به گزارش ایسنا، وقتی تقویم را ورق می زنیم به مناسبت هایی خاص و ویژه برمی خوریم یکی از این ویژه ها برگی از تاریخ معاصر به نام آزادگان مزین شده است، به نام کسانی که بوی پیراهن یوسف برای وطنمان بودند، به نام کسانی که یعقوب وار در فراقشان چشم به راه بودیم تا این که روز وصل فرارسید و ۲۶ مردادماه در دل خرما پزان کام همه را شیرین کرد.

آری ۲۶ مردادماه سربلند از تقویم ۳۶۰ روزه ای در سال ۱۳۶۹ ثبت شد و برای همیشه دوران فریادگر یاران در بند امام روح الله و سربازان پا در رکاب امام سید علی شد.

به همین مناسبت به پاس حرمت لحظه هایی که دم فروبستند تا در بند بردگی نباشیم، پای سخنان دلنشین و برگرفته از دوران حصر جسم و آزادی روح آزاده همیشه آزاد و سرافراز دیارمان دکتر احمد یوسف زاده‌ که بچه هورپاسفید از توابع شهرستان فاریاب در جنوب کرمان است، نشستیم که با به تحریر در آوردن کتاب «آن ۲۳ نفر» سفیر صبر  مورد تمجید رهبر معظم انقلاب قرار گرفت و اردوگاه اطفال و چندین کتاب دیگر در حوزه دفاع مقدس نیز دسترنج قلم شیوای ایشان است. 

احمد یوسف زاده‌ در این گفت و گو سخنش را اینگونه آغاز کرد: «ما نوجوان بودیم که اسارت، آن اتفاق عجیب، افتاد توی زندگی مان و نمیدانم تا حالا شده که توی آسانسور باشید و برق برود و بمانید وسط زمین و آسمان و نفستان تنگ بشود؟ اولین ساعات اسارت اینطور حس دلهره آوری می‌پیچد توی وجودت و سینه ات را سنگین میکند».

وی با تفسیر روزهایی که در بند اسارت بود، افزود: «شده تا حالا توی اتاق کوچکی حبست کنند و در را به رویت ببندند و تو با گوش هایت صدای چفت شدن قفل آهنی پشت در و  بعد صدای پایی که دور می شود را بشنوی؟  شده تا حالا روی خاک وطنت، سربازی متجاوز یک سیلی آبدار بخواباند بیخ گوشت به انضمام چند فحش ناموسی و یک شوت محکم که یکدفعه همه شخصیتت خورد بشود و بریزی پایین؟  شده آیا که تمام یک شب بلند زمستانی در زندان انفرادی بلرزی از سرما و ضعف گرسنگی؟»

نویسنده کتاب «آن ۲۳ نفر» با یادآوری خاطرات تلخ دوران اسارت همرزمانش گفت: «شده که رفیقت، امیر شاهپسندی، بچه خیابان سرباز کرمان را از چنگت در بیاورند و ببرند پاهایش را با اتوی داغ بسوزانند و با همان پاهای بریان شده و غرق خون او را جلوی چشم تو روی ریگ های تیز و برنده اردوگاه راه ببرند و او در میانه راه، هی بی جان بشود و بیفتد و باز بلند بشود و برود به سمت انفرادی و تو همه این صحنه را ببینی و مچاله بشوی؟»

مدیرکل سابق امور فرهنگی دانشگاه شهید باهنر کرمان در ادامه اظهار کرد: ما نوجوان بودیم که همه این اتفاقات تلخ افتاد روی زندگی مان، اما به فضل خدا خم نشدیم، نشکستیم و کم نیاوردیم. یک روز...دو روز... سه روز.. صد روز....هزار روز....نه! ۳۰۰۰ روز ! ایستادیم تا سرانجام ۲۶ مرداد ۶۹ از راه رسید و ناغافل از بلندگوی اردوگاه خبری عجیب پخش شد: «ایها المستمعون الکرام، سنذیع لکم بعد قلیل، بیانا رسمیا مهما جدا ....»؛ سراسیمه جمع شدیم زیر بلندگو که می گفت: مستمعین گرامی تا چند لحظه دیگر بیانیه ای رسمی و خیلی مهم را که از سوی رییس جمهور عراق صادر شده پخش می کنیم. همه از آسایشگاه ها ریختند روی حیاط 

یوسف زاده‌ با یادآوری نحوه اطلاع رسانی خبر آزادی اسراء افزود: در آن بیانیه مهم، صدام حسین خطاب به هاشمی رفسنجانی گفت "الیوم حقق کل ما اردتموه". امروز همه آنچه شما می خواستید محقق شده و ما از فردا نیروهایمان را از خاک شما خارج میکنیم و پس فردا تبادل اسراء را آغاز خواهیم کرد. دفتر سه هزار صفحه ای اسارت ما وقتی خدا خواست دو روزه بسته شد و در مرز خسروی سُرنا و دُهل می زدند و زنان کل می کشیدند که ما به خاک وطن رسیدیم و بر آن سجده شکر کردیم.

نویسنده کتاب اردوگاه اطفال گفت: حالا از آن ۲۶ مرداد، ۳۲ سال گذشته است. صدام حسین، طارق عزیز، طه یاسین رمضان، عزت ابراهیم، برزان تکریتی و ... همه مرده اند و ما با مردم همسایه مان عراق دو نقطه پررنگ مشترک داریم، مشهد و کربلا.

این آزاده دوران دفاع مقدس شعر زیر را به عنوان پایان بخش سخنانش عنوان کرد:

"دوران بقا چو باد صحرا بگذشت

تلخی و خوشی و زشت و زیبا بگذشت

پنداشت ستمگر که ستم بر ما کرد

بر گردن او بماند و بر ما بگذشت"

انتهای پیام