يك شاعر طنزپرداز معتقد است: شعر سفارشي نوعي تفنن ادبي در ادبيات بوده كه به ادبياتمان لطمه‌اي نزده است. عمران صلاحي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: اين شعر از گذشته در ادبيات ما وجود داشته و شاعران مديحه‌سرايي بودند كه قصايد مدحي مي‌گفتند و در قبال آن پول مي‌گرفتند كه گاهي پادشاه اگر از آن مديحه خوشش مي‌آمد، دهان شاعر را با طلا و اگر خوشش نمي‌آمد، با چيز ديگري پر مي‌كرد؛ اما شعرهايي هميشه ماندگار شده‌اند كه حسي از شاعر در آن بوده است؛ حتا اگر به سفارش دلش بوده باشد. وي گفت: در شعرهاي سفارشي، شاعر سعي مي‌كند چيزي را سرهم كند تا بخواند و بيشتر شعر را مي‌سازد كه باعث تفريح مي‌شود. البته ضرري هم ندارد؛ اما مشكل خود شاعر است كه بعدا پشيمان مي‌شود. هرچند بعضي از قصايد مدحي كه خوب اجرا شده و از نظر ادبي و زبان قوي بوده‌اند، ماندگار شده‌اند؛ مانند بعضي از قصايد انوري و خاقاني كه با آنكه مدح بوده‌اند، ولي ماندگارند. صلاحي افزود: گاهي سفارش‌ها فردي است؛ مثلا مي‌گويند براي فلان عروسي يا عزا شعري بگو و گاهي هم اجتماع و سياست شعري را به شاعر سفارش مي‌دهد؛ مثلا يك روزنامه سياسي از شاعري مي‌خواهد برايش به اندازه يك ستون شعري انقلابي بسرايد كه اين اشعار خود مشخص مي‌كنند كه سفارشي هستند و لازم نيست كسي اين را بگويد. وي با اعتقاد به اينكه شاعري كه از خودش شعري را تقاضا كند، مانند سلف سرويس است، در ادامه اظهار داشت: يك شعر سفارشي را تنها با عوض كردن نام در جاي ديگري مي‌توان عرضه كرد كه به درد محافل مي‌خورد و خيلي هم به ادبيات ضرر نمي‌زند؛ زيرا شعر واقعي هميشه وجود دارد. ولي خوب است شاعر گاهي به سفارش دلش هم عمل كند و اگر شعري سفارشي مي‌نويسد، درباره كسي كه به او علاقه و محبت دارد بنويسد. انتهاي پيام