وكيلان آيدا شاملو در حراج وسايل احمد شاملو به اين موضوع اشاره كردند كه به اعتقاد آنها، مزايدهي برگزارشده بايد باطل و تجديد شود.
به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در نشستي كه در منزل احمد شاملو با حضور آيدا شاملو، وكيلانش و ع. پاشايي برگزار شد، جزييات مزايدهي وسايل شاملو مورد بحث و بررسي قرار گرفت.
در اين نشست، مصطفي ظهوري - وكيل آيدا شاملو در اجراي تقسيم تركهي شاملو - گفت: ورود ما به پروندهي شاملو و وكالت از خانم آيدا كاملا اتفاقي بوده است. روايتهاي متناقض و مبهم، ما را بر آن داشته است كه با درخواست خود موكل، جهت تنوير افكار عمومي در خصوص مزايدهي اموال شخصي احمد شاملو گزارشي را ارائه دهيم.
وي افزود: احمد شاملو در تاريخ 3 مرداد 79 درگذشت. به درخواست فرزند ارشدش، در 8 آذر 79، گواهي حصر وراثت صادر ميشود و سياوش، سيروس و سامان (پسران) و ساقي (دختر) و ريتا آتانث سركيسان (آيدا / همسر دائمي) ورثهي شاملو معرفي ميشوند. حسب اسناد تقديمي موكل، خانهاي كه شاملو در آن زندگي ميكرد و اتومبيلش، از ابتدا متعلق به همسرش بود كه با ارثيهي پدري خويش خريداري كرده بود.
او ادامه داد: از اين دو كه بگذريم، مابقي اموال موجود در خانهي شمارهي 555 دهكده، بخشي از آن، حسب عرف عمومي جامعهي ما، جهيزيهي همسر تلقي ميشود. مابقي اموال نيز حسب اسناد تقديمي موكل به تيم حقوقي، بر دو دستهاند؛ نخست اموال و وسايل شخصي شاملو همچون: لباس و كتابها و دستنوشتههاست و دوم هدايا و امانات دوستان شاملو به وي و همسرش كه مهمترين آنها، مجسمهي سر شاملو از جنس برنز، كار استاد مددي، تابلوي نقاشي، كار ايران درودي و تابلوي نقاشي، كار عليرضا اسپهبد و چندين اثر و هديهي ديگر است.
ظهوري تصريح كرد: حسب اظهارات موكل كه به تأييد دوستان شاملو نيز رسيده است، سالها قبل از درگذشت شاملو، آيدا در فكر تبديل خانهي خود به موزهي بامداد بود. به همين سبب، به گواهي سندي كه به تيم گروهي ارائه داده است، در اول تيرماه 1380، فهرستي كامل و مبسوط از تمام اموال موجود در خانه، به فرزند ارشد شاملو، جهت ثبت تقديم ميكند. طبق سخنان آيدا شاملو، قرار شده بود تا وي معادل ارزشي اموال، به فرزندان پول بدهد و آن اموال در خانه باقي بمانند تا خانهاش با تمامت آن اموال، تبديل به موزه شود و او وجوهي را نيز به ورثه پرداخته است و رسيدهايي در دست دارد. با اين وجود در سال 84، سياوش شاملو، به اصالت از طرف خود و به وكالت از طرف سامان و ساقي شاملو، به طرفيت آيدا شاملو و سيروس شاملو، دادخواست تقسيم تركه تقديم ميكند.
اين حقوقدان ادامه داد: وقت رسيدگي به خانم آيدا، ابلاغ واقعي ميشود؛ اما ايشان در جلسات دادرسي شركت نميكند و در زمان ارزيابي كارشناسان از اموال، خود همكاري زيادي ميكند و با دقت هرچه تمامتر، تمام اموال خانه را، حتا آنچه كه بيهيچ ترديدي وسايل و جهيزيهي همسر تلقي ميشود، به عنوان اموال شاملو ليست ميدهد. آنچه از دادنامهي 797 به تاريخ 11 مهر 85 برميآيد، خواهان در تاريخ 10 مهر 85 دعواي خود را نسبت به تقسيم آثار خطي و قلمي احمد شاملو استرداد ميكند و مابقي اموال، در مجموع به مبلغ 512 ميليون و 145هزار ريال، ارزيابي و اعلام ميشود كه پس از ابلاغ به طرفين، مصون از ايراد و اعتراض باقي ميماند و در نهايت، دادگاه حكم به تقسيم و فروش اموال (ماترك احمد شاملو)، به طريق مزايده و تقسيم وجوه آن بين ورثه، صادر به اعلام ميكند.
