پرستاران که در خط مقدم جبهه سلامت به مبارزه با کرونا می‌پردازند به دلیل سختی شرایط و نوع تخصص، شبانه روز در محل خدمت خود حضور دارند و در دل خطر زندگی می‌کنند.

زندگی تمام وقت در محیطی که بسیاری حتی جرات مراجعه و حضور در آنجا را ندارند نشان از قبول وظیفه سنگینی است که کادر درمان شجاعانه آن را پذیرفته‌اند تا با پشتکار مثال زدنی، در سایه رحمت الهی جان افراد بیشتری را از چنگال کرونا بیرون بکشند. آنان در این روزهای سخت که انگار سایه سیاه کرونا رفتنی نیست در نبردی سخت و سهمگین جانشان را برکف نهاده و خود را سپر بلا کرده‌اند تا مبتلایان، درد و رنج را سپری کنند و سلامتی کامل خود را بازیابند.

حدود دو سالی است که بیمارستان‌ ها مملو از بیمارانی شده که بالای سر تخت ‌های آن ها نام کرونا نوشته شده است، این بیماران به حمایت تمام‌قد پرستارانی نیاز دارند که خودشان هم حتی زیر بار کرونا خم شده‌اند.

برزخ کرونا تاب پرستاران را به خصوص در زمان اوج گیری آن(پیک های اول تا پنجم) گرفته است، دفتر این دو سال زندگی آن ها از خاطراتی پر شده که رنگ‌و روی غم دارد و سال ‌ها از گوشه ذهن‌شان پاک نخواهد شد.

آنها نمی‌توانند مرگ مرد و زنی را فراموش کنند که در فاصله چند ساعت از هم از دنیا رفتند و بچه های خردسالشان تنها گوشه بیمارستان ضجه می‌زد. آنها نمی‌توانند مرگ مادر و پسری را از یاد ببرند که چشمان پیرزن تا زمانی که برای همیشه بسته شد، پر از دعا برای پسرش بود که زنش هنوز بارش را روی زمین نگذاشته بود. آنها مرگ زن بارداری که پس از ۱۵ سال دامنش سبز شده بود و کرونا سبزی زندگی را برایشان به سیاهی کشاند، نمی‌توانند از خاطر پاک کنند، آنها پرستاران بخش کرونا هستند، همان‌ها که کرونا علاوه بر آنکه به پیکره جسم‌شان ضربه‌زده روح‌شان را هم زخمی کرده است. اینها همان سفیدپوشانی هستند که تا مدتی قبل تمام در و دیوار شهر از رد ماسک روی صورت‌شان و خستگی‌شان از شب بیداری‌ها حکایت داشت. اما آنها از این همه تلخی خسته شده‌اند.

اینها همان پرستارانی هستند که نام مدافع سلامت برایشان انتخاب شد، قرار بود مدافع جان هزاران بیماری شوند که کرونا جان‌شان را تهدید می‌کند، اما آنقدر کرونا بی‌رحمانه تاخت که حالا تعداد زیادی از آنها در محاصره این ویروس قرار گرفته‌اند، عده‌ای شهید شدند و عده‌ای خسته همچنان در بیمارستان به کرونا می‌تازند.

با وجود اینکه شدت شیوع کرونا بعد از پیک پنجم در سطح جامعه کاهش یافته اما برزخ کرونا تاب پرستاران را گرفته است، آنها بیشتر از توان‌شان مایه گذاشته‌اند، خیلی‌ از آن ها جان دادند و از یادمان نخواهپد رفت که تعداد زیادی از آن ها نیز روی همان تخت‌ها خوابیده‌اند و برای دم و بازدمی که در سینه‌هایشان حبس شده است، می‌جنگند.

همدم بیماران بی ملاقاتی

"دلتنگ خانواده ایم ولی نمی گذاریم آنها دلتنگ خانواده‌شان باشند" این جمله‌ای است که یکی از پرستاران بخش کرونایی بیمارستان های خراسان شمالی در گفت و گو با ایسنا، بیان می کند و از تلاش های کادر درمان برای ارتباط بیماران کرونایی با خانواده هایشان سخن می گوید.

به منظور قطع زنجیره انتقال ویروس کرونا، ملاقات با مبتلایان بستری شده ممنوع است در این شرایط پرستاران و کادر درمان که تمام وقت در بخش بیماران کرونایی حضور دارند علاوه بر ارائه خدمات درمانی، همراه و همدم این بیماران هستند.

وی ادامه می دهد: هرچند خود دلتنگ خانواده هایمان هستیم ولی خانواده هایمان شغل و شرایط ما را پذیرفته اند و همچون کوه حامی ما هستند، با این انرژی در مواجهه با بیماران کرونایی تمام مشکلات را فراموش می کنیم و با تمام توان به دیدار آنها می رویم، شرایط سخت آن ها را درک می کنیم و با فراهم کردن شرایط مناسب آنها را از دلتنگی خارج می‌کنیم.

