• دوشنبه / ۲۴ فروردین ۱۳۸۳ / ۱۱:۵۴
  • دسته‌بندی: ادبیات و کتاب
  • کد خبر: 8301-05216
  • خبرنگار : 71157

«تقريبا براي هر نويسنده‌اي وسوسه نوشتن فيلمنامه وجود دارد» «بسياري از فيلم‌هاي خوب پيش از انقلاب، اقتباس ادبي بود» گفت‌وگو با شهريار مندني‌پور/2/

«تقريبا براي هر نويسنده‌اي وسوسه نوشتن فيلمنامه وجود دارد»
«بسياري از فيلم‌هاي خوب پيش از انقلاب، اقتباس ادبي بود» 
گفت‌وگو با شهريار مندني‌پور/2/
مندني‌پور در بخش ديگري از گفت‌وگويش با خبرنگار ايسنا درباره گرايش داستان‌نويسان به فيلمنامه‌نويسي گفت: تقريبا براي هر نويسنده‌اي وسوسه‌ي نوشتن فيلمنامه وجود دارد؛ مثلا زماني هاليود موفق شد نويسنده‌اي چون فاكنر را به خدمت گيرد، گرچه در موفقيت او در اين حوزه بحث‌هاي زيادي وجود دارد. وي افزود: در حال حاضر يكي از منابع اصلي هاليوود و سينماي پيشرفته جهان رمانهاي چاپ شده‌ي موفق است، كه آخرين آنها به عنوان مثال رمان “ساعت‌ها“ اثر كانينگهام است كه فيلم موفقي هم از آن ساخته شد. مندني‌پور سپس تاكيد كرد: در ايران هم در حوزه‌ي سينماي هنري قبل از انقلاب تقريبا ارتباط خوبي با ادبيات وجود داشت. بسياري از فيلمهاي خوب قبل از انقلاب از يك اثر داستاني اقتباس شده بودند و كارگردان آنها خود نويسنده موفقي بود، اما در حال حاضر اين ارتباط آنچنان كه بايد نيست. اين داستان‌نويسي شيرازي ساخته شدن يك فيلم براساس رمان “گاوخوني“ را خبري مسرت‌بخش؛ اما ناكافي دانست و يادآور شد: ادبيات داستاني ما بعد از انقلاب منابع زيادي براي تبديل به فيلم توليد كرده است، ولي اگر برگرديم به موضوع وسوسه‌ي فيلمنامه‌نويسي، مساله در ايران بسيار پيچيده‌تر مي‌شود. وي ادامه داد: شاهد بوده‌ايم كه نويسنده با فلسفه‌ي اينكه سالي يك فيلمنامه بنويسد، مبلغي پول به دست بياورد و با خيال راحت بنشيند و داستانش را بنويسد، به سينما نزديك شده و بعد در ورطه‌ي سينماي بازاري چنان غرق شده كه ديگر كمتر فرصتي براي داستان‌نويسي پيدا كرده است. او با بيان اينكه اين داستان مكرر رخ داد و رخ مي‌دهد، خاطرنشان كرد: شايد علت اين شكست اين است كه توليد سينماي ناب در ايران بسيار اندك است و بنابراين نويسنده‌اي كه به سينما روي بياورد، به احتمال زياد شكار سينماي بازاري مي‌شود. مندني‌پور تجربه‌ي بيشتر داستان‌نويسان ما از فيلمنامه‌نويسي را تجربه‌ي شيريني ندانست و توضيح داد: علت از يك طرف به شناخت اندك نويسنده از سينما برمي‌گردد و از طرف ديگر به بازاري بودن بخش عمده‌ي توليدات سينمايي ما كه نيازي به يك داستان محكم ندارد و همچنين به نبود شناخت در بسياري از سينماگران ما از ادبيات. وي در ادامه تصريح كرد: اگر نويسنده به قصد به دست آوردن پول به نوشتن فيلمنامه روي آورد و نه به مقصد خلق يك اثر هنري، معمولا دچار شكست مي‌شود و بلكه قسمتي از شفافيت خلاقيت خود را هم كدر مي‌كند. بايد يادمان باشد كه سينما گرچه صنعت و تجارت است، اما در وهله‌ي اول يك هنر است. انتهاي پيام
  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha