عضو هيأت علمي دانشگاه فردوسي مشهد گفت: فرهنگستان زبان و ادب فارسي بايد معادل‌يابي کند؛ نه معادل‌سازي. سيدحسين فاطمي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خراسان، افزود:معادل‌سازي کلمات با نياز جامعه متناسب نيست؛ رشته‌هاي مختلف، واژه‌هاي فارسي بيش‌تري مي‌طلبند و رشته‌هاي گوناگوني وجود دارند که بايد به‌جاي لغات فرنگي، معادل فارسي آن‌ها تعيين شوند. او با بيان اين‌که سرعت واژه‌سازي در فرهنگستان کند است، گفت: فرهنگستان کوشش‌هاي بجايي در زمينه‌ي معادل‌سازي انجام مي‌دهد؛ اما سرعت واژه‌سازي در فرهنگستان کند است و اين امر بايد جدي‌تر دنبال شود؛ کلمات معادل‌سازي‌شده بايد تکرار شوند، تا به اين ترتيب جايي براي خود در جامعه باز کنند. اين مدرس دانشگاه با تأکيد بر اين‌که زبان فارسي مي‌تواند خود را حفظ و صيانت کند، اظهار داشت: فارسي زبان زنده‌اي است و با خودکفايي و اتکا به خود، مانند يک درخت رشد مي‌کند؛ برگ‌هايش مي‌ريزند و برگ‌هاي تازه‌اي درمي‌آورد و به اين ترتيب سرسبزي و دوام خود را حفظ مي‌کند. فاطمي همچنين تصريح کرد: زبان فارسي در جامعه کم‌رنگ نشده است؛ بلکه آموزش و پرورش ما در هر چه پررنگ تر شدن آن، درست و دقيق کارش را انجام نمي‌دهد. او درباره‌ي امکان بين‌المللي شدن زبان فارسي هم گفت: بايد کشور به لحاظ اقتصادي، علمي و بويژه فرهنگي در سطح بالايي باشد، تا زبانش مورد تأييد و استفاده قرار گيرد؛ البته در زمان‌هاي قديم، ايران قدرت برتري بوده و زبان فارسي نيز در آن ادوار گسترش يافته است؛ براي مثال در زبان‌هاي هندي، بنگالي و... لغات فارسي فراواني مشاهده مي‌شوند؛ درواقع در اين کشورها زبان فارسي تأثير بسزايي در گسترش زبان آن کشورها از خود به جاي گذاشته است. البته ملي‌گرايان کشورهاي تحت نفوذ زبان فارسي به علت گسترش زبان بومي کشور خود موجبات کم‌رنگ شدن زبان فارسي را در اين کشورها به وجود آورده‌اند. عضو هيأت علمي دانشگاه فردوسي با بيان اين‌که برخي عناصر در داخل کشور از بين‌المللي شدن زبان فارسي هراس دارند، افزود: بعضي عناصر در داخل کشور از بين‌المللي شدن زبان فارسي مي‌ترسند؛ ولي در نظر من فرهنگ و تمدني که قوي باشد، بين‌المللي شدن زبانش به هيچ عنوان به ضرر آن کشور نيست. او با اشاره به نقش رسانه‌ها در ترويج زبان و ادب فارسي اظهار داشت:‌ بسياري از کارهاي رسانه‌ها در اين زمينه چندان جدي نيست. در دهه‌ها‌ي قبل، مسؤولان و دست‌اندرکاران رسانه از سواد بالايي برخودار بودند؛ براي مثال افرادي چون مجتبي مينوي، بهار و... به عنوان روزنامه‌نگار و اهل مطبوعات در آن دوره جدي‌تر عمل مي‌کردند و زبان فارسي بيش از شرايط کنوني مورد حمايت قرار مي‌گرفت. انتهاي پيام