روزهاي اسارت در زندان‌هاي دشمن بعثي با اينكه همواره با دلتنگي و محروميت‌هاي فراواني همراه بود ولي خود را به خدا نزديك‌تر مي‌دانستيم. محبي، جانباز و آزاده 8 سال دوران دفاع مقدس كه هفت سال از عمرش را در اسارت سپري كرده است با بيان اين مطلب در گفت‌وگو با خبرنگار ايسنا مي‌گويد: در سال 1362 در جريان مرحله 4 عمليات والفجر در منطقه كاني‌مانكا بعد از آنكه دشمن بعثي به آن محل پاتك زد تعداد بسياري از همرزمان شهيد شدند و من به همراه 25 نفر از دوستان ديگر اسير و به اردوگاه موصل 3 فرستاده شديم. وي همچنين از خاطرات خود در مورد حال و هواي ماه رمضان در زمان اسارت همچنين مي‌گويد: اسرا و رزمندگان اسلام در سلول زندانهاي دشمن در پشت ميله‌هاي از دعاي سحر و نمازهاي شب با اينكه از ديدن شب‌هاي اسمان محروم بودند انرژي مي‌گرفتند. نبي ادامه داد:‌غذاي داده شده براي شام را براي سحري نگه مي‌داشتيم هر روز از هر آسايشگاه طبق گروه‌بندي كه انجام مي‌شد افرادي براي گرفتن غذا فرستاده مي‌شد. در طول 7 سالي كه در اسارت بودم يكبار قرعه به نام من افتاد. يادم هست آن شب هوا خيلي خوب بود زماني كه جيره غذايي را به همراه دوستم گرفته و برمي‌گشتيم ناخودآگاه چشممان بعد از اين همه سالي كه از ديدن آسمان و ماه در شب محروم بوديم به ماه افتاد، نمي‌دانم چندم ماه رمضان بود ولي ماه به زيبايي در آسمان پديدار بود من و دوستم غرق در تماشاي ماه بوديم كه ناگهان مامور عراقي كه ما را همراهي مي‌كرد با خيزراني كه در دستش داشت چند ضربه به ما زد و گفت: قمر موجود بس في‌العراق لا في الايران يعني ماه تنها در آسمان كشور عراق موجود است و شما ايرانيان حق نگاه كردن به آن را نداريد و نگاه به ماه توسط شما جرم است. اين يكي ازخاطراتي است كه با گذشت چندين سال از ذهنم خارج نمي‌شود. اين جانباز سرافراز خاطرنشان كرد: جنگ خوب نيست اما جنگ تحميلي و دوران اسارت حالات عرفاني زيادي براي ما داشت همچنين اين جنگ باعث شد كه جوانان ايراني با دستيابي به فناوري‌هاي روز در رفع احتياجات كشور برآيند. انتهاي پيام