وكيل آيدا شاملو گفت: دادنامهي صادره پس از ابلاغ به طرفين و عدم تجديدنظرخواهي، قطعي ميشود و در تاريخ 10 خرداد 86 اجراييه صادر ميشود. پس از آن، حسب درخواست محكوم له، آگهي مزايده داده ميشود؛ اما تنها چند روز قبل از مزايده در تاريخ 27 آبان 86، موافقتنامهاي بين خانم آيدا و سياوش شاملو به امضا ميرسد كه سه موضوع اساسي داشت؛ اول اينكه طرفين توافق كردند كه كليهي اموال و داراييهاي زندگي شخصي احمد شاملو، به طور تمام و كمال، متعلق به موزهي احمد شاملوست كه به طور شخصي و خانوادگي افتتاح و داير خواهد شد، و هيچيك از وراث احمد شاملو، حق دخل و تصرف شخصي و با مقاصد شخصي نسبت به اموال مذكور نخواهند داشت. توضيح اينكه اموال و اثاثيهي مذكور تا زمان حيات خانم ريتا آتانث سركيسيان و بعد از خانم سركيسيان در محل منزل ايشان مستقر خواهد بود و پس از او نيز از خانهي فعلي، فقط به صورت موزه بايد استفاده شود و مديريت آن با اولاد ذكور نسل به نسل اداره خواهد شد. مورد ديگر اين توافقنامه اين بود كه طرفين توافق كردند پروندهي كلاسهي 86/6/599 مطروحه در شعبهي ششم دادگاه حقوقي كرج و نيز پروندهي اجرايي كلاسهي 86/3757ج مطروحه در اجراي احكام مدني دادگستري كرج مختومه اعلام شود. بند سوم اين توافقنامه هم اين بود كه آيدا شاملو (ريتا آتانث سركيسيان) براي پيگيري امور افتتاح موزهي شخصي آثار احمد شاملو، وكالتي رسمي به سياوش شاملو اعطا خواهد كرد و هزينهها بايد به نسبت ميان وراث تقسيم شود.
او در ادامه يادآور شد: سياوش شاملو، شخصا اين موافقتنامه را به دايرهي اجراي احكام مدني كرج تقديم و عمليات اجرايي را متوقف كرد، با اين وجود و عليرغم صراحت بيقيد و شرط بند دوم توافقنامهي 27 آبان 86 ، در تاريخ 17 ارديبهشت 87 به بهانهي عدم اجراي بند سوم توافقنامه، تقاضاي تعقيب عمليات اجرايي و انجام مزايده را ميدهد و با دستور مستقيم شعبهي صادركنندهي دادنامه، آگهي مزايده داده ميشود. ساعت 10 صبح روز 2 تير 87 جهت اين امر تعيين ميشود. خانم شاملو در تاريخ 31 خرداد 87 نسبت به انجام مزايده به علت وجود موافقتنامهي 27 مهر 87 معترض ميشود و اعلام ميكند كه بر فرض عدم اجراي موافقتنامه، سياوش شاملو بايد دادخواست الزام اينجانب به انجام تعهدات مندرج در موافقتنامه را تقديم كند و نميتواند عمليات اجرايي پروندهي مختومه را تعقيب و درخواست كند. با اين توصيف، اعتراض ايشان پذيرفته نميشود و مزايده با حضور و شركت سياوش شاملو، اينجانب به وكالت از خانم آيدا و آقاي سالم انجام شد و در نهايت، سياوش شاملو با پيشنهاد مبلغ 550 ميليون تومان، برندهي مزايده شد.
ظهوري متذكر شد: طبق قانون اجراي احكام مدني، عليالاصول برندهي مزايده بايد وجه مزايده را به طور تمام فيالمجلس پرداخت كند؛ اما مادهي 129 قانون به مأمور اجرا اختيار داده است تا پرداخت بهاي اموال را به وعده قرار دهد. در صورت اخير، برندهي مزايده بايد 10درصد بها را فيالمجلس به عنوان سپرده به قسمت اجرا تسليم كند و مابقي را حداكثر ظرف يك ماه پرداخت كند. قانون اجراي احكام مدني بين برندهاي كه خود دينفع در مزايده است (آقاي شاملو و خانم آيدا در مورد ما) و ذينفع نيست (آقاي سالم در مثال ما) تفاوتي قايل نشده است و ادارهي حقوقي قوهي قضاييه نيز در نظريهي 23 بهمن 1380 بر اين امر تأكيد ميكند. بدين ترتيب، مأمور اجراي مزايدهي شاملو ميتوانست مقرر كند تا برندهي مزايده، تمام وجه را نقدا پرداخت كند؛ ولي عليرغم صراحت قانوني، مقرر كرد تا برندهي مزايده به جاي 55 ميليون تومان (10درصد بهاي مزايده)،50 ميليون تومان فيالمجلس پرداخت كند.
او در ادامه مدعي شد: با اين وجود، سياوش شاملو تاكنون تنها 37 ميليون تومان به دايرهي اجرا سپرده است و به همين سبب، وكلاي خانم آيدا به دو جهت نسبت به تشريفات مزايده اعتراض داشته و تقاضاي ابطال مزايدهي 2 تير 87 و تجديد آنرا دارند. نخست آنكه مأمور اجرا ميبايستي مقرر ميكرد تا سياوش شاملو 55 ميليون تومان به قسمت اجرا تسليم كند و دوم آنكه عليرغم صورتمجلس تنظيمي، سياوش شاملو به جاي 50 ميليون، تنها 37 ميليون تومان سپرده است.
