سیامک بهرام‌پرور معتقد است: اشکال اصلی جشنواره شعر فجر در فراخوان دادن آن است.

این شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره ارزیابی خود از جشنواره شعر فجر گفت: مهم‌ترین آسیب جشنواره شعر فجر، نوع فراخوان آن است. اساسا وقتی کار به سمت فراخوان می‌رود، تعداد زیادی از آثار با کیفیت بالا از دست می‌روند.

او افزود: به عقیده من،‌ شکل درست ماجرا این است که خود جشنواره دبیرخانه دائمی داشته باشد و در طول سال تولیدات ادبی کشور را رصد کند و این رصد کردن هم کار دشواری نیست، چرا که وضعیت تولیدات ادبی در زمینه‌های مختلف مثل شعر، ترانه، نقد ادبی و ... مشخص است.

بهرام‌پرور ادامه داد: اما وقتی این اتفاق و کار به سمت فراخوان می‌رود و ما می‌خواهیم صاحب اثر بیاید و کار خود را به جشنواره بفرستد، آن وقت جشنواره دچار آسیب می‌شود و نتیجه‌اش آن می‌شود که برنده جشنواره، شاعر جوانی می‌شود که شاید یک کتاب شعر هم نداشته باشد.

این شاعر گفت: به هر حال کسی که در جشنواره فجر برنده می‌شود، بهترین آن رشته است، درست است که سلایق می‌تواند نقش داشته باشد، اما حداقل‌هایی وجود دارد، ولی در جشنواره شعر فجر هر زمان که برنده‌ها اعلام می‌شوند، شاهد انتقادات زیادی هستیم، برای آن‌که نمی‌توان این ادعا را مطرح کرد که اثری که به عنوان برگزیده معرفی می‌شود، واقعا بهترین اثر سال است. من فکر نمی‌کنم خود برگزیدگان و برگزارکنندگان این جشنواره هم چنین اعتقادی داشته باشند که اثر معرفی‌شده بهترین اثر در طول سال است.

او همچنین در بخش دیگر صحبت‌های خود اظهار کرد: البته نفس برگزاری هر جشنواره‌ای و این‌که عده‌ای دور هم جمع شوند و درباره‌ی ادبیات و هنر صحبت کنند، خوب است، اما مسلما هر اتفاقی که می‌افتد، جای بهتر شدن دارد و جشنواره شعر فجر هم تقریبا از زمانی که شکل فراخوانی به خود گرفت، دچار آسیب‌های بیش‌تری شد و شرایط به گونه‌ای شد که حرفه‌یی‌های عالم ادبیات از آن خارج شدند، یعنی شاعران صاحب‌نام در آن شرکت نمی‌کنند و بیش‌تر شاعران جوان حضور دارند. هیچ‌گاه شاعرانی مثل محمدعلی بهمنی، شمس لنگرودی، رسول یونان و ... به این جشنواره آثاری نمی‌دهند و یا حتا شاعران نسل جوان‌تر مثل سعید بیابانکی هم اثری به جشنواره نمی‌دهند، اما مثلا در جشنواره فیلم فجر چنین نیست، کارگردانی مثل داریوش مهرجویی حضور دارد و یک کارگردان جوان و فیلم اولی هم حضور دارد.

بهرام‌پرور همچنین با اشاره به یک تفاوت اصلی جشنواره شعر فجر با جشنواره‌های ادبی دیگر، عنوان کرد: جشنواره شعر فجر برخلاف دیگر جشنواره‌های ادبی دیگر موضوعی نیست. البته جشنواره‌های موضوعی آسیب‌شناسی خود را دارند، این‌که چه نکات منفی و مثبتی دارند، اما جشنواره شعر فجر سعی کرده است از موضوعی بودن فاصله بگیرد، ولی این تفاوت کافی نیست و در جشنواره شعر فجر دبیرخانه باید تمام آثار ادبی سال را رصد کند.

او همچنین با اشاره به این‌که جشنواره شعر فجر چهره‌های جدیدی را معرفی نمی‌کند، گفت: ما طیفی از شاعران جشنواره‌رو را داریم که معمولا در همه جشنواره‌های ادبی تکرار می‌شوند و برای همین برگزیده‌ها هم در جشنواره شعر فجر چهره‌های جدیدی نیستند.

این شاعر در بخش پایانی صحبت‌های خود با اشاره به موضوع داوری‌ها در جشنواره شعر فجر عنوان کرد: بخش مهمی از بحث داوری‌ها سلیقه است که در قضاوت‌ها تأثیرگذار است. در این چند دوره جشنواره شعر فجر هم نمی‌توان گفت آثار کسانی که برگزیده شده‌اند، دارای اشکالات جدی بوده و معمولا شاعرانی که انتخاب شده‌اند، آثار قابل قبولی داشته‌اند، اما موضوع اصلی آسیب‌شناسی جمعیت مورد مطالعه در جشنواره شعر فجر است، یعنی واقعا ما نمی‌دانیم داوران چه کسانی را داوری کرده‌اند و آن‌چه مسلم است کل آثار برتر سال به این جشنواره نیامده‌اند که شامل شاعرانی هستند که جشنواره‌رو نیستند و اعتقادی هم به رقابتی کردن شعر و هنر ندارند.

انتهای پیام