این نویسنده، کارگردان نمایش عروسکی و عروسک‌ساز که این روزها در حال آماده‌سازی نمایش عروسکی سایه‌ای برای هفدهمین جشنواره بین‌المللی نمایش عروسکی(تهران - مبارک) است، در گفت‌وگویی با ایسنا درباره لزوم برگزاری چنین جشنواره‌هایی بیان کرد: مطمئنا عرضه نمایش عروسکی بسیار مهم است؛ اینکه این جشنواره به صورت دوسالانه برگزار می‌شود نکته‌ای است که باید به آن توجه کرد. من موافق برگزاری این گونه جشنواره‌ها هستم ولی نه با امکان کم.

او ادامه داد: کالای فرهنگی هنری چیزی نیست که هر چند سال یک بار اتفاق بیفتد بنابراین باید بر روی این نکته تمرکز کنیم که کار برای ارتقا سطح کمی و کیفی عرصه فرهنگ بالا رود و البته این بدان معنا نیست که تعداد جشنواره‌ها بیشتر شود. ما ظرفیت خوبی در این حوزه داریم که فقط باید شناسایی و جریان سازی شوند تا در طول سال هم فعالیت داشته باشند و محدود به زمان برگزاری جشنواره‌ها نشود. گروه‌های نمایشی باید در جاهای مختلف با تماشاگران خودشان برخورد کنند و کارهای پخته‌تر گزینش شوند و به جشنواره بیایند پس با این اوصاف باید مسیر  درستی برای آن پیش بینی شود. 

این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه "گروه‌هایی که از شهرستان کاری را برای جشنواره ارسال می‌کنند تنها فقط دو اجرا از نمایششان خواهند داشت" گفت: بچه‌های شهرستان کار و انرژی بسیاری صرف می‌کنند، آن‌هم فقط برای دو اجرایی که در جشنواره خواهند داشت. این اصلا خوب و عادلانه نیست بلکه همه گروه‌های نمایشی باید در رفت وآمد باشند تا این کالای فرهنگی دیده شود. البته این هنر نادیده گرفته نشده اما با این حال ساختار و شرایط شهرستان‌ها و سالن‌هایی که می‌توانند خودشان را بعد از جشنواره هم درگیر کنند که 30 تا 60 اجرا در طول سال داشته باشند و رفت و آمد فرهنگی باشد، اتفاق نیفتاده است. اگر این اتفاق تحقق پیدا کند حتما شکل و شمایل خوبی به نمایش عروسکی خواهد داد.

او همچنین با تاکید بر اینکه "باید فعالیت‌های تئاتری از تهران تمرکززدایی شود"، افزود: فعالیت‌های تئاتری نباید فقط به تهران محدود باشد بلکه باید کل ایران را فرا بگیرد. خودم به شخصه حاضرم اگر کسی در شهرستان‌ها امکانش را دارد کارم را ببرم و در آنجا به اجرا بگذارم. امسال که هفدهمین سال برگزاری جشنواره عروسکی است، نشان می‌دهد که 17 دوره نمایش عروسکی خلق شده و اگر استثنائات را کنار بگذاریم هر کدام از این نمایش‌ها بیشتر از دو اجرا نداشته‌اند.

بزدوده اضافه کرد: آیا نباید برنامه ریزی‌ای داشت تا فعالیت تمام گروه‌ها در طول سال هم استمرار داشته باشد. کارهایی که 17 دوره پیش برگزار شدند اکنون کجا هستند؟ چه کسی آنها را دیده است؟ این نسل جدیدی که اکنون وارد حوزه نمایش عروسکی شده‌اند آیا این نمایش‌ها را دیده‌اند؟ شرایط کاری ما به شدت سخت است. حرفه ما نمایش عروسکی و تولید محتوا برای کودک و نوجوان است. ما که حرفه دومی نداریم بنابر این ما آماده‌ایم، مدیران ارشدی که در وزارت ارشاد حضور دارند هم بیایند و به عنوان راهکار شرایطی را فراهم کنند که این تبادل فرهنگی فقط منوط به تهران نباشد.

وی درباره شرایط امروز جامعه تئاتری نیز اظهار کرد: دغدغه همه ما در تئاتر این است که این کالای فرهنگی به درستی پخته و نگهداری شود و به شیوه مطلوبی در اختیار جامعه گذاشته شود. جامعه‌ای که نیاز به دیدن نمایش‌های مختلف از جمله نمایش‌های عروسکی دارد. برای رسیدن به این مقصود باید برای برگزاری کلاس‌هایی پژوهشی و تربیتی و به طور کلی برای آنچه نیاز است یک گروه نمایشی از آن بهره مند شود، برنامه ریزی کند. برای رسیدن به این روند بیش از 90 درصد اختیار دست وزارت ارشاد است و مقداری هم در اختیار کانون پرورش فکری که می‌توانند با یک برنامه ریزی دقیق اتاق فکری به شدت تخصصی راه اندازی کنند تا کم و کاستی‌ها از این طریق برطرف شود.

این نویسنده و کارگردان نمایش‌های عروسکی در پایان صحبت‌هایش با بیان اینکه "تابستان فرصت بسیار خوبی است تا بتوانیم خانوادهها را درگیر هنر کنیم" اظهار کرد: نمایش عروسکی محدودیت سنی ندارد و سرگرمی بسیار درستی است زیرا در این سرگرمی فکر و اندیشه و ذوق و شوق وجود دارد و می‌توان در آن حرف‌های پند آموز زد بنابر این باید به خوبی برای آن برنامه ریزی کرد. در کانون پرورش فکری این کار انجام می‌شود اما آیا باید فقط کانون در این امر فعالیت کند پس نهادهای موازی چه می‌شود؟ ارشاد، وزارت خانه است اما کانون زیر مجموعه آموزش پرورش. ما متخصصین متبحری در کانون داریم که می‌توان با استفاده از آنان در نقاط مختلف کشور کودکان را درگیر این هنر کرده و از این طریق تبادلات فرهنگی انجام دهیم.

انتهای پیام