای تجربی و مستند، صدا و اجرا برگزار میشود. در این جشنوارهی غیررقابتی مجموعه آثاری از ایران و کشورهای دیگر بهنمایش درمیآید.
«دسترسی محدود» در ادامهی برنامههای سالهای گذشته، بهعنوان سکویی برای تبادل ایده و تجربیات هنرمندان ایرانی و خارجی، فاصلهی بین حوزههای متنوع هنر را کاهش داده و با برگزاری کارگاهها و نشستهای موازی و فعالیتهای بینالمللی برای گسترش این حیطهی نو در صحنهی هنری ایران تلاش میکند.
«دسترسی محدود پنج» با همراهی پلتفرم داربست، گالری ویستا، گالری شمارهی شش، پروژهی دارالحکومهی شیراز و پروژهی آسایشگاه کرمان و با همکاری بخش فرهنگی سفارت لهستان، بخش فرهنگی سفارت اتریش، انجمن فیلم تجربی (ایرلند)، گلدن پیکسل (اتریش)، لابراتوار تئاتر فیزیکال، اقامت فرهنگی کوشک، گروه کاف و نیز انجمن نیو میدیا (ایران) میسر شده است.
مورهشین الهیاری و میریام وانشی، نیما بهرهمند، گلدن پیکسل (مارلیس پوشل و ناتالی کوگر)، پیوتر اشووینتفسکی، روزبه رشیدی، بهزاد خسروینوری، امیرعلی قاسمی، سروناز مستوفی و طلا وهابزاده، کیوریتورهای این رویداد هنری هستند.
مکانهای برگزاری این مجموعه در تهران گالری آران، پلتفرم داربست، گالری ویستا، گالری شمارهی شش و در شیراز گالری هنرمندان (پروژهی دارالحکومهی شیراز) است.
برنامههای نمایش ویدیو، «جزایر سرگردانی سه» و «بخشی از من» به بررسی آثار ویدیو و ویدیو پرفورمانس از ایران میپردازند.
«جزایر سرگردانی سه» از آرشیو ویدیویی پارکینگ، تلاشی است برای معرفی تجربیات ویدئویی هنرمندان ایرانی فارغ از مکان جغرافیاییشان که از ژانرها و حیطههای کاری مختلف گردهم آمدهاند. مجموعه بدون ادعا، برشی محدود اما متنوع را ارائه کرده و سعی دارد سکویی برای تبادل و گفتوگو باشد که به واسطهی ایدهها و تجارب بینرشتهای غنی میشود. آثار بهنمایش درآمده در جزایر سرگردانی نه به یکدیگر مسقیما مرتبط هستند و نه ازهم گسسته، بلکه خشکیهایی را چون مجمعالجزایری شناور شکل دادهاند که مسیرهای عبوری متعددی بینشان رایج و تفاوتهایشان قابل رصد است.
«بخشی از من» به انتخاب امیرعلی قاسمی، نقطهی تمرکزش را بر بخشی از هنر اجرا قرار داده است که از طریق مدیوم ویدئو قابل ردیابی و جابهجا شدن است. بخشی از من سه، منتخبی سهل و ممتنع از آثار هنرمندانی است که از تصویر متحرک برای ارتباط گرفتن با مخاطبان اجراهایشان بهره گرفتهاند و سعی دارد با نمایش نمونههایی متنوع از ویدیو تا صدا و از اجرا تا مستندنگاری اجرا، جنبههای مختلفی را در این حوزه پوشش دهد.
برنامه نمایش «شگفتی روزمرگی» بخش مستند پروژهی دسترسی محدود به انتخاب بهزاد خسروی نوری با نمایش ١٢ فیلم، سعی در ایجاد پرسش و نگاهی دوباره به شکلی از بازنمایی دارد که از منظر تاریخی به آن مستند گفته شده است. کنارهم قرار دادن این فیلمها بدون آنکه قصدی برای بازتعریف فیلم مستند داشته باشد، به امکان و ایجاد ارتباطی فکر میکند که میان سیاست کلان، زندگی روزمرهی خُرد و مادهی خاطره به جای مانده از آن دارد.
برنامههای بینالمللی جشنواره به نمایش آثاری از کشورهای مختلف پرداخته با نمایش آثاری از سینمای تجربی، ویدئوآرت و مستندهای هنری برای مخاطبان ایرانی فرصت کمیابی را به ارمغان میآورد.
انجمن سینمای تجربی - دابلین، گروهی مستقل و غیرانتفاعی است که فعالیتهایش بر سینمای مستقل، آوانگارد، فیلمهای کمبودجه و بدون بودجه تمرکز دارد. این فیلمها، چکیدهی اصول و دیدگاههای رادیکال فیلمسازان این گروه است. فیلمهای آنها از لحاظ میزان وفاداری سرسختانهشان به سینمای شخصی و تجربی از هم متمایز میشوند، در حالی که همگی نمایانگر رویکردی اکتشافی بهگونهای از فیلمسازی هستند که نه از تکنیکهای سنتی روایتگری، بلکه از برهمکنش صدا، تصویر و اتمسفر شکل میگیرند.
موقعیتهای ناپدیداری به انتخاب گولدن پیکسل وین، آثار هنرمندان جوانی را بهنمایش میگذارد که در اتریش زندگی میکنند و پدیداری، بینایی، نگاه و ابعاد زیباشناختی آن را مورد پرسش قرار میدهد، سوالهایی مانند: چگونه میتوان از نگاه ساختارشکنی کرد؟ از این طریق چه چیزی نمایان میشود؟ چگونه تواناییهای ما در دیدن، بر مشاهدات ما تأثیر میگذارند؟ و ما در فقدان دیدن، چگونه دنیایمان را درک کرده و با آن ارتباط میگیریم؟
«متا اسمبلاژ» به انتخاب نیما بهرهمند آثاری را براساس اصول زیباییشناسی تولید اثر و استراتژیهای مختلف هنرمند، در روند تولید ویدئو بهعنوان ابزاری انعطافپذیر با تمرکز بر چالشهای پیش رو در این مسیر، آزادانه انتخاب کرده است. متا اسمبلاژ، تمهایی را از پرفورمانس ویدئویی تا بازاجرا و از بازتولید تکنیکی تصاویر تا بازتولید از طریق سرهم کردن تکه فیلمها، در کنارهم قرارداده است.
مرور بینالمللی ویدئوآرت شمارهی دو در حال حاضر، بزرگترین برنامهی دورهای نمایش ویدئوآرت در لهستان است. آثار در 22 شهر و در تلویزیون عمومی لهستان به نام تیویپی کولتورا، که شبکهی اختصاصی هنری و فرهنگی است، بهنمایش درمیآیند. این برنامه در تلاش برای نشان دادن راهکارهای استفاده از مدیوم ویدئو با توجه به گوناگونی و تنوع زبانهای هنری، ساختارهای تجسمی و فرمهای تولید معنا است.
«دسترسی محدود پنج» جمعه 28 آذرماه در چهار نگارخانهی آران، ویستا، داربست و شماره شش در تهران گشایش مییابد و تا چهارشنبه سوم دیماه 1393 ادامه دارد. این نمایشگاه روز پنجشنبه چهارم دیماه با برنامه اجراهای صدا و تصویر در پلتفرم داربست به کار خود پایان میدهد.
انتهای پیام
نظرات