به گزارش ایسنا، سرهنگ دوم خلبان بهرام مرادی در یادداشتی نقش هوانیروز در منطقه غرب(کرمانشاه و ایلام) در آغازین روزهای دفاع مقدس(مهر و آبان ماه ۱۳۵۹) را بررسی کرده است.
قبل از شروع جنگ تحمیلی، با توجه به تحرکات عراق و گلوله باران پاسگاه‌های مرزی ایران در منطقه غرب، در تاریخ ۱۳۵۹/۶/۲۵ یک گروه از بالگردهای پایگاه هوانیروز کرمانشاه شامل سه فروند کبرا و ۲ فروند بالگرد ترابری ۲۱۴ به پادگان ابوذر سرپل ذهاب از توابع استان کرمانشاه اعزام گردیدند که در این مأموریت بالگردهای ترابری در جابجایی فرماندهان، نیروها و شناسایی نواحی مرزی فعالیت می‌کردند . در روز اول مهرماه سال ۱۳۵۹ تعدادی از بالگردهای هوانیروز کرمانشاه به منظور مقابله با نیروی دشمن بعثی که از مرز عبور کرده و در محورهای غرب کشور در حال پیشروی بودند به بالگردهایی که قبلاً در سر پل ذهاب و دیگر نقاط حساس مستقر بودند ملحق شدند به طوری که:
۱- سه تیم آتش سبک هر تیم شامل دو فروند بالگرد شکاری کبرا و یک فروند بالگرد ۲۱۴ در سرپل ذهاب در پادگان ابوذر مستقر شدند تا در محور سر پل ذهاب - قصر شیرین وارد عمل شوند.
۲- دو تیم آتش هوانیروز در گیلان غرب در محلی به نام کاسه گران مستقر شدند تا در محور خانقین-تنگاب، قصرشیرین-گیلان غرب و نفت شهر وارد عمل شوند.
۳- دو تیم آتش در منطقه چل زری شهر سومار مستقر گریدند تا در محور مندلی – میان تنگ و سومار وارد عمل شوند.
۴- دو تیم آتش در شهر ایلام در منطقه ای به نام تنگ قوچعلی مستقر گردیدند تا در محور ترساق-میمک-سرنی و محور مهران – کنجان جم- ایلام و محور مهران- دهلران وارد عمل گردند.
۵- یک تیم آتش در پایگاه هوایی آبدانان به منظور عملیات در محور موسیان- دهلران مستقر گردیدند.
فعالیت‌های پایگاه هوانیروز کرمانشاه در روزهای اول جنگ
نیروهای عراقی پس از عبور از مرز و تصرف ارتفاعات بلند به پیشروی خود به نواحی مرکزی استان های ایلام و کرمانشاه ادامه دادند.
حضور به موقع بالگردهای هوانیروز و پشیبانی مقتدرانه از یگان‌های نیروی زمینی ارتش و مردم غیور منطقه و انهدام تعداد زیادی از تانک‌ها و نیروهای دشمن سبب گردید تا آن‌ها ضمن پذیرش خسارات سنگین و تلفات زیاد، متوجه حضور نیرویی به نام هوانیروز در صحنه نبرد گردند که تا آن روز توجهی به توان رزمی آن ننموده بودند.
پروازهای بی‌وقفه هوانیروز از چهار محور سر پل ذهاب، گیلان غرب- سومار و ایلام بر علیه نیروهای دشمن و همچنین تداوم نبرد نیروی زمینی، نیروی هوایی و نیروهای مردمی، سبب گردید تا عراقی‌ها با دادن تلفات سنگین و عدم توانایی در صحنه نبرد، نتوانند به اهداف از پیش تعیین شده خود دست یابند، و سرانجام به آنچه که در روز های اول و دوم جنگ بدست آورده بودند بسنده کنند و در مواضع پدافندی اجباری قرار بگیرند.
در این رابطه ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران در اطلاعیه شماره ۷۴ خود نتیجه فعالیت‌های هوانیروز را چنین بیان کرد:
بسمه تعالی
«هم میهنان عزیز و پرشور ایرانی، این بار مانند همیشه، هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران افتخاری بزرگ آفرید. در عملیات غرورآفرین هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران، که در ساعت ۱۵:۳۰ روز گذشته، پنجم مهرماه ۱۳۵۹ در منطقه مرزی قصرشیرین اجرا شد، توسط رزمندگان دلیر هوانیروز که یگان‌های لشکر ۸۱ کرمانشاه را پشتیبانی می‌کردند، چادرهای مهمات عراقی به آتش کشیده شد و همچنین در عملیات پیروزمندانه دیگر، هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران در منطقه مرزی گیلان غرب و گرد نو که یگان‌های لشکر ۸۱ را پشتیبانی می کرد، با دو گردان تانک ارتش عراق بر خورد نمود که بر اثر آتش سنگین تهاجمی هلیکوپترهای جنگنده هوانیروز، ۲ گردان تانک عراقی به کلی تارومار و ۴۸ دستگاه ادوات زرهی عراقی در این درگیری نابود و منهدم گردید و لاشه‌های تانک‌ها در مناطق مرزی به جای مانده است».
به طور کلی در محورهای غرب با توجه به کوهستانی بودن منطقه و وجود دهلیزها و دره‌های فراوان و آشنایی خلبانان پایگاه هوانیروز کرمانشاه به مناطق پروازی، غالباً نیروهای زرهی عراق که متکی به جاده‌ها بودند و به صورت ستون حرکت می‌کردند، از پشت سر و یا پهلو مورد هجوم خلبانان کبرا قرار می‌گرفتند و معمولاً با شلیک‌های اول، ابتدا و انتهای این ستون‌ها مورد هدف قرار می گرفتند و راه فرار بر آن‌ها بسته می‌شد و در شلیک‌های بعدی تمامی ستون منهدم می‌شد.
انتهای پیام
نظرات