۲ غزل از زکریا اخلاقی:

دوش یاران خبر سوختنش آوردند
صبح خاکستر خونین تنش آوردند

یا رب این کشته خونین کدامین عرصه‌ست؟
که ز بازار تجرّد کفنش آوردند

این گلی بود که از خلوت خوش‌بوی بهار
بهر پرپر شدن اندر چمنش آوردند

لحظه سرخ اجابت ز شفاخانه وصل
مرهم تازه داغ کهنش آوردند

آن‌که چون سرو سهی بدرقه شد با گل اشک
اینک از معرکه چون نسترنش آوردند

کلبه عاطفه سرشار شد از بوی عروج
وقتی از مصر بلا، پیرهنش آوردند

به سراپرده نورانی قربش بردند
آن‌که چون شمع در این انجمنش آوردند

*****

چون لاله شکفته صفایی عجیب داشت
مثل شکوفه رایحه‌ای دل‌فریب داشت

وقتی که رفت، مثل شهیدان کربلا
پیراهنی سپید پر از بوی سیب داشت

چشمش پر از طراوت سبز حضور بود
روحی بلند و حال و هوایی غریب داشت

همراه عاشقان شهادت شب عروج
دست دعا به سنگر اَمّن یُجیب داشت

رفت و به توشه سفر آسمانی‌اش
تسبیح و مُهر و شانه و قرآن به جیب داشت

خونین کفن به کوی ملاقات دوست رفت
در آرزوی وصل، دلی بی‌شکیب داشت

******

حجت‌الاسلام زکریا اخلاقی سال ۱۳۴۱ در میبد یزد متولد شد. او پس از گذراندن مقطع دیپلم، به تحصیل در حوزه علوم دینی روی آورد. مقدمات را در حوزه علمیه شهر خود آموخت و برای ادامه تحصیل به یزد و قم سفر کرد. اخلاقی سرودن شعر را از سال ۶۰ آغاز کرد و هم‌نشینی با استاد بهجتی (شفق) اشتیاق او را در ادامه دادن مسیر سرودن بیشتر کرد. او برگزیده جشنواره بین‌المللی شعر فجر در دوره اول تا سوم است.

 «تبسم‌های شرقی» تنها اثر او در قالب مجموعه شعر است.

 انتهای پیام