به گزارش ایسنا، جشنهای فراموششده نیز به جشنهایی اطلاق میشود که بنا به سنت تاریخی برگزار نمیشوند "مانند جشن بهاربد" در بهمن ماه، جشن های بسیاری نظیر بهمنگان، سده و نوسره وجود داشته که در روزهای مختلفی از ماه برگزار میشده است و هر کدام دارای فلسفهی خاص خود است.
بنا بر روایات نقل شده در تاریخ، در دومین روز از بهمن ماه، جشن و آیینی به نام بهمنگان برگزار میشده که برای قدردانی از وهومن یکی از فرشتگان اهورامزدا بوده است.
به همین مناسبت، یکی از باستان شناسان استان، بیان کرد: هر روزی در ایران باستان، نامی مشخص داشته که بر این اساس، دومین روز هر ماه بهمن یا وهومن نام داشته است.
رویا اقبالی درخشان در گفتوگو با ایسنا، گفت: هرگاه روز و ماه با یکدیگر همنام بودند، آن روز، بنا بر اعتقادات آن دوره جشن گرفته میشده که جشن بهمنگان نیز به سبب تقارن روز و ماه، برگزار میشده است.
وی ادامه داد: بهمن از واژه اوستایی وهومن (Vohumana) گرفته شده که با "اندیشه نیک"، "منش نیک" و "خرد سپندینه یا مقدس" در یک معنا قرار گرفته است.
وی در خصوص وهومن، اظهار کرد: وهومن یکی از امشاسپندان یا فرشتگان نزدیک به درگاه اهورامزدا بوده که زرتشت، برای دریافت پیامهای اهورایی از وی یاری میگرفته است.
وی در خصوص وظیفهی این فرشته، افزود: وهومن، پاسبانی چهارپایان سودمند در عالم جسمانی را عهده دار بوده که از این رو زرتشتیان و ایرانیان در این جشن، از کشتار حیوانات سودمند و خوردن گوشت آنان خودداری میکردند، برخی زرتشتیان، پرهیز از خوردن و کشتار را در تمام روزهای بهمن ادامه میدادند.
اقبالی درخشان در خصوص نمادهای این جشن ایرانی، عنوان کرد: رنگ ویژه جشن بهمنگان، سفید، پرندهی مخصوص آن، خروس و گل آن نیز، یاسمن بوده است که این گیاه را مخصوص فرشته وهومن نیز میدانستند.
وی در خصوص اصالت این جشن، تصریح کرد: از این مراسم در نوشته های کهن بزرگان ادب فارسی، نظیر ابوریحان بیرونی، دامغانی، فرخی سیستانی و اسدی طوسی نام برده شده است.
این باستان شناس، ذکر کرد: این جشن طبق نوشتههایی که از شعرا و نویسندگان آن دوران برجای مانده، بهمنجه نیز نام دارد.
انتهای پیام
دبیر: زهرا حبیب پور
نظرات