استاندار فارس در نامه ای به رئیس جمهور خواستار تصویب عنوان « پایتخت فرهنگی ایران برای شیراز » در شورای عالی انقلاب فرهنگی شد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه فارس، در نامه سید محمدرضا رضازاده استاندار فارس به محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران آمده است:
پیرو مذاکره حضوری و موافقت آن جناب در مورد تصویب عنوان پایتخت فرهنگی برای شهر شیراز به استحضار می رساند پیشنهاد این عنوان برای شیراز با توجه به زمینه مساعد و مناسبی که در شیراز وجود دارد برای توجه جدی به فعالیت های فرهنگی در شهر شیراز و پیشگیری از تمرکزگرائی بیمار گونه ای که هم اکنون شهر تهران را به حالت انفجار رسانده است می باشد.
امروزه در کشورهای مختلف جهان بخصوص آنان که از لحظ فن آوری در مرحله پیشرفته تری هستند. تقسیم کار بین شهرها بسیار رایج است. شهرها و شهرک ها صنعتی، آموزشی، فرهنگی، تجاری، زیارتی و غیره ... در نوشته های اجتماعی امروز، مفاهیم غریبی نیستند و در برنامه ریزی های اجتماعی جایگاه ویژه ای دارند. در شرایط بسیار رقابتی که امروز بر جهان حاکم است اگر میزان تخصص در امور مختلف را بالا نبریم قادر به رقابت با دیگر جوامع و کشورها نخواهیم بود. از طرف دیگر انباشته شدن وظایف مختلف در یک مکان، مسائل و مشکلاتی با خود به همراه خواهد داشت که امروز در شهرهای بزرگ کشور بخصوص تهران کاملاً مشهود است. دیگر مراکز استان نیز در حال تورم بی رویه ای هستند که کنترل و مدیریت آنها بسیار مشکل شده است. مسأله هجوم جمعیت و مشکلات اداره ی کلان شهرهای بزرگ که کشور ما را در برگرفته با تقسیم سنجیده کار بین شهرهای مختلف تا حد بسیار زیادی قابل حل خواهد بود.
در این راستا شهر شیراز با توجه به تاریخچه و امکاناتی که دارد جایگاه بسیار مناسبی برای فعالیت های فرهنگی می باشد. عنوان پایتخت فرهنگی عنوانی است که سال ها به این شهر اطلاق شده است و به صورت جزئی از باور و اعتقاد مردم درآمده است. در این مختصر مستندات لازم برای روشن نمودن جایگاه فرهنگی شهر شیراز به طور کاملاً فشرده تقدیم می گردد.
1- امامزاده های بزرگواری در شیراز به فضای فرهنگی آن نورافشانی می کنند که حضرت شاه چراغ (ع) برادر بزرگتر امام رضا (ع)، حضرت سید میرمحمد و حضرت سیدعلاء الدین حسین برادران کوچکتر ایشان از جمله آنان می باشند.
2- از همان آغاز ظهور تمدن اسلامی شیراز محل زیست و بحث و گفت و گوی اندیشمندان، علما و عرفای بزرگواری بوده است که محمدبن عثمان بیضاوی مشهور به سیبویه، ابن باکویه ملقب به باباکوهی، عارف و سالک بزرگ عبدالله خفیف مشهور به شیخ کبیر، عارف و فیلسوف نامی شیخ روزبهان بقلی، ارشد الدین نیریزی عالم، فقیه، محدث، مفسر و ادیب که در قرن 6 می زیست. استاد سخن سعدی شیرازی، علامه قطب الدین شیرازی طبیب بیمارستان مظفری، خواجوی کرمانی، شمس الدین محمد حافظ شیرازی، علی بن محمد بن علی الحسینی الجرجانی معروف به علامه جرجانی، مکتبی شیرازی، نظام الدین محمود ملقب به داعی الی الله متخلص به « داعی » ، صدرالدین دشتکی شیرازی حکیم و فقیه معروف به صدرالدین کبیر و ملقب به صدرالعلماء، صدرالحکماء، صدرالحقیقه و سید الحکماء، محمد متخلص به اهلی، غیاث الدین دشتکی شیرازی، فیلسوف شهیر ملاصدرای شیرازی، میرزا فضل الله شریفی حسینی متخلص به خاوری، فتحعلی میرزا خطاط، مذهب و شاعر متخلص به حجاب، میرنظام الدین احمد، حاج علی اکبر ملقب به نواب و متخلص به به بسمل، میرزا سید علی، خطاط، طبیب و شاعر متخلص به نیاز مشهور به خوشنویس، میرزا محمد شفیع عالم، ادیب، شاعر، عارف و خطاط، متخلص به وصال، میرزا علی اکبر شیرازی متخلص به ندیم، حکیم و شاعر متخلص به قاآنی، ملقب به حسان العجم و مجتهد الشعرا، فریدون توکلی، دکتر حمیدی شیرازی،... مشتی از نمونه خروار می باشند.
3- دوره کریم خان زند که شیراز را پایتخت قرار داده دوره مهمی از نظر فرهنگی و هنری در تاریخ ایران می باشد. به روایتی او خود را از جانب علمای وقت وکیل الرعایا می خواند.
4- در دوره قاجار در شهر شیراز بناهای ساخته شده توسط خاندان های قوام الملک، نصیرالملک و مشیر الملک گویای هنر و صنعت گران بهای این دوران است که ریشه در تاریخ گران سنگ این شهر دارد. اغلب حرکت های هنری صدر مشروطه از شیراز شروع شد.
5- لقب مشهور و دائمی شیراز که فقط در تاریخ این شهر وجود دارد (دارالعلم) است.
6- اولین روزنامه نگار ایرانی ـ میرزا صالح ـ شیرازی بود و شیراز همواره بیشترین تعداد نشریات در سطح شهرهای مختلف کشور غیر از تهران را داشته است.
7- نزدیکی شیراز به مراکز مهم فرهنگی جهان در زمان خود یعنی آثار برجسته ی پاسارگاد و تخت جمشید مربوط به دوره ی هخامنشیان و فیروزآباد و شهر بیشابور در کازرون مربوط به دوره ی ساسانیان، به این شهر موقعیت ویژه ای داده است که هیچ یک از شهرهای ایران آن را دارا نمی باشند.
8- در دوران و بعد از انقلاب نیز شیراز از شهرهای اثرگذار در زمینه فرهنگی کشور بوده است. شعار الله اکبر در انتهای سخنرانی ها از این شهر به دیگر نقاط کشور صادر شد. طرح اولیه جهادسازندگی در شیراز عملیاتی گردید و سپس به دیگر نقاط کشور رفت. طرح آمارگیری روستایی سراسر کشور که اولین کار منسجم و اثرگذار بعد از انقلاب در زمینه برنامه ریزی بود در شیراز طراحی و عملیاتی شد.
همه ویژگی های فوق زمینه های مساعدی را در شیراز فراهم می آورند تا بتوانیم فعالیت های فرهنگی کشور را در آن متمرکز کنیم و از این مکان به تولید فکر و فرهنگ برای سراسر کشور بپردازیم.
با توجه به توضیحات فوق استدعا دارم دستور فرمائید موضوع در شورایعالی انقلاب فرهنگی مطرح و عنوان پایتخت فرهنگی برای شهر شیراز به تصویب برسد.