استادیوم آزادی بابل نه تنها یک زیرساخت ورزشی است، بلکه نمادی از میراث پهلوانی و تعهد اجتماعی است که توسط یکی از اسطورههای ملی کشور پایهگذاری شده و به باور کارشناسان هرگونه اقدام در جهت تخریب یا تغییر کاربری این مکان، ضربهای مستقیم به حافظه ورزشی و فرهنگی بابل و هتک حرمت به یادگار این قهرمان ملی تلقی میشود.
این ورزشگاه در سال ۱۴۰۱ توسط مهدی امیرسلیمانی، سرمایهگذار بخش خصوصی، با هزینهای بالغ بر ۷ میلیارد تومان بازسازی شد و هماکنون با فعالیت مختلف در حال خدمت به جامعه ورزش شهرستان است.
بعد از درگذشت زنده یاد امامعلی حبیبی، ورزش دوستان استان مازندران با راهاندازی کارزاری از مدیرکل ورزش و جوانان مازندران خواستار تغییر نام این ورزشگاه به نام امامعلی حبیبی شدند تا یادگار این قهرمان جهانی یادآور خدمات ارزنده او باشد. اما چند ماهی از درگذشت این بزرگ مرد ورزشی نگذشته که نه تنها خبری از تغییر نام این ورزشگاه نیست بلکه زمزمه تخریب و تغییر کاربری این ورزشگاه قوت گرفته است.
در این ارتباط احمدفاطمی، نماینده مردم بابل در مجلس به ایسنا گفت: زمین استادیوم آزادی بابل هبه شده بود که با پیگیری جهان پهلوان امامعلی حبیبی با کاربری ورزشی ساخته شد؛ در نشستی با استاندار مازندران مقرر شد این بنا بدون تخریب به همین شکل حفظ شود اما با توجه به قدمت ساخت بازسازی شود لذا تخریب این بنا منتفی است.
فرماندار بابل هم در این زمینه به ایسنا، اظهار کرد: با توجه به اینکه این ملک اوقافی است ممکن است متولی ملک تصمیماتی در خصوص تغییر کاربری احتمالی داشته باشد.
سیدمصطفی میرتبار افزود: این ملک با کاربری و فضای ورزشی است و باید ورزشی بماند و اجازه تغییر کاربری از فضای ورزشی به غیرورزشی را نخواهیم داد ضمن اینکه این استادیوم بعنوان ورزشگاه تاریخی این شهرستان است.
تخریب استادیوم ورزشی آزادی دهن کجی به جایگاه قهرمانان
یک کشتیگیر پیشکسوت بابلی در همین رابطه به ایسنا گفت: استادیوم ورزشی بابل تنها استادیوم برند و نماد ورزشی شهرستان است با نام جهان پهلوان حبیبی عجین شده و یادگار ماندگار اوست، استحکام این بنا در وضعیت خوبی قرار دارد ضمن اینکه سرمایهگذار بخش خصوصی اخیرا آن را طبق استانداردهای فنی بازسازی اصولی کرده است.
روحالله میررمضانی با اشاره به نبود مکان ورزشی مناسبی برای برگزاری مسابقات در بابل با وجود قهرمانان و پهلوانان نامدار، تصریح کرد: بابل زمانی مهد ورزش مازندران و سرآمد این عرصه بود؛ این بیتدبیری، بیتوجهی و عدم حمایت از نمادهای ورزشی است که سبب شده امروزه ورزش بابل چه در کشتی و چه در فوتبال در حوزههای نوجوانان، جوانان و بزرگسالان حرفی برای گفتن نداشته باشد.
وی یادآور شد: اشاعه نگرانیها پیرامون تخریب احتمالی این سازه، جامعه ورزشی استان مازندران را نگران کرده است؛ حفظ این استادیوم، پاسداشت منش پهلوانی و تعهد به میراثی است که باید به نسلهای آتی منتقل شود.
