چند سالی است زائران پیاده از سراسر ایران به سوی بارگاه منور ثامن‌الحجج(ع) رهسپار می‌شوند. این حرکت پس از گستردگی زیارت اربعین رنگ و بوی دیگری گرفته و در سال‌های اخیر به تعداد عاشقان امام رضا(ع) افزوده شده است. زائران پیاده امام رضا(ع) از مسیرهای منتهی به مشهد خود را به حرم رضوی می‌رسانند تا رسم دلدادگی و عشق به اهل‌بیت(ع) را در دهه آخر ماه صفر ادا کنند و ارادت خود را به ساحت مقدس رضوی نشان دهند.

جاده شمالی مشهد از سمت قوچان به چناران یکی از مسیرهایی است که زائران برای رسیدن به حرم رضوی با پای پیاده طی می‌کنند و چه زیباست قدم‌هایی که جاذبه دنیا را حقیر می‌کند و رهسپار سرزمین آفتاب می‌شود.

پاهای تاول زده و چهره‌هایی که از نوازش آفتاب سوخته، خود سندی است از عشق و ارادت زائران پیاده به امام غریبان و چه زیباست و زیباتر آنجا که برخی از این زائران از اربعین حسینی بازگشته و می‌خواهند قدم‌هایی را که برای ظهور امام زمان(ع) نذر کرده‌اند با قرار گرفتن در مسیر رضوی به کمال برسانند.

در بین راه با تنی چند از زائران پیاده همگام و هم کلام شدیم.

محترم، بانوی ۶۵ ساله از روستاهای اطراف سبزوار در مورد حال و هوای این مسیر می‌گوید: ۱۵ سالی هست که با کاروان در این ایام به زیارت امام رضا(ع) می‌روم من تابستان و زمستان، گرما و سرمای این مسیر را تجربه کرده‌ام، هر چند سختی دارد اما به عشق امام این سختی آسان می‌شود.

وی ادامه می‌دهد: این چند روز که در مسیر پیاده‌روی بودم از عمرم به حساب نمی‌آید، احساس سبکی می‌کنم. این خاصیت حرکت در مسیر اهل بیت است که روح آدمی را صیقل می‌دهد.

آنقدر روح آدمی در مسیر قوی می‌شود که درد تاول‌ها احساس نمی‌شود

زینب از قوچان با اشاره به تاول‌های پایش می‌گوید: آنقدر روح آدم با قرار گرفتن در مسیرهای معنوی قوی می‌شود که درد تاول‌های پا و خستگی و سختی راه احساس نمی‌شود.

وی ادامه می‌دهد: من تقریباً هر سال اگر بتوانم می‌آیم و هر قدمم را نذر قدم‌های مبارک حضرت مهدی(عج) می‌کنم در طول مسیر برای همه دعا می‌کنم و از خدا برای خودم زیارت کربلا را می‌خواهم.

امیدوارم روزی برسد که این پیاده‌روی تداعی‌گر پیاده‌روی اربعین باشد

محمدرضا، جوانی حدود ۲۵ ساله از تهران می‌گوید: اولین سال است که با پای پیاده آمدم، البته پیاده‌روی را از نیشابور آغاز کردم در مسیر شاهد میزبانی زیبا از زائران بودم که امیدوارم این فرهنگ میزبانی روز به روز ارتقا یابد و روزی این مسیر پیاده‌روی تا حریم رضوی تداعی‌گر مسیر پیاده‌روی اربعین باشد.

در ادامه مادری که قدم‌هایش را نذر قدم‌های نورسیده‌ای می‌کند که آرزویش را دارد، می‌گوید: دخترم ۱۳ سال است که بچه‌دار نمی‌شود. سال گذشته آمدم و از امام رضا(ع) زیارت کربلا را طلب کردم و اربعین قسمتم شد تا با پای پیاده در جمع زائران امام حسین(ع) باشم و امسال آمده‌ام تا برای دخترم دعا کنم.

لیلا مادر بزرگ رضوانه، که ۵۳ سال دارد، می‌گوید: با نوه‌ام رضوانه آمده‌ام و ۵ سالی است که در این حرکت شرکت می‌کنم. خواسته من از امام هشتم فرج فرزند بزرگوارشان مهدی فاطمه(عج) است. همچنین از ایشان شفای بیماران و رفع گرفتاری از امت اسلامی و برآورده شدن حاجات مومنان را خواستارم.

