باوجود بهبود مستمر به کمک آنتی بیوتیک ها و مراقبت های ویژه بیمارستانی، سپسیس (عفونت جریان خون ناشی از باکتری استافیلوکوکوس اورئوس) همچنان در ۲۰ تا ۳۰ درصد بیماران مبتلا به آن باعث بیماری شدید یا مرگ می شود.

محققان دانشگاه کالیفرنیا در سن دیگو به جای استفاده از آنتی بیوتیک بیشتر برای رفع این مشکل، می خواهند طرف دیگر معادله را تقویت کنند؛ یعنی سیستم ایمنی بدن بیمار.

این تیم اخیراً کشف کردند که بین باکتری های استاف و پلاکت (سلول های خونی که بیشتر به دلیل نقش آنها در لخته شدن شناخته می شوند تا دفاع ایمنی) نبردی سخت وجود دارد.  آنها دریافتند که در این نبرد باکتری ها برنده می شوند و سطح پلاکت ها کاهش می یابد. بیمارانی که پلاکت کمتری دارند نسبت به بیمارانی که تعداد پلاکت آنها بیشتر است، به علت سپسیس استاف می میرند. محققان همچنین تعیین کردند که دو داروی تجویز شده مورد تأیید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA)، از پلاکت ها محافظت کرده و شانس بقا را در موش های مبتلا به سپسیس استاف افزایش می دهد.

 دو داروی مورد استفاده مجدد عبارت بودند از ticagrelor (Brilinta)، داروی رقیق کننده خون که معمولاً برای جلوگیری از عود حمله قلبی تجویز می شود و oseltamivir (Tamiflu) که برای آنفلوانزا تجویز می شود. این مطالعه ۲۴ مارس ۲۰۲۱ در Science Translational Medicine منتشر شده است.

نویسنده ارشد این مقاله گفت: «در بسیاری از موارد، آنتی بیوتیک هایی که به این بیماران می دهیم باید بتوانند باکتری ها را از بین ببرند، اگر بتوانیم با مسلح کردن یا محافظت از سیستم ایمنی، میزان مرگ و میر در مبتلایان به سپسیس را ۱۰ یا ۲۰ درصد کاهش دهیم، به احتمال زیاد می توانیم بیش از کشف یک آنتی بیوتیک جدید که هنوز هم بیمارترین بیماران را درمان نمی کند، جان افراد بسیاری را نجات دهیم.»

به گزارش ایسنا، این مطالعه گروهی از ۴۹ بیمار دانشگاه ویسکانسین مبتلا به سپسیس استاف آغاز شد. این تیم نمونه های باکتری و اطلاعات جمعیت شناختی و بهداشتی بیماران را جمع آوری کردند. تعداد گلبول های سفید خون (سلول های ایمنی) در این آزمایش ها نقشی نداشت، بلکه تعداد پلاکت ها مهم بود. تعداد کم پلاکت، که در این مورد کمتر از صد هزار در میلیمتر مکعب خون تعریف می شود، با افزایش خطر مرگ ناشی از سپسیس استاف همراه است. تقریباً ۳۱ درصد بیماران با شمارش پلاکت پایین در اثر عفونت جان خود را از دست دادند، در حالی که کمتر از ۶ درصد از بیماران پلاکت بالاتر از آستانه داشتند.

در این پژوهش موش هایی که سپسیس استاف داشتند و تحت درمان با این دو دارو قرار گرفتند، پلاکت بیشتری را حفظ کرده و باکتری کمتری در خون داشتند. در نهایت، تقریباً ۶۰ درصد از موشهای تحت درمان ۱۰ روز پس از عفونت زنده ماندند، در حالی که ۲۰ درصد از موش های درمان نشده مردند. عوارض جانبی این داروها ممکن است شامل حالت تهوع، اسهال و خون دماغ باشد و ticagrelor ممکن است باعث خونریزی غیرقابل کنترل شود.

سپسیس یا گَندخونی نوعی التهاب است که سراسر بدن را فرا می‌گیرد و به دلیل عفونت پیش می‌آید. سپسیس می تواند علاوه بر استاف، توسط چندین نوع باکتری ایجاد شود. طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، هر ساله حداقل ۱.۷ میلیون بزرگسال در ایالات متحده به سپسیس مبتلا می شوند و در نزدیک به ۲۷۰ هزار نفر در اثر آن می میرند. از هر سه بیمار که در بیمارستان می میرند یک نفر دچار سپسیس است و این بیماری یکی از پرهزینه ترین بیماری هاست.

منبع: medicalxpress

انتهای پیام