آزادگان سرافراز در دوران اسارت و در برخورد با وقايع مختلف،اصطلاحاتي به كار مي‌بردند كه نشاندهنده وضعيت اردوگاه‌ها بود. سرويس فرهنگ و حماسه خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) به نمونه‌هايي از اين اصطلاحات اشاره مي‌كند.

                                                           روز قيامت

سه ماه اوّل اسارت را که چهار سرباز عراقي هر روز بدنهاي برهنه اسرا را به زير ضربات کابل و باتوم مي‏گرفتند، «روز قيامت» مي‏گفتند. در اين ايّام شوم، اسرا مجبور بودند هفته‏اي يک بار، در سرماي سخت زمستان، با آب سرد حمّام کنند و درست مانند روز قيامت، کمتر کسي به ديگري توجّهي داشت.

                                                            ريز بدوز

كلمة رمزي بود به معني اينكه«آهسته صحبت كن» و در موقع نزديك شدن عراقيها بكار مي‏رفت.

                                                          زاويه اردوگاه

محلي مناسب براي فرار از شكنجه و دور بودن از ضربات كابل و باتوم بعثي‏ها بود. برادران در گوشه اردوگاه به هنگام شكنجة دسته جمعي، حلقة ارادت را به دور حبيب بن مظاهرها و علي اصغرها و...تشكيل مي‏دادند.

                                                              زرد سبيل

اسم مستعار يكي از سربازان عراقي به نام جندي محمد كه به لحاظ زرد بودن سبيل و خوي وحشيانه‏اش شهرت عجيبي داشت.

                                                             زورنامه

چون روزنامه‏هاي عربي عراق كه در اردوگاه توزيع مي‏شد ارگان رژيم زورگوي عراق بود، بدين جهت اسرا به آنها«زورنامه» مي‏گفتند.

                                                          ساطور جرّاحي

اسرا در اردوگاه به دليل نبودن وسايل جرّاحي و درماني، گاه در موارد اورژانس از قبيل عفونت و يا موارد حاد، مجبور به استفاده از وسايل آشپزخانه براي اعمال جرّاحي مي‏شدند و به اين قبيل وسايل«ساطور جرّاحي» مي‏گفتند.

                                                ساعت آسايشگاه (برادر ساعت)

در هنگام اسارت، كلّية لوازم شخصي ارزشمند توسط سربازان عراقي به غارت مي‏رفت و نگهداري چيزهايي از قبيل ساعت، خودكار و حتي بعضاً عينك ممنوع بود. يكي از اسرا كه به دليل مجروحيت مدتي در بيمارستان بستري بود، ساعتي را در پاي مصنوعي خود جاسازي كرده بود و به همين دليل مخصوصاً در ماه مبارك رمضان مورد رجوع همة برادران بود و به او«ساعت آسايشگاه» و «برادر ساعت» گفته مي‏شد (در بعضي از اردوگاهها اين ممنوعيت وجود داشت).

                                                            ساعت ساز

لقب يكي از برادران آزاده بود. اين برادر كه در اردوگاه تكريت بسر مي‏برد شغل قبلي‏اش ساعت سازي بود. او با سرنگ، مسواك و در باز كن نوشابه و قوطي شير خشك به تعمير ساعت مي‏پرداخت و سربازان و درجه‏داران عراقي نيز به دليل مهارت و رايگان بودن خدماتش به وي رجوع مي‏كردند.

                                                           سانسورچي

روزنامه‏هايي كه در اسارت بين اسرا توزيع مي‏شد، ابتدا توسط يكي از برادران كنترل و عكسهاي متبذل آن حذف مي‏شد، به برادري كه مسئوليت اين كار را به عهده داشت. اسرا به شوخي «سانسورچي» مي‏گفتند.

                                                          سبزة آرمي

براي سفره هفت سين يكي از اردوگاهها برادري توانسته بود با سبز كردن دانه‏هاي گياهي آرم جمهوري اسلامي را درست كند و سفرة هفت سين آن سال مزيّن به آرم جمهوري اسلامي بود. اين سبزه نيز شهرت خاصي در آن اردوگاه يافته بود."

انتهاي پيام