وی ادامه می‌دهد: سال اولی که پیاده آمدم، از امام رضا(ع) زیارت امام حسین(ع) را خواستم و حاجتم روا شد و در جمع دلدادگان حسینی اربعین به کربلا رفتم و برای تشکر از امام رضا(ع) دوباره با پای پیاده به پابوسی حضرت می‌روم.

زیارت با پای پیاده نشانه ادب است

سارا سادات حسینی که همراه با دخترش در جمع زائران پیاده بود، با ما همراه می‌شود و از تجربه خود از این اشتیاق زیارت می‌گوید: زیارت رفتن با پای پیاده نشانه ادب است که به امامان بزرگوارمان باید داشته باشیم. حرکت با پای پیاده برای زیارت امام معصوم(ع) اشتیاقی آمیخته با معنویت است، لذا خستگی در این راه معنا ندارد.

وی ادامه می‌دهد: ارزش علی بن موسی الرضا(ع) بیشتر از این است، اما این پیاده‌روی برای زیارت نشان ارادت ماست. از طرفی این راهپیماهی‌ها با پای پیاده در مسیر جاده به سمت زیارت قبور ائمه اطهار(ع) چشم دشمنان اهل بیت را کور می‌کند.

حسینی می‌گوید: اولین خواسته من فرج حضرت منجی است و در راه برای هدایت جوانان و شفای بیماران دعا می‌کنم و آنچه برای خود از این سفر می‌خواهم این است که خداوند به واسطه ضمانت حضرت رضا(ع) زیارت کربلا را نصیب من کند.

خستگی در مسیر معنایی ندارد وقتی مقصد بهشت امام رضا(ع) است

زینب نقوی، از روستای ساغروان از توابع مشهد که دومین سال است در این پیاده‌روی شرکت می‌کند، می‌گوید: هر چه دارم از امام رضا(ع) دارم و خداوند را برای اینکه مرا شیعه و همسایه امام مهربانی‌ها قرار داده، شاکر هستم؛ هر چند هیچوقت توانایی این را ندارم که شکرگزار این نعمت بزرگ باشم.

وی که با خانواده‌اش این راه را طی می‌کند، ادامه می‌دهد: خستگی در این مسیرها معنایی ندارد، وقتی مقصد بهشت امام رضا(ع) است.

این زائر از خواسته‌هایش می‌گوید: خواسته‌ام از امام رضا(ع) برای همه عاقبت به خیری و برای خودم سلامت دین و ایمانم است. می‌خواهم حضرت، فریاد رس شب اول قبرم باشد.

آمده‌ام آنچه روحم را تیره کرده پاک کنم

امیر از فاروج زائر دیگری است و در حالیکه پرچم یا امام رضا(ع) را در دست دارد در ادامه راه با ما همراه شده و می‌گوید: با دوستانم در یک کاروان ۵۰۰ نفره آمده‌ام. شور و اشتیاق جوانان و نوجوانان در مسیر مرا به وجد آورد. فکر می‌کردم شرکت‌کنندگان در مسیر پیاده‌روی بیشتر افراد میانسال باشد، اما این چند روزی که در مسیر هستم دیدم جوانان و نوجوانان زیادی به عشق امام رضا(ع) گام در مسیر جاده نهاده و اینگونه می‌خواهند ارادت خود را به امامشان نشان دهند.

وی ادامه می‌دهد: این راهپیمایی در مسیر اهل بیت نشان از آماده شدن برای رسیدن قدم‌های مبارک صاحب الزمان(عج) است. در واقع یاران حضرت در این مسیرها تربیت و خالص شده و برای سربازی در لشگر ولی عصر آماده می‌شوند.

این زائر نوجوان می‌گوید: آمده‌ام تا در پناه حضرت ضامن باشم، آمده‌ام تا ارادت خود را به امام رئوف نشان دهم، آمده‌ام که هر آنچه روحم را تیره کرده پاک کنم، آمده‌ام به امید در بین سربازان امام زمان قرار گیرم.

انتهای پیام