مرگ غریبانه بیماران یکی از موضوعات مهم این روزهای کرونایی در بیمارستان ها است که آسیب جدی به روحیه کادر درمان وارد کرده است، بیمارانی که مدت ها بدون ملاقاتی بوده‌اند و در تنهایی جان خود را از دست می‌دهند، این را پرستار می گوید و کی افزاید: فوت بیماران هیچ گاه برای پرستاران عادی نبوده اما مرگ‌های غریبانه روزهای کرونایی جلو چشمان ما سخت‌تر و متفاوت‌تر از همیشه است زیرا هیچ وقت این شرایط را تجربه نکرده بودیم.

لباس ایزوله، زرهی بر تن خسته پرستاران

هادی درگزینی یکی از پرستاران بخش کرونا در بیمارستان امام حسن(ع) در بجنورد است که گاهی اوقات به عنوان سوپروایزر نیز به بیماران ارائه خدمت کرد، آرزویش فقط سلامتی مردم است و هنگامی که از خدمت صادقانه ۲۲ ماهه همکارانش با خبرنگار ایسنا، صحبت می کند بغض گلویش را می گیرد و مشخص است که نگران همکارانش در این بخش است.

وی با اشاره به اینکه وجود آنکه شدت شیوع کرونا کمی فروکش کرده همچنان نگران حال همکارانش است می گوید: ما پرستاران در بخشی که بیماران مبتلا به کووید ۱۹بستری شده اند در مواجه مستقیم با ویروس کرونا قرار داریم و با وجود اینکه از تمامی وسایل حفاظتی استفاده می کنیم بازهم ممکن است به این بیماری مبتلا شویم چراکه یک پرستار در مواجه مستقیم یک بیمار قرار دارد.

وی با اشاره به اینکه من پرستار قبول کرده ام که از بیماران مراقبت کنم، ادامه می دهد: اما این ویروس هر مرتبه چهره جدیدی از خود نشان می دهد و کادر درمانی با چنین ویروسی با کمترین فاصله از بیماران می جنگد.

وقتی طاقت طاق می شود و ماسک از روی صورت برداشته می شود

وی به پنج پیک کرونای گذشته نیز اشاره می کند؛ در هنگام فصل گرما که تحمل هوای گرم در شرایط عادی خیلی سخت است، پرستارانی که از بیماران کرونا مراقبت می کنند به خاطر ایمنی بیشتر، لباس های محافظتی که از جنس پلاستیکی است، استفاده می کردند چه می کشیدند...

هوای دو تابستان گذشته خیلی گرم بود و خود این لباس هم گرما تولید می کنند و ما مجبور بودیم که یک شیفت کاری را بدون اینکه لباس را از تن بیرون کنیم آن را با ماسک N۹۵ بپوشیم، ولی باید به این نکته هم توجه کنیم که چقدر پوشیدن این لباس برای پرستاری که مبتلا به ویروس کرونا بوده و یا تازه از شر آن ویروس خلاص شده که دچار تنگی نفس شدید هم بوده، سخت و طاقت فرساست.

درگزینی یادآور می شود: زمانیکه خودم از این بیماری بهبود پیدا کردم و دوباره به بخش آمدم گاهی اوقات تنفس با ماسک N۹۵ آنقدر برای من سخت بود که به خارج بخش می رفتم تا چند دقیقه ای ماسک را بردارم تا بتوانم بدون ماسک تنفس کنم و هنوز هم گاهی اوقات تعدادی از پرستاران که تنفس برای آن ها سخت می شود ماسک را از روی دهان خود بر می دارند.

کادر مان با کمترین فاصله در حال جنگیدن با ویروس ناشناخته است

دل هایی که چقدر برای پدر و مادرهایشان تنگ شد

یکی دیگر از پرستاران بخش کرونای بیمارستان امام حسن(ع) بجنورد در گفت و گو با ایسنا در ادامه بیان می کند: پرستارهای بخش کرونا هنوز که هنوز است نگران اعضای خانواده خود هستند که مبادا آن ها هم درگیر نشوند اما متاسفانه پرستارهایی در این بخش بودند که هم خود و هم تمام اعضای خانواده درگیر و در بیمارستان بستری شدند.

دلمان برای پدر و مادرهایمان تنگ است؛ این ابراز دلتنگی از سوی این پرستار است و می افزاید: ۲۲ ماه است که والدین خود را درست و حسابی ندیده ایم و هر مرتبه به دیدارشان می رویم از ترس فاصله چند متری با آن ها را رعایت می کنیم.

نیروهایی که بدون امنیت شغلی در بخش مراقبت از بیماران کرونا خدمت می دهند

وی در ادامه تاکید می کند: در بخش مراقبت از بیماران کووید ۱۹، نیروهای خدماتی مشغول به کار هستند که شرکتی هستند و بدون هیچ گونه امنیت شغلی خود را در دل شیر انداخته و در این بخش مشغول به کار هستند، پس باید نگاه ویژه ای به این حوزه انجام شود.

حافظه تاریخی پر افتخار کشور بدون شک این همنوع دوستی و از جان گذشتگی فرزندان شجاعش را به درستی و با تواضع در خود ماندگار می کند.

انتهای پیام