بهزاد خواجات گفت: شعر امروز عرضه نمي‌شود، و وقتي شعر عرضه نشود، ديده و در نتيجه بازارش گرم نخواهد شد. اين شاعر در ادامه‌ي گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، متذكر شد: به‌طور كلي شعر جوان به‌عنوان جزيي از شعر امروز ايران، مثل كليت آن در ركورد به‌سر مي‌برد. او در ادامه افزود: امروز نهادهاي زيادي به شعر نمي‌پردازند. چرخ اقتصادي چاپ و نشر معيوب است و اين‌ها دست به دست هم مي‌دهند كه شعر امروز ايران بويژه بعد از دهه‌ي 70 كم‌تر خوانده شود و اين نوعي يأس و سرخوردگي را به همراه دارد. خواجات اعتقاد دارد: شعر جوان كمابيش اين‌جا و آن‌جا ديده مي‌شود و حركات خوبي هم در آن مشاهده مي‌شود؛ ولي جامعه‌ي ادبي كه امروز در حال شكل‌گيري است، انگار قدري سهل‌انگار شده و خود را از هستي كلان و مطالعه بي‌نياز مي‌بيند؛ يعني تخريب و عصيان، چه معنايي و چه زباني، در بيش‌تر شعرهاي جوان امروز ديده مي‌شود. او افزود: شاعران جوان خود را از مطالعه‌ي گذشتگان بي‌نياز مي‌بيند و با شعر گذشته مانند عنصر سنتي برخورد مي‌كنند كه بايد تخريب شود؛ در حالي‌كه شاكله‌ي روزگار تعيين مي‌كند چه چيز اصالت دارد و چه چيزي اصالت ندارد. با نخواندن كسي نمي‌تواند مدعي فضاي جديدي در شعر باشد. اگر قرار است چيزي را قبول نداشته باشيم، باز منوط به اين است كه پشتوانه‌ي‌ فكري و فلسفي داشته باشيم؛ اما شعر جوان بر خود فرض مي‌بيند كه شعر گذشته را تخريب كند. اين موضوع في‌نفسه مشكلي ندارد؛ ولي مهم اين است كه شاعر جوان وقتي چيزي را تخريب مي‌كند، از جهت فكري و بنيه‌هاي انديشگي قوي باشد. خواجات همچنين درباره‌ي نقد شعر جوان گفت: وقتي عرضه‌ي‌ آثار اندك است، طبيعي است نقد هم اندك باشد. در كل به نظر نقد در كار شاعر مؤثر نيست و زياد نمي‌تواند در حركت شاعر تأثيرگذار باشد. نقد مي‌تواند در فضاي ادبي كمك كند و باعث شود نسبت به فضاي آن دوره اشراف يابيم و شايد در حركات بعدي تاثير بگذارد؛ ولي اين‌كه اثري چاپ و نقد شود تا شاعر در كارش تجديد نظر كند، نمي‌تواند تأثيري داشته باشد. انتهاي پيام