پرويز بيگي حبيب‌آبادي مي‌گويد: براي سرودن، شاعر بايد در حال و هواي شاعرانه قرار گيرد؛ تا جوشش شاعرانه داشته باشد. وي ادامه داد: شعر مقوله‌اي جوششي است و كارهايي كه شاعر به صورت كوششي به خود مي‌قبولاند كه در مورد موضوعي بسرايد، روي ذهن مخاطب تاثير نمي‌گذارد. اين شاعر كه درباره‌ي شعر سفارشي با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) گفت‌وگو مي‌كرد، متذكر شد: گاهي شاعران علاقه مي‌يابند در مورد موضوعي شعر بگويند، كه اگر در حال و هواي جوششي قرار گيرد، شعرشان موفق است؛ اما نكته قابل توجه اين است كه شاعران گاهي در يك فضاي جوششي قرار مي‌گيرند و گاهي در آن فضا هم شعر به سراغ آنان نمي‌آ‎يد. وي همچنين متذكر شد: اگر شاعر ضمير خود را باموضوعي تطبيق داده باشد و شعري بسرايد، نمي‌توان گفت كه به شعر لطمه‌اي وارد شده است. درواقع زماني كه شاعر خود‌ به خود سفارش دهد، طوري نيست. بيگي حبيب‌ آبادي درباره شعرهايي كه به مناسبت‌هاي خاص سروده مي‌شود، عنوان كرد: كنگره‌هايي كه به مناسبت‌هاي خاص برگزار مي‌شود، محل مناسبي براي شاعر فراهم و او را به شوق مي‌آورد تا شعر بگويد و اين از سفارش خارج مي‌شود. ممكن است براي آن نهاد سفارش باشد؛ ولي براي شاعر در شكل سفارش قرار نگرفته است. وي يادآوري كرد: اگر شاعر خود را موظف كند كه وارد فضايي شده و در مورد آن شعر بگويد، مسلما شعرش، شعر خوبي از آب در نخواهد آمد؛ اما گاه شاعر خود را موظف نمي‌كند؛ بلكه بر آن موضوع پاسخ مثبت داده و ذهنش را براي آن موضوع آماده مي‌كند. زماني كه درباره موضوعي فكر كنيم آن موضوع در ضمير ناخودآگاه ما پرورده مي‌شود و شعر مي‌آيد كه اينجا ديگر شعر تصنعي نيست؛ اما اگر شاعري بخواهد درباره موضوعي سفارش بگيرد، آن ديگر شعر نيست؛ بلكه يك نظم و كار موزون است كه بافتن دست داده تا يافتن و ما در شعر دنبال يافتن هستيم. اينجاست كه به شعر لطمه مي‌خورد. بيگي حبيب‌ آبادي در پايان اظهار داشت: اگر شاعري به آنچه مي‌گويد اعتقاد نداشته باشد، دروغ گفته و اگر دروغ بگويد، به تضاد با خود مي‌رسد و زماني كه شاعر به تضاد برسد، شاعري را رها مي‌كند. انتهاي پيام