نیک اگر بیندیشیم انسان و محیط زیست در کنار هم زنجیره حیات را از بلندای کوهستان تا ژرفای اقیانوس معنا می کنند. در این بین دستانی سبز از انسان های بی ادعا با حداقل داشته های دنیوی بیش از سایرین در تکاپو هستند تا حلقه های این زنجیره از هم گسسته نشود.

برخی در این مسیر بی انتها جان خویش را هدیه این ارتباط الهی می کنند تا فرزندان خردسالشان در فقدان سایه پدر، گوش به آواز چکاوکان بهاری و ترنم زلال آبشاران دهند و با افتخار آیندگان را به مهمانی لاله های واژگون دعوت کنند اما برای رسیدن به این هدف با مشکلات فراوانی مواجه هستند که تعدادی از آن ها در ارتباط با بهترین خاطرات خود برای زنده ماندن این نعمت های خدادی توضیحاتی را ارائه داده اند.

مادری که بره خود را پس می زد

تقدیسی یکی از محیط بان های خراسان شمالی که در گذشته مدیریت پارک ملی ساری گل در اسفراین را برعهده داشت در گفت و گو با ایسنا، در ارتباط با بهترین خاطره کاری خود گفت: در چند سال گذشته یکی از افراد بومی با یک بره خیلی کوچک به ما مراجعه کرد و بیان می کرد که روز گذشته با خانواده برای تفریح به حاشیه پارک رفته بودند که با آن بره مواجه شده بودند و تصور می کردند که مادر، بره خود را رها کرده است و برای مراقب به همراه خود آورده بودند.

وی افزود: این در حالی بود که آن بره تازه به دنیا آمده بود و مادر برای پیدا کردن غذا چند ساعتی بره خود را ترک کرده بود.

تقدیسی ادامه داد: بره را از افراد بومی گرفته و به محلی که به دنیا آمده بود انتقال دادم و در فاصله 500 متری منتظر ماندم تا مادرش دوباره بازگردد که بعد از گذشت دو ساعت مادر بره دوباره بازگشت و به بره خود نزدیک شد.

وی بیان کرد: اما وقتی مادر، بره خود را بو کرد به علت اینکه انسان آن را بغل کرده بود و بوی انسان گرفته بود، بره خود را قبول می کرد و از سوی دیگر بره نیز که تازه به دنیا آمده بود و بعد از شیر اول چیزی نخورده بود بسیار ضعیف شده بود و چند ساعتی از بو کردن بره و پس زدن او توسط مادر گذشت تا اینکه مادر بالاخره تصمیم بر قبول کردن بره خود گرفت.

تقدیسی توضیح داد: اما در همان زمان دوباره همان افراد بومی به منطقه بازگشتند که ببینند مادر، بره خود را قبول کرده و یا نه که با دیدن آن افراد، دوباره مادر بره را ترک و منطقه را ترک کرد.

وی با اشاره به اینکه مجبور شدم همان جا بدون حرکت و در زیر آفتاب منتظر بمانم تا دوباره مادر بره بازگردد که بعد از یکی دو ساعت دوباره بازگشت، تصریح کرد: دوباره بره خود را بو کرد اما بره بوی انسان می داد و نمی خواست آن را قبول کند ولی بره به شدت گرسنه بود و بالاخره توانست به اجبار خود را به مادر خود بقبولاند.

تقدیسی تاکیدکرد: این پروسه از ساعت 11 تا 18 طول کشید و من دورادور به صورت ایستاده در زیر آفتاب مراقب بره بودم تا مادرش او را قبول کند و تا آن فاصله زمانی خطری تهدیدش نکند.

جان دادن بره های بیمار نزد مادر، بدترین خاطرات محیط بان ها

کاظم شاکری یکی دیگر از محیط بان های خراسان شمالی در ادامه در ارتباط با بهترین خاطرات خود در ارتباط با مراقبت از حیات وحش توضیح داد: از سوی افراد بومی اعلام شد که در حاشیه پارک ملی ساری گل یک بره در سیلاب گیر کرده است و نمی تواند خود را رها کند به منطقه رفتم و بره را به پاسگاه منتقل کرده و بعد از تیمار و تمیز کردن آن را دوباره به همان منطقه ای که از آنجا انتقال داده شده بود، بازگرداندم.

وی ادامه داد: خود را در جایی پنهان کردم و منتظر ماندم که مادر این بره بیاید و آن را با خود ببرد در غیر این صورت آن را به پاسگاه برده و از آن مراقبت کنیم.

شاکری تصریح کرد: بعد از گذشت نیم ساعتی یک گله قوچ وارد منطقه شد و یکی از قوچ ها از گله جدا شد و به سمت این بره آمد که مادر وی بود.