وكيل آيدا شاملو در پايان متذكر شد: آيدا ليستي را به ما ارائه داد كه ليست لوازم شخصي منزل را از هدايا جدا كرده بود. با مقايسهي مورد به مورد ليست مذكور با ليست اموال موجود در مزايده، مشخص شد كه 95/86 درصد آثار از لحاظ ارزشي اموال، اماني و هدايايي هستند كه قابل رجوعاند. حتا اگر اعتراضات ما پذيرفته نشود و اموال را سياوش شاملو ببرد، مالكان اموال ميتوانند جهت استرداد اموال بدون هيچ محدويت زماني اعتراض ثالث كنند.
سپس محمد آقاييفر - وكيل ديگر اين پرونده - گفت: سياوش شاملو با آيدا توافقنامهاي را امضا كردند. او نميتواند توافقنامه را به هم بزند و آن را پس بگيرد. اگر او 10درصد را ندهد، مزايده بايد تجديد شود.
ع. پاشايي نيز در اين جلسه گفت: اگر سياوش شاملو ميخواهد موزه درست كند، ما 550 ميليون تومان را ميدهيم، خانهي شاملو را موزه كنند؛ اما اين چيزي كه در اين ميان اهميت دارد، اين است كه 86درصد آثار به مزايده گذاشتهشده، اماني است. اين آثار مربوط به اشخاصي است كه آنها را به شاملو يا آيدا هديه داده بودند و حالا آثارشان را ميخواهند؛ زيرا نميخواهند آثارشان فروخته شود. اين آثار جزو ميراث ملي ماست؛ متعلق به آيدا يا افراد ديگري نيست. ضمن اينكه سياوش شاملو تاكنون مقدار قابل توجهي پول دريافت كرده است.
او ادامه داد: آيا هيچ ملتي را سراغ داريد كه ميراث ملي خود را به مزايده بگذارد؟ چه چيزهايي در اين وسايل، شاملويي است و چه چيزهايي نيست؟ به نظرم، شعر او بزرگترين دستاوردش است. اينكه روي اين ميز نشسته و نوشته يا روي آن ميز، كه آن را شاملويي نميكند. اگر اينگونه است، پس خانم شاملو خود چه داشته است؟ شاملو معتقد بود كليهي كتابها بايد به نام آيدا باشد و غير از وصيت شفاهي، دهها بار اين را نوشته است.
اين مترجم و پژوهشگر متذكر شد: ما با آنكه سرپرست آثار شاملوييم، تا كنون هيچ بار سرپرستي انجام ندادهايم. در سال 68 كه شاملو براي عمل به خارج از كشور رفت، من و آيدا را ناشر آثار خود قرار داد و وقتي برگشت، ناشري را يافتيم و همهي آثار را به آن ناشر داديم. ما در زمان حيات شاملو، سرپرستي ميكرديم، ناشر انتخاب ميكرديم و امضا مي كرديم و در نوشتهها قيد شده است كه ما مادامالعمر سرپرست آثار او هستيم. قانون نيز ما را تأييد ميكند، و اگر هم نكند، امضاي شاملو هست.
او ادامه داد: من و آيدا كه 15 امضا از شاملو داريم، هنوز سرپرست نشدهايم. بعضي از رسانهها نيز در اين زمينه بد عمل كردند؛ ما نميخواستيم وارد جنگ رسانهيي شويم؛ اما آنها اين كار را كردند و پسرش دو كتاب شاملو را كه خود او بارها گفته بود اصلا نبايد چاپ شود، چاپ كرد.
در اين جلسه همچنين محسن عمادي - مدير سايت شاملو - گفت: كليهي محتواي سايت شاملو كه روي سايت قرار دارد، داراي منبع و اجازه است؛ اما سايت ديگري كه راهاندازي شده، سايتي غيرقانوني است و ما ميتوانيم در مراجع بينالمللي آن را ببنديم. سايت رسمي شاملو اجازهي نشر آثار او را دارد.
آيدا شاملو نيز در اين نشست گفت: حتا اگر تكليف شود از اين خانه بروم، ميروم. زماني كه شاملو زنده بود، من صحبت موزه را ميكردم، حتا بحث اين بود كه بنيادي تشكيل شود كه به جوانان مستعد كمك شود. نظر شاملو اين بود كه ما بنياد تشكيل دهيم. من به سهم احتياج ندارم؛ بچه كه نيستيم؛ ميتوانيم كار و زندگي كنيم؛ ورثه بودن، كار بزرگي نيست.
همسر شاملو افزود: ما ميخواستيم بنياد كوچه را تشكيل دهيم و جايزههايي را كه شاملو گرفته بود، ميخواستيم براي اين بنياد صرف كنيم؛ ولي تا فهميدند، اين جايزهها وجود دارد، پول را گرفتند.
انتهاي پيام
نظرات