هفتم مهر ماه روز رشادت‌های آتش‌نشانان، روز ملی ایمنی و آتش‌نشانی نامگذاری شده است.
نبرد میان آتش و آتش نشان پیوندیست ناگسستنی و هنگامی کە آتش نشان در ایستگاه صدای آژیر را شنید لحظه‌ای را برای رسیدن به محل حادثه تلف نمی‌کند تا هر چه زودتر برای نجات جان و مال مردم دل به دریای حادثه بزند.
رشادت‌های آتش‌نشانان داستان‌های فراوانی دارد و بسیاری از این داستان‌ها را ایثار و ازخودگذشتگی تشکیل می‌دهد.
دو تن از آتش نشانان دلیر و نوع دوست مریوانی، در گفت‌وگو با ایسنا از دغدغەها، کاستی‌ها، مشکلات و عشق بە شغل خود می گویند: بە دلیل عدم درک و توجه به جایگاه آتش‌نشانان از شغلِ خود راضی نیستند چون از طرف کارفرما و نهادهای مافوق، آتش‌نشانان درگیر انجام کارهایی می‌شوند که تحت هیچ شرایطی جزو وظایف آنان نیست،از جمله" شستن خیابان و معابر و شستن محوطه‌ی ادارات و مدارس و غیره".
آنان می گویند: با توجە بە تایم کاری سنگین و دریافتی بسیار ناچیز و شرایط سخت اقتصادی، حقوق ماهیانە کفاف زندگی را نمی دهد. چون پایه حقوق و اضافه کاری بسیار کم و در نتیجه دریافتی ناچیز باعث عدم تعادل درآمد و هزینەی زندگی شدە است و این دریافتی هم گاهاً با تعویق چند ماهه بوده و پرداخت نیز تمام و کمال صورت نمی‌گیرد.
حسن شهبازی، آتشنشان و یکی از اعضای انجمن ادبی مریوان و از فعالان پرتلاش در زمینە شعر و ترجمە از دغدغەهای زندگی خود و همکارانش می گوید: حس بشردوستانه و نوع دوستی و همچنین عشق به حیات و زیستگاه تمامی موجودات است که ما را در انجام هر چه بهتر وظایف خود تشویق و ترغیب می‌کند اما در عوض آنچه باعث دلسردی ما می‌شود حقوق و مزایای کم و ناچیزی است که کفاف زندگی را نمی‌دهد و نیز پرداخت نکردن به موقع همان حقوق و مزایای ناچیز از طرف شهرداری به عنوان کارفرما و تعویق آن برای ماههاست و جدا از این تبعیض‌هایی که نسبت به جایگاه و حقوق آتش‌نشانان از طرف کارفرما روا داشته می‌شود.
جدای از این‌ها نداشتن امنیت شغلی و اقدام نکردن شهرداری برای تبدیل وضعیت شغلی نیروی آتش نشانی نیز بر مشکلات ما می افزاید، چرا که بسیاری از نیروهای آتش نشانی با وجود سالها خدمت خالصانه هنوز شرکتی و قراردادی هستند و می‌خواهند که از وضعیت شرکتی و قراردادی به پیمانی و رسمی تغییر یابند.
با نگاهی گذرا بە فضای مرکز آتش نشانی و در نظر گرفتن موقعیت مکانی مرکز و وجود جوانانی رشید و ورزشکار و کمیِ امکانات موجود، با خودم می گویم آیا این مکان و این امکانات ناچیز می تواند جواب گوی نیازهای دنیای امروز باشد؟ آیا این کاستی‌ها از عمدەترین دلیل دلسردی نیروهای آتش نشان نیست!؟
شهبازی و فتحی دو نیروی دلسوز آتش نشانی اظهار می دارند: علاوە بر پرداخت بە موقع حقوق و مزایا و تغییر وضعیت نیروهای خود، انتظار و مطالبە ما از سیستم و کارفرما و سازمان آتش نشانی این است کە شأن اجتماعی و کاری آتش نشان را با انجام کارهایی کە جزو وظایفشان نیست زیر سئوال نبرد چراکه کرامت کاری یک آتش نشان خیلی بالاتر از شستن معابر و خیابان هاست!
آنان می گویند: با توجه به اینکه شغل ما خطر آفرین و از مشاغل سخت و زیان‌آور به شمار می‌رود توامان با خاطرات تلخ و شیرین است. رویارویی با هر حادثه‌ای که منجر به زیان جانی و مالی برای دیگران است برایمان دلخراش، تلخ و ملال‌آور است و از طرفی دیگر در حادثه‌ای که ما در آن با یاری خداوند بتوانیم جان و مال مردم را از گزند حوادث و آتش سوزی برهانیم آن لحظه جزو شیرین‌ترین خاطرها خواهد بود و برای ما بسیار خوشایند و لذتبخش است، و در کل نمی توان اولویت بندی کرد چون تمامی اقداماتِ امداد و نجاتی که ما در شغل خود انجام می‌دهیم خاطراتی ناب و از جنسِ تلخ و شیرین است.
هنگامی کە پای درد دل ها و حرف های این عزیزان نشستم، با تمام وجود احساس شعف کردم و در دل بە مادران و پدرانی غبطە خوردم کە چنین فرزندان با اخلاق و نوع دوستی را تحویل اجتماع دادەاند.
از شیفت های سنگین و دلهرەهای شب های پایان سال و اعیاد و هزاران شب دیگر کە ما با خیال آسودە می خوابیم؛ چە جشن ها کە شرمندە خانوادە شدەاند و دم بر نیاوردەاند و چە تعطیلات و عصرهای جمعەای کە زندگی بدهکار این قشر زحمت کش است!
در ادامه شهبازی، از عشق بە شغلش می گوید و از این کەعاشق خدمات بشردوستانه و امداد رسانی و نجات تمامی موجودات است بە شغلش عشق می ورزد.
وی می گوید: با توجە بە این کە اکنون رشتە تحصیلی آتش نشانی در دانشگاەها تدریس می شود، اگر ضوابط استخدامی در نظر گرفته شود باید آتشنشان طبق رشته‌ی تحصیلی مرتبط و آزمون کتبی و عملی جذب شود که در آن، هم توان علمی و هم توان جسمی فرد سنجیده شود و آتش نشان در بدو ورود نباید از ۲٥ سال بیشتر و باید از سلامت کامل از نظر جسمی، روحی و فیزکی برخوردار باشد.
این آتش نشان خستگی ناپذیر از تایم کاری خود و دوستانش چنین می گوید: شیفت های کاری آتش‌نشانی بر اساس ۲٤ ساعت کار و ٤۸ ساعت استراحت قرار گرفته که آن هم بر مبنای قانون تعیین شده است.
چون شغل آتش‌نشانی جزو مشاغل سخت و زیان‌آور است و در طول ۲٤ ساعت شبانه‌روزی با فشار کاری و استرس‌های ناشی از اعلام حوداث و حریق و همچنین رویارویی با سوانح دچار اضطراب و روانپریشی می‌شوند لذا 48 ساعت تمام برای استراحتِ کامل جسمی و روحی آنها در نظر گرفته شده است تا بتوانند با فراغت خاطر بیشتر سرِ شیفت های کاری خود حاضر شوند.
انتهای پیام
نظرات