وی با اشاره به اینکه همیشه حوادث بدی نیز برای حیات وحش رخ می دهد که موجب تاثر و ناراحتی محیط بان ها می شود، تصریح کرد: یکی از این موارد بد، ابتلای بره های خیلی کوچک به یک بیماری پوستی است که وقتی بره را درگیر می کند در برخی از بره ها موجب مرگ آن ها می شود که جان دادن این بره ها در کنار مادر، یکی از خاطرات بدی است که بر روی محیط بان ها تاثیر می گذارد.

محیط بان ها همیشه حافظ جان حیات وحش هستند و همه خطرات و سختی کار را به دوش می کشند تا از تهدیدات مختلف در امان باشند اما خود آن ها نیز با مشکلات مختلفی مواجه هستند.

محیط بان هایی که برای جلوگیری از چرای بی رویه دام ها شب و روز ندارند

ارسلان باغانی یکی از محیط بان های منطقه حفاطت شده قورخود در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه محیط بان های این منطقه به شدت از کمبود نیروهای محیط بانی رنج می برند، گفت: منطقه حفاظت شده قورخود 43 هزار و 216 هکتار است که اخیرا بخش هایی به نام تخت ایران که منطقه شکار ممنوع است نیز به آن اضافه شده است و همین امر سبب شده تا امر حفاظت و گشت زنی به تمامی این مناطق برای محیط بان های این منطقه سخت تر شود.

وی افزود: شیفت های کاری محیط بان ها فشرده است و زمان استراحت با زمان کاری آن ها مطابقت ندارد و اگر محیط بانی قصد رفتن به مرخصی را داشته باشد یا باید به سختی برود و یا اینکه یکی دیگر از محیط بان ها را جایگزین خود کند.

باغانی در ادامه با اشاره به اینکه منطقه حفاظت شده قورخود به پارک ملی گلستان نیز متصل است، ادامه داد: یکی از انتظاراتی که از افراد بومی ساکن در این منطقه وجود دارد این است که افراد بومی نیز به محیط بان ها کمک تا از چرای بی رویه دام ها خودداری کنند.

وی اظهارکرد: در این بازه زمانی که به تازگی علوفه رویش خود را آغاز کرده است دامداران منطقه فشار خیلی زیادی را برای چرای دام به منطقه وارد کرده اند و نیروهای محیط بانی این منطقه مدام در حال گشت زنی هستند و همین امر موجب شده تا محیط بان هم اکنون شب و روز نداشته باشد و شاید حتی نتواند یک وعده غذای درست و حسابی بخورد و یا کمی استراحت داشته باشد.

باغانی با اشاره به اینکه دستگاه قضایی باید محکم نسبت به این قضیه ورود پیدا کند، تصریح کرد: نیروی محیط بانی بعد از مشاهده تخلف، آن را صورت جلسه کرده و به مراجع ذی صلاح ارجاع می دهد اما دامدار می گوید که فقط جریمه خواهیم شد و این جریمه را نیز پرداخت خواهیم کرد و دوباره به چرای دام های خود در منطقه ادامه می دهد.

وی با تاکید بر اینکه یکی از تقاضاهای محیط بان ها وجود حمایت قضایی است، گفت: گاهی اوقات شکارچی و یا متخلف به مراجع ذی صلاح ارجاع داده می شود اما تعدای از قوانین بازنگری لازم را ندارند.

وقتی تجهیزات شکارچیان به روزتر از محیط بان ها است

حمزه حصاری یکی دیگر از محیط بان های این استان که در منطقه حفاظت شده میاندشت خدمت می کند همچنین در گفت و گو با ایسنا، گفت: کمبود نیرو و فشرده بودن شیفت های کاری از مهمترین مشکلات محیط بان های این استان است به طوریکه محیط بان ها پنج شبانه روز خدمت کرده و پنج شبانه روز نیز استراحت می کنند.

وی به کمبود تجهیزات اشاره کرد و گفت: بیشتر تجهیزات نقلیه ای محیط بان ها موتور سیکلت است اما تعدادی از آن ها فرسوده هستند و این وسایل در مناطق صعب العبور و خاکی دوام نمی آورند.

حصاری افزود: اغلب وسایل نقلیه ای شکارچیان نسبت به وسایل نقلیه محیط بان ها وضعیت خیلی بهتری دارند و این یک آسیب است.

وی ادامه داد: شب هایی در فصل تابستان و زمستان بوده که محیط بان در حال گشت زنی بوده اما وسیله نقلیه وی خراب شده و محیط بان مجبور شده است تا در اوج گرما و سرما شب را صبح کند این در حالی است که با خطر گزش عقرب و مار نیز مواجه است.

به گفته حصاری در منطقه حفاظت شده میاندشت یکی از زیستگاه های مارهای افعی شاخ دار و جعفری است.

انتهای پیام