افسانه اولدوزی در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، اظهار کرد: این‌که کسی به حرف دل ما گوش دهد نیازی است که قابل چشم‌پوشی نیست، ولی اگر یاد بگیریم که نیازهای درونی خود را با داد و فریاد ابراز کنیم شانس‌مان برای حل مسایل را از دست می‌دهیم؛ در واقع خشم احساسی است که درست به اندازه ترس، عشق، شوق و اندوه می‌تواند ویرانگر باشد و باید به درستی بیان شود. این روان‌شناس ادامه داد: با یادگیری چگونگی کنترل خشم در مرور زمان، نه تنها از دید اطرافیان فردی خوش‌قلب و دوست‌داشتنی به نظر می‌رسیم، بلکه به دیگران هم می‌آموزیم که در مواقع خشم و عصبانیت چگونه برخورد کنند؛ به عبارتی رفتار ما می‌تواند الگویی برای اطرافیان علی‌الخصوص نزدیکان‌مان باشد و با زبان بی‌زبانی به آن‌ها تفهیم کنیم که هیچ‌گاه حق ندارند به خاطر احساس خشم سر ما فریاد بزنند. وی تصریح کرد: برای کنترل خشم می‌توانیم به آخرین کسی که از دستش عصبانی شده‌ایم فکر کنیم و چند لحظه با خود بیندیشیم که چیزی ما را تا این حد رنجانده است. در این صورت می‌توانیم خود را جای او بگذاریم و همه مسایلی که باعث اغاز دعوا شد را بررسی کنیم. با ادامه این روند می‌توانیم خود را در آن موقعیت تصور کنیم و همه جوانب را منصفانه قضاوت کنیم. اولدوزی با تاکید بر این‌که پیاده‌روی و فعالیت بدنی مستمر از بهترین روش‌های کنترل خشم به شمار می‌رود، افزود: هر خلق و خوی منفی و ناپسندی می‌تواند با تمرین و ممارست جایگزین خلقیات پسندیده شود. این در حالی است که خشم، نوعی هیجان روحی است و بزرگترین مانع در راه تحقق موفقیت‌های شخصی و شغلی به شمار می‌رود. به همین‌خاطر، شاید هنگام اوج خشم یکی از بهترین اقدامات این است که نفس عمیق بکشیم و با خود بیندیشیم که «آن‌چه رخ داده چندان هم عمیق نیست». این روان‌شناس یادآور شد: استراحت‌های چند دقیقه‌ای در طول ساعاتی از روز که استرس‌زا بوده و فشار کاری زیاد است نیز تاثیر شگرفی در کاهش میزان انرژی‌های منفی و متعاقب آن خشم دارد. از این‌رو، بهتر است گاهی حتی برای چند ثانیه چشمان‌مان را ببندیم، نفس عمیق بکشیم و با تمرکز روی دم و بازدم از میزان عصبانیت خود بکاهیم؛ در واقع هرچه احساسات ناخوشایند کمتر تلنبار شود، به همان میزان احتمال بروز خشم نیز کاهش می‌یابد. انتهای پیام