چه بر روزگار بشر میگذرد که راه بر مهمانِ خوانده می بندد و تیغ عناد بر او می کشد.

 حسین مگر چه می خواست جز آزادگی از بند نفس. جز جرعه ای آب که عمو به خیام بیاورد.

کجای جهان پاسخ آب خواستن تیر بود و تیغ.امروز تقابل حق بود و باطل، قطره بود و دریا،حریّت و ذلّت.

استاد مصطفی دلشاد تهرانی اینگونه می‌نویسد:

انسان تا از خود نگذرد و به فراتر از خویش نرود و حق را، و انسانیت را، و ارزش‌های والا و دین و مردم را بر خود مقدّم ندارد، به امری قدسی، و اعتباری الهی دست نمی‌یابد، و به نیکویی‌های حقیقی واصل نمی‌شود. تعبیر قرآن کریم در این‌باره، تعبیر شگفتی است:

«لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ مَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فَإِنَّ اللهَ بِهِ عَلِیمٌ»

*هرگز به نیکوکاری نخواهید رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید؛ و از هرچه انفاق کنید قطعاً خدا بدان داناست.*

هر عملی و فعلی که آدمی را به خدا نزدیک سازد، «ِبرّ» است و تقرّب به حق، جز با گذشتن از خود و دوری‌ جستن از آنچه مبغوض اوست و گذشتن از آنچه حجاب میان انسان و خداست، میسّر نمی‌شود؛ و مدرسهٔ حسینی، مدرسهٔ تربیت برای گذشتن از محبوب‌ترین تعلّقات آدمی است در راه خدا و برای خدا و در جهت برپاداشتن حق و عدالت و پاسداشت انسان و انسانیت.

حسین (ع) خود، همه چیزش را فدا نمود تا حقیقت زنده بماند و عدالت رخ نماید و مردم با عزّت زندگی کنند و تن به ذلّت ندهند. حسین (ع) بنای نهضت خود را بر فداکاری در راه حق گذاشت و از همان آغاز، این حقیقت را اعلام کرد و پیوسته بر آن تأکید نمود.

راه حسین (ع) جز با فداکاری و از خودگذشتگی طی نمی‌شود و هرکه بخواهد در ِسلک حسینیان درآید، باید که آمادهٔ فداکاری در راه حق و از خودگذشتگی در راه عدالت و انسان و انسانیت و دین و ارزش‌های والا باشد.

شیخ عبدالله علایلی، عالم برجستهٔ معاصر، درگذشته به سال ۱۹۶۶ میلادی، در توصیف این وجه مدرسهٔ حسینی سروده است:

*أُقَدِّمُ جَمْعِی دُونَ مَبْدَإِ شِرْعَتِی*

*وَ أَحْمِی حِمَی دِینِی وَ أَحْبُوا إِلَی الْهُدَی*

همه عزیزانم را در برابر دینم و مذهبم، تقدیم می‌دارم

و بدین وسیله از دینم پشتیبانی می‌کنم و به سوی هدایت گام می‌نهم.

این منطقِ مدرسهٔ حسینی است و دعوت حسین (ع) برای نجات انسان و جامعهٔ انسانی برای از خودگذشتگی و فداکاری استوار است؛ و تا چنین نشود و جمعی برای دفاع از حق و عدالت، انسان و انسانیت، و پاسداشت مردمان و حفظ عزّت آنان، از خودگذشتگی و فداکاری نکنند، راه مدرسۀ حسینی هموار نمی‌شود.

در روز عاشورای سرورو و سالار شهیدان اباعبدلله الحسین(ع) مردم جهان در عزای فرزند پیامبر بر سرو سینه زدند.

مردم شهرستان بیجار همنوا با تمام مسلمین جهان و ایران در سوگ خون خدا اشک ماتم ریختند.

انتهای پیام