تناقض در پاسداشت قهرمانان ملی
بهمن جانبرارپور گنجی، عضو هیأت رئیسه کشتی شهرستان بابل، نیز به ایسنا گفت: استادیوم ورزشی آزادی بابل یکی از بهترین ورزشگاههای این شهرستان و جزو نماد ورزشی این شهر است که در بهترین محیط شهری بنا شده است.
جانبرارپور با اشاره به اینکه بابل فقر بهرهمندی از جایگاه ورزشی مناسب دارد، افزود: بجای افزایش اماکن و زمینهای ورزشی میخواهند ورزشگاهی با این قدمت و سابقه را تخریب کنند.
وی از کسب مقام در مسابقه بینالمللی کشتی نوجوانان سال ۱۳۵۶ با حضور کشتیگیران آمریکا در همین ورزشگاه آزادی بابل یاد کرد و با بیان اینکه این ورزشگاه از جایگاهی بینظیر در مازندران برخوردار بود، گفت: درست است که ورزشگاههای جدید با امکانات بهروزتر احداث شده اما این بهانۀ خوبی برای تخریب این بنا تاریخی و ارزشمند نیست.
این پیشکسوت کشتی بابل در پاسخ به سوال ایسنا مبنی بر اینکه بنا به بهانه عدم استحکام کافی و بازسازی تخریب میشود، گفت: اخیرا بازسازی این استادیوم درست یا غلط توسط اداره کل ورزش و جوانان به مزایده گذاشته شد و توسط یک سرمایهگذار به بهترین و زیباترین نحو با رعایت استانداردهای لازم به شکل زیربنایی انجام شد.
جانبرارپور با اشاره به اینکه امامعلی حبیبی نماد ارزشی ورزش جهان و ایران و این بنا یادگار ماندگار این بزرگمرد پرافتخار ورزش کشور است که باید بعنوان الگو و ایجاد انگیزه در جوانان باقی بماند، ادامه داد: حتی اگر این بنا بازسازی هم نمیشد کسی اجازه تخریب ندارد، این نماد ورزشی شهر است و باید به نام قهرمانان ورزشی شهر به یادگار بماند؛ حالا که بازسازی شد و دیگر بهانهای برای تخریب آن وجود ندارد.
نائب رئیس اسبق کشتی بابل گفت: حتی نمی شود به بهانه اینکه این مکان وقفی بوده تخریب ومرکز تجاری احداث شود و پولی از این بنا تخریب شده در اختیار اداره ورزش برای ساخت ورزشگاه دیگر هزینه شود همه این بهانهها غیر معقول است و قابل پذیرش نیست.
وی افزود: این برخورد نادرست روایتی از دو نگاه به یک پهلوان و اسطوره جهان است، افتخار بیرون مرزها توسط مسئولان تاجیکستان و بیمهری در داخل استان با تخریب ورزشگاهی که به نام او برپاست آیا کسانی نمی خواهند که نام او برای تاریخ ایران ماندگار باشد.
هزینههای میلیاردی بازسازی در برابر دستور تخریب زودهنگام
سرمایهگذار بخش خصوصی استادیوم ورزشی آزادی بابل نیز به ایسنا گفت: بعنوان مستاجر، قراردادی یکساله در سال ۱۳۸۸ با اداره کل ورزش و جوانان مازندران منعقد کردم. بعد از آن هرساله طی مزایدهای که با نظارت مراجع قانونی برگزار میشد برنده مناقصه میشدم.
مهدی امیرسلیمانی افزود: در سال ۱۴۰۰ دولت طبق ماده ۲۷ بازسازی این استادیوم را به مزایده گذاشت و من با مبلغ ۲ میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان برنده این مزایده شدم.
