اگر تصنيف پاپ خواندم براي آن بود كه بگويم اين موسيقي پاپ است نه آنچه كه با اين عنوان عرضه مي‌شود. عليرضا افتخاري در گفت‌وگو با خبرنگار هنري ايسنا، اظهار داشت: در جايگاه يك موسيقيدان و كسي كه شيوه‌هاي مختلف موسيقي اصيل را كار كرده و در مورد آن شناخت دارم، اين حق را براي خود قائلم كه تجربه‌اي هم در كارهاي نو كسب كنم. وي افزود: براي ورود صحيح موسيقي پاپ به فرهنگ موسيقي ايران، من خود را سپربلا قرار دادم. وي تصريح كرد: من حتي تعدادي از تصنيف‌هاي پاپ را به شيوه سنتي نيز خوانده‌ام اما از آنجا كه مردم و ناشر از من كار نو مي‌خواهند، سعي كردم اگر هم قصوري در كار من ايجاد شد، مولد سود براي ناشر، معنويت براي مردم و موجب مردم داري باشد. وي افزود: وقتي در جامعه‌اي زندگي مي‌كنيم بايد تمام جوانب آن را در نظر بگيريم. اينك زمانه تغيير كرده است، مردم خسته‌اند از تكرار، خداوند لحظات را خلق كرد كه شاد باشيم. تا كي خود را به موسيقي قاجار پيوند دهيم؟ بايد به موسيقي لباس روز را پوشاند. افتخاري ادامه داد: ابوعطا را يك بار بايد خواند، يك بار“سه گاه” بايد خواند، چند تا “همايون” بخوانيم؟ براي چشيدن يك مرغ، نياز به چشيدن همه مرغ‌ها نيست، بعد از آن چه؟ اين سبك‌ها از گذشتگان به ما رسيده، ما نيز حق هر كدام را ادا كرده‌ايم. اما، ما براي روان آيندگان چه مي‌كنيم و چه مي‌خواهيم به فرهنگ آيندگان تحويل دهيم؟ هر شعري تحرير خود را دارد، تا كي تمام شعرها را با يك تحرير بخوانيم؟ وي گفت: آنچه براي من اهميت دارد، اداي احترام و توجه به نيازهاي هنرمنداني است كه اينك در كهولت سن به سر مي‌برند، من در موسيقي به دنبال نامي براي خود نيستم، كه اگر بخواهي اينگون عمل كني بايد بي رحم باشي و آنچه براي من مهم است در درجه اول رضاي خداوند است بعد از آن رضايت مردم و ديگر جلوگيري از شكست ناشر، كه خوشبختانه تا امروز، كارهاي من بالاترين تيراژ را در جامعه داشته كه اين امر گواه استقبال مردم است ليكن همانگونه كه هستي همه را يكسان خلق نمي‌كند، تمام كارهاي يك هنرمند هم نمره A (برتر) نمي‌گيرد. وي برجسته ترين اثر از نگاه خودترا “نيلوفرانه” خوند و گفت:اما فقط يك “نيلوفرانه“!. عليرضا افتخاري دربارهمشكلات امروز موسيقي ايران به ايسنا گفت: بزرگترين معضل ما فقدان بزرگ يك صاحب فن، است كه گرد او چرخ بزنيم. امروز در موسيقي هر كس رويه خود را به پيش مي‌برد، درست مانند يك صحنه كنسرت كه هر نوازنده‌اي هر چه خواست مي نوازد، مشكل ما نداشتن يك نت واحد است، نت واحد ما نيز ايدئولوژيمان است، آن چيزي است كه نهاد ما را زنده و بيدار مي‌كند. ما بايد به جامعه كار نو ارائه دهيم، كار نو نيز، فكر نو و انديشه نو مي‌خواهد كه متاسفانه هنر نو انديشيدن نداريم، نياز نسل جوان را نمي‌شناسيم و هنوز براي گذشتگان مي‌نوازيم. انتهاي پيام