محمود معتقدي گفت: بايد به شاعران جوان تريبون‌هايي داده شود تا صداهاي تازه در جامعه شنيده شوند. اين شاعر و منتقد در ادامه‌ي گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، يادآور شد: اصولا شعر در فضاي سال‌هاي اخير با افت‌ و خيزهاي فراواني همراه بوده است؛ بخصوص در حوزه‌ي نشر اين افت‌ و خيزها بيش‌تر مشاهده مي‌شوند، كه شعر جوان هم در اين فضاي آشفته دچار ناموزوني‌هاي خاص خود است. او با بيان اين‌كه شعر امروز بويژه شعر جوان با اقبال عمومي همراه نيست، متذكر شد: اقبال عمومي نداشتن شعر جوان به سيا‌ست‌هاي كارگزاران فرهنگي، بخصوص وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي بازمي‌گردد كه به صداهاي تازه مجال شنيده شدن داده نمي‌شود؛ زيرا شعر اين‌روزها با بحران خاصي مواجه است، كه شعر جوان نيز از اين قاعده مستثنا نيست. معتقدي يادآور شد: چون فضاي نقد در كشور ما مهيا نيست، طبيعي است كه آن بخش از شعر جوان كه منتشر مي‌شود، در بوته‌ي نقد و داوري قرار نمي‌گيرد؛ در نتيجه شعر جوان معرفي نمي‌شود و جامعه با آن آشنايي نمي‌يابد. او معتقد است: براي مطرح شدن شعر جوان، هم بايد جوانان شاعر، شعر را جدي بگيرند و از سوي ديگر جامعه هم بايد تريبون‌هايي را در اختيار شاعران جوان قرار دهد تا شعرها شناخته شوند. صدا و سيما هم كه اصلا به اين موضوع توجهي ندارد و اين خسران بزرگي است. بخصوص در جشنواره‌هاي دولتي هم به شاعران جوان تريبون داده نمي‌شود. اين منتقد در عين حال يادآور شد: علاوه بر اين‌ها، جوانان نيز بايد با پشتوانه‌هاي لازم وارد عرصه‌هاي فرهنگي شوند؛ چرا كه وقتي اين‌گونه نباشد، وقتي كتاب‌شان چاپ شود، با استقبال مواجه نمي‌شود و آن‌وقت است كه با سرخوردگي مواجه مي‌شوند. پس علاوه بر اين‌كه بايد به جوانان براي ارايه‌ي شعرشان تريبون داده شود، خود شاعران نيز بايد شعرهاي خوبي ارايه دهند. شعر خوب اگر به‌خوبي عرضه شود، چه از نوع شعر جوان و چه از نوع ديگر باشد، مجال فرهنگي خود را مي‌يابد؛ ولي شرايط نيز بايد مهيا باشد. معتقدي افزود: پخش و چاپ كتاب مسأله‌اي است كه كارگزاران فرهنگي به آن توجهي نمي‌كنند و اين امر فضاي بحران‌زده‌اي را در شعر ما به‌وجود آورده است. او درباره‌ي تأثير و كمك پيشكسوتان براي پيشرفت شعر جوان گفت: پيشكسوتان بايد اين مجال را دهند تا جوانان شعرهاي‌شان را عرضه كنند. خودمحوري پيشكسوتان ما خسران به‌وجود خواهد آورد؛ بنابراين بايد به جوانان هم فرصت داده شود و اين هم يكي ديگر از خسران‌هاي شعر جوان است كه با آن مواجهيم. انتهاي پيام