این نویسنده و مترجم در یادداشتی که در اختیار ایسنا گذاشته، درباره ارزیابی‌اش از برگزاری جشن امضا و مراسم رونمایی کتاب نوشته است: به گمان من هر طرح یا جشن یا هر چیزی که در این وضعیت باعث شود مردم به کتاب نزدیک شوند، می‌تواند مؤثر باشد، هرچند بسیار اندک باشد. ما داریم در شرایطی روزگار می‌گذرانیم که تعداد مجلات ادبی خیلی‌خیلی کم است. نمی‌دانم چندتا از همان‌ها هم که منتشر می‌شوند، خوانده می‌شوند. احتمالاً فقط یکی دو تا از آن‌ها تیراژ نسبتاً بالایی دارند. همین تعداد مجله هم که گفتم، نمی‌توانند به این حجم از کتاب‌هایی که منتشر  می‌شوند، بپردازند. کسانی باید باشند تا تک‌تک این کتاب‌ها را بخوانند و معرفی‌شان کنند. اما هم بحث وقت مطرح است و هم بحث هزینه. ما هنوز وارد عصر منتقدان حرفه‌ای نشده‌ایم، دلیلش هم این است که وقتی هنوز رمان تیراژ بالایی ندارد، آن‌وقت معلوم است که منتقدان حرفه‌ای و جدی به‌وجود نخواهند آمد. به گمان من، در این وضعیت اسف‌بار که هیچ جایی برای معرفی خیلی از کتاب‌ها وجود ندارد، این تنها کاری است که از عهده‌ ناشر برمی‌آید. جشن امضا یک کار کوچک و خوب است. کاری است که می‌تواند لااقل برای یک هفته هم که شده، دل نویسنده را خوش کند که چهار نفر کارش را دیده‌اند. هرچند باید برای روزهای دیگر که هیچ جشن امضایی وجود ندارد، فکری بکند.

انتهای پیام