درحالي 64 ماه از زمان امضاي قرارداد توسعه فازهاي 17 و 18 پارس‌جنوبي با كنسرسيوم شركت‌هاي داخلي مي‌گذرد كه در قرارداد اوليه زمان اتمام پروژه 52 ماه مقرر شده بود.

به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، توسعه فازهاي 17 و 18 پارس‌جنوبي به منظور توليد روزانه‌ 50 ميليون‌ متر مكعب‌ گاز طبيعي‌، 80 هزار بشكه‌ ميعانات‌ گازي‌ و 400 تن‌ گوگرد و توليد سالانه‌ يك ميليون‌ تن‌ اتان‌ و 1.05 ميليون‌ تن‌ گاز مايع‌ (پروپان‌ و بوتان‌) "LPG" به دلايل مختلف دستخوش تاخير شده است.

اين قرارداد 2 ميليارد دلاري در 21 خرداد 1384 به امضا رسيد و اين درحالي بود كه بيش از يك سال از مدت قرارداد فقط به تملك 165 هكتار زمين مورد نياز اين پروژه گذشت؛ بنابراين اگرچه طبق برنامه اوليه، بهره‌برداري از اين پروژه سال 2009 ميلادي (دي ماه 1388) عنوان شده بود، ولي به‌دلايل مختلفي عمليات توسعه آن با تاخير مواجه شد كه در ابتداي كار مسوولان وقت اذعان كردند به نظر مي‌رسد با توجه به مشكلات اين پروژه عملا بهره‌برداري از آن تا سال 2011 مقدور نباشد.

اگرچه بخش دريا با روند قابل قبولي پيش مي‌رفت، ولي پس از مشكلات مختلفي كه گريبانگير اين دو فاز به‌ويژه در بخش خشكي شده بود، سرانجام در تير 1386 عمليات تسطيح و آماده‌سازي سايت فازهاي 17 و 18 عسلويه همزمان با سفررييس‌جمهور به اين منطقه آغاز شد. در آن زمان پيشرفت پروژه در مجموع دريا و خشكي 40 درصد اعلام و مجموع هزينه مالي اين پروژه 2.7 ميليارد دلار پيش‌بيني شد.

* * تغييرات طراحي فازهاي 17و18 پارس جنوبي

با گذشت چند ماه از آغاز به كار بخش خشكي در آبان 1386، مديران شركت نفت‌وگاز پارس به عنوان كارفرما با اشاره به اعمال تغييرات طراحي فازهاي 17و18 پارس جنوبي توضيح دادند كه براي توليد بهينه‌ از فازهاي17 و 18 پارس جنوبي تغييراتي در طراحي آن ايجاد شده كه به‌اين منظور تعداد سكو‌هاي اين فازها از دو به چهار سكو افزايش يافته و نياز است در حالت جديد حدود 44 حلقه چاه حفاري شود. اگرچه در همان زمان مديران تاكيد كردند كه نهايي شدن اين پروژه براي سال 2010 پيش‌بيني شده است.

* * كمبود منابع مالي مشكل همه طرح‌هاي توسعه‌اي

براساس اين گزارش، درسال‌هاي بعد ركود اقتصاد جهاني و كمبود منابع مالي مانند ساير طرح‌هاي توسعه‌اي موجب كند شدن فعاليت در اين دو فاز شد. با اين وجود با كمك‌هاي مالي شركت ملي نفت از منابع مختلف مانند حساب ذخيره ارزي همچنان مديران به راه‌اندازي اين دو فاز در زمستان سال 1389 يعني پايان سال 2010 ميلادي اميدوار بودند.

* * انتقال لوله‌هاي اين فازها به پروژه سيري ـ عسلويه

درشهريور 1387 بود كه مديران شركت تاسيسات دريايي به عنوان پيمانكار بخش درياي اين دو فاز و يكي از اعضاي كنسرسيوم با اشاره به اين‌كه كل لوله‌ها خريداري و حمل شده و در حال پوشش‌گذاري سيماني هستند، بر ابلاغ وزير نفت مبني بر اولويت داشتن خط لوله استراتژيك سيري ـ عسلويه تاكيد كردند و گفتند كه طول اين خط 285 كيلومتر خواهد بود كه تصميم گرفته شد در سطح كلان مملكتي با توجه به اولويت آن هر چه سريع‌تر اقدامات اوليه انجام شود كه به اين منظور لوله‌هاي آماده اين دو فاز به آن پروژه منتقل شد.

البته اين تصميم از آنجا كارشناسي شده اعلام شد كه در مجموع پيشرفت بخش درياي فازهاي 17 و 18 نسبت به بخش خشكي بسيار جلوتر بود و مديران در سطح وزارت نفت تشخيص داده بودند كه تا زمان آماده شدن بخش خشكي امكان تامين دوباره لوله و نصب آن بدون اين‌كه خللي از نظر زماني به برنامه زمان‌بندي وارد كند، وجود دارد.

* * تاخير در تحويل لوله‌ها از سوي شركت متن

در اين رابطه براساس پيش‌بيني انجام شده اين تاخير زماني ايجاد شده در لوله‌گذاري در برنامه كلي تاثيري نداشته و همزمان با بخش خشكي پيش مي‌رود؛ اما از سوي ديگر شركت مهندسي و توسعه نفت (متن) كه مسوول تامين دوباره لوله‌ها بوده، تاكنون حداقل شش ماه تاخير در تحويل لوله‌ها را قطعي كرده است؛ به‌طوري كه قرار بوده تا پايان شهريور امسال همه لوله‌ها را تحويل دهند كه آن را به پايان امسال موكول كرده‌اند.

در شرايط كنوني مديران توسعه دهنده اين فاز معتقدند اگر هيچ مشكل و تاخير ديگري پيش نيايد، اين دو فاز باوجود تاخيرهاي طولاني تا پايان سال 1390 راه‌اندازي خواهند شد؛ ولي بايد ديد آيا اين وعده محقق مي‌شود و 50 ميليون متر مكعب گاز فازهاي 17 و 18 پارس‌جنوبي و به‌ويژه در شرايطي كه مصرف رو به رشد است و توليد عمده جديد ديگري به‌جز فازهاي 15 تا 18 پارس‌جنوبي نخواهيم داشت، مطابق وعده تا پايان سال 1390 وارد لوله‌ها مي‌شوند؟

انتهاي پيام