سعيد ميرزايي معتقد است: شعر جوان حوزه‌اي است كه زبان فرداي ما را حفظ مي‌كند و با اين نگاه بايد نگاهي عميق‌تر به اين شعر داشته باشيم. اين شاعر در ادامه‌ي گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: شعر جوان حوزه‌اي است كه زبان فارسي را در آينده حفظ خواهد كرد و با اين نگاه بايد در اين زمينه سرمايه‌گذاري و توجه بيش‌تري داشته باشيم؛ اما متأسفانه با شعر جوان برخورد نسبي مي‌شود و اين باعث مي‌شود كه ذوق‌هاي بلندي براي نسل‌هاي آينده پرورده نشوند. او با بيان اين‌كه شعر جوان امروز حوزه‌اي جدي محسوب مي‌شود، يادآور شد: بخش زنده‌ي شعر امروز ما شعر جوان است، كه همه‌ي شاعران از اين ساحت‌ها عبور كرده‌اند و آن‌چه كه موفق به دستيابي به آن شده‌اند، حاصل تجربيات آن‌ها در مقطع جواني است. ميرزايي اعتقاد دارد: در شعر جوان امروز ما نمونه‌هاي خوبي پيدا مي‌شوند و اين شعر حتماً به آسيب‌شناسي و سرمايه‌گذاري جدي و حمايت نياز دارد. او در اين‌باره افزود: اگر مي‌خواهيم شعري قوي داشته باشيم، بايد به شعر به‌عنوان يك ژانر جدي نگريسته شود، چرا كه اين شعر مي‌تواند زبان فارسي را حفظ كند. او با بيان اين‌كه در شعر جوان فضاي نقد مناسبي وجود ندارد، متذكر شد: به‌طور كلي در شعر امروز فضاي نقد مناسبي وجود ندارد و بسياري از مجموعه‌هايي كه منتشر مي‌شوند، قابليت نقد را دارند؛ اما نقد نمي‌شوند. او همچنين متذكر شد: در شعر تقسيم‌بندي به دو نسل پيشكسوت و جوان چندان قابل قبول نيست و ممكن است شاعر جواني شعرش بسيار قوي‌تر از يك شاعر پيشكسوت باشد. نمي‌توان گفت كسي پيشكسوت است و ميان او و شاعران جوان خط‌ كشي كرد. حتا شاعران خلاق ما نيز به اين خط اعتقادي نداشتند. ميرزايي در عين حال يادآور شد: البته رعايت پيشكسوتي در شعر از يك ديدگاه خوب است كه يك‌سري حريم‌ها حفظ شوند. به هر حال كسي كه چند دهه با كلمه درگير است، صاحب تجربه است و به اين قايل نيستم كه اصلاً حريمي نباشد. اگر نسل جوان بتواند با شاعري پيشكسوت تبادل نظر داشته باشد و از تجربيات او بهره ببرد، بسيار خوب است. اين شاعر همچنين اعتقاد دارد: نسل‌هاي دهه‌هاي قبل تبادل‌هاي شايسته‌تري با گذشتگان خود داشته‌اند؛ اما در روزگار ما خلاء بزرگي از آن ذوق‌هاي معيار به وجود‌ آمده است؛ در حالي كه اين ذوق‌ها مي‌توانند نسل‌هاي آينده را بپرورانند. انتهاي پيام