امیرسلیمانی با اشاره به اینکه استادیوم در سال ۱۳۴۱ بعنوان دومین استادیوم ورزشی کشور افتتاح شده بود، خاطرنشان کرد: در فروردین ۱۴۰۱ برای حفظ این بنای تاریخی که عنصر نوستالژی شهر محسوب میشود بازسازی اصولی، طبق استاندارد روز با نظارت واحد فنی و مهندسی اداره کل ورزش و جوانان مازندران انجام شد.
وی یادآور شد: اگرچه مبلغ مزایده ۲ میلیارد و ۴۰۰ بود اما ۷ میلیارد تومان برای استحکام بیشتر بنا با هزینه شخصی هزینه کردم و قراردادی ۲۵ سال با اداره ورزش بسته شد.
این سرمایهگذار خاطرنشان کرد: احداث ۱۲ سرویس بهداشتی متصل به فاضلاب شهری، استحکام بنای سالن قدیمی با مقاومسازی استاندارد، تعویض کامل سیستم برقرسانی، آبرسانی وگازرسانی و زیرسازی اصولی، سنگکاری دیواره و کف و زیباسازی ظاهری در بازسازی اساسی مورد توجه قرار گرفت به نحوی که تا ۲۰ سال استحکام بنای آن حفظ شود.
در همین رابطه یک کارشناس مطلع به امور اوقاف ورزشگاه آزادی بابل به ایسنا گفت: گرچه اوقاف بهعنوان ناظر بر موقوفه نظارت دارد اما این ملک در اختیار متولی است؛ این ملک قبل انقلاب بهصورت رایگان برای احداث استادیوم ورزشی به اداره تربیت بدنی واگذار شد و ۶۰ سال از آن رایگان بهرهبرداری کردند اما حدود ۲۰ سالی است که به متولی حتی ریالی اجاره داده نشد.
این کارشناس که مایل است هویتش در ایسنا محفوظ بماند، تصریح کرد: متولی ملک استادیوم، چهارسال قبل حتی به دستگاه قضایی مراجعه و اداره تربیت بدنی را بخاطر عدم پرداخت اجاره محکوم کرد، اما با وجود صدور حکم قطعی باز اجاره را تمکین نکرده و به رای دادگاه هم بیتوجهی کردند.
وی افزود: تربیت بدنی طی مکاتباتی اعلام کرد این ورزشگاه از نظر ساختار فرسوده است و قابلیت بهرهبرداری ندارد و خطرناک نیز هست. لذا اداره تربیت بدنی قصد فروش این مکان را با استناد قانون مولدسازی داشت اما با مکاتباتی که انجام داد متوجه شد این ملک وقف است و نمیتواند آن را بفروش برساند، در نتیجه این ملک را به یک سرمایهگذار بخش خصوصی به مدت ۲۵ ساله و ماهانه پنج میلیون تومان اجاره و واگذار کرد.
این کارشناس خاطرنشان کرد: طبق قرارداد برای ملک وقفی، اجاره واگذاری به غیر ممنوع است؛ اداره تربیت بدنی بدون اجازه حق اجاره دادن نیز نداشت و متولی با توجه به این عوامل که کاملا به حق است از تربیت بدنی شکایت کرد.
وی تاکید کرد: اداره تربیت بدنی زیاده خواهی دارد، حتی در دهه ۸۰ نیز طبق اسناد و نقشههای موجود قصد داشت این ملک را تخریب و مرکز تجاری بسازد که با مخالفت اوقاف جلوی آن گرفته شد.
قابل ذکر است که تماسهای مکرر ایسنا با اداره ورزش شهرستان و اداره کل ورزش استان برای پیگیری و بررسی مشکل این ورزشگاه تا امروز بدون پاسخ مانده است؛ مرجعی که به نظر میرسد میتواند کلاف سردرگم ماجرای ورزشگاه آزادی بابل را بگشاید. در پایان شاید کلید حل معما در این پرسش پنهان باشد که چه اشخاصی از نابودی این نماد و هویت استانی و ملی سود خواهند برد؟
انتهای پیام
نظرات