این‌ها بخشی از توصیفات حافظ احمدی  ـ عکاس ـ است که در گفت‌وگویی با ایسنا درباره مراسم تشییع پیکر بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، امام خمینی(ره) مطرح کرد.

احمدی با بیان خاطره‌ای از آن روزها گفت: من و فرید کشن‌فلاح ـ گریمور سینما ـ  پس از خواندن نماز بر پیکر امام با موتور به سمت بهشت زهرا(س) راه افتادیم؛ مسیر خلوت‌تری را انتخاب کردیم که زودتر از جمعیت به آنجا برسیم اما در میانه راه تصادف کردیم و چند متری روی زمین کشیده شدیم؛ دوربین به داخل جوب آب افتاد و نگاتیوهای آن بیرون ریخت. ما با لباس پاره و گلی دوباره وسایل را جمع کردیم و به سمت بهشت زهرا(س) رفتیم؛ با وجود اینکه آسیب دیده بودیم و می‌لنگیدیم اما مراسم را رها نکردیم و تا فردا صبح آنجا ماندیم.

او اضافه کرد: یکی از نکات این مراسم حضور جمعیت بیش از حد در آن بود؛ ما به هر طرف سر می‌چرخاندیم جمعیت بود و آنقدر سوژه زیاد بود و اتفاقات عجیب و غریب می‌افتاد که مانده بودیم کدامیک را ثبت کنیم. همه آدم‌ها از پیر تا جوان و تیپ‌های مختلف محزون و غصه‌دار بودند و در حال گریه.

این عکاس گفت: مردم شب و روز در خیابان بودند؛ پیش می‌آمد من دو ساعت به خانه می‌رفتم و استراحت می‌کردم اما دلم نمی‌آمد و دوباره به مصلی یا بازار بر می‌گشتم. در آن چند روز من هر ساعتی از شبانه‌روز، حتی چهار-پنج صبح هم بیرون می‌رفتم جمعیت در خیابان‌ها حضور داشت.

احمدی با بیان اینکه «من چندین بار خدمت امام(ره) مشرف شدم اما از ایشان عکاسی نکردم» اظهار کرد: به دلیل اینکه امام خمینی(ره) خودشان بزرگترین هنرمند، فقیه بودند جایگاه فهم و شعورشان نسبت به هنر خیلی بالا بود و اگر ایشان بیشتر عمر می‌کردند، اتفاقات بزرگتری را رقم می‌زدند.

او با تاکید بر کرامات امام خمینی(ره) ادامه داد: ایشان بسیار صاحب کرامت بودند، یکی از خصوصیات مجتهدانی که به درجات بالا می‌رسند داشتن کرامت است؛ من اولین بار که ایشان را دیدم  تحت تاثیر عظمت‌شان قرار گرفتم.

انتهای پیام