علی متقیان، مدیرعامل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)

باسمه تعالی

قسم به قلم و آنچه می‌نویسد

۱۷ مرداد یادآور روز تلخی است که دیپلمات‌های مظلوم ایرانی به اتفاق یک خبرنگار در خانه خودشان و برخلاف عرف‌ دیپلماسی جهانی مورد هجموم قرار گرفته و روزی ابدی را از خداوند به پاداش هجرت و جهاد خود گرفتند و مشمول "هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله" شدند و  "عند ربهم یرزقون" پاداششان شد.
آنها راه خود را شناختند و به مقصد رسیدند و برای ما واماندگان چراغ راه شدند.
ما چقدر از نور این چراغ برای ادامه راه بهره‌مند شویم خودمان عهده‌دار هستیم.
برای تداوم این نور و بهره‌مندی برای استمرار آن با حسن سلیقه این روز را با نام بزرگداشت مقام خبرنگار ابدی کردیم. هرچند تعداد دیپلمات‌های شهید و نمایندگان ایران اسلامی که در این روز سخت به شهادت رسیدند در مقایسه با یک خبرنگار بیشتر است و شاید شایسته  می‌بود این روز به روز دیپلمات نامگذاری شود،  اما گذاشتن نام خبرنگار بر این روز پیام مهمی دارد.
هر واقعه‌ای چه اختیاری و چه غیراختیاری، هنگام تحقق آغازی دارد و پایانی. برای آغاز آن پس از انجام، روایتی داریم و برای پایان آن هم دیدگاهی یا بهانه‌ای، به هر حال با آغاز و انجام واقعه خاتمه یافته و آثار آن ماندگار خواهد شد.
وظیفه عوامل اجرایی و برگزاری وقایع اختیاری اجرای درست و رسیدن به هدف و انجام است.
و در حوادث و وقایع غیراختیاری بهانه‌ای است طبیعی و تمام تلاش بر این است که با کمترین خسارت به پایان برسد.
پس برای هر دو واقعه آغاز و پایانی متصور است. اما مهم اینجاست که واقعه‌ای به انجام رسیده است. نتیجه مثبت و منفی آن را چه کسانی به آیندگان منتقل خواهند کرد؟ به وسیله چه کسانی این واقعه ماندگار خواهد شد؟ چگونه آثار و مستندات آن ابدی می‌شود و چگونه در تاریخ ثبت خواهد شد؟ این افتخار را به خبرنگار و واقعه‌نگار داده‌اند که شاهد ماجراست و براساس مشاهدات خود آن را مستند خواهد کرد و برای آیندگان شهادت خواهد داد که چنین واقعه‌ای رخ داده است.
زمانی این واقعه از زبان خبرنگار شاهد در آینده مطالعه و تکرار می‌شود که دیگر عناصر تشکیل‌دهنده آن پراکنده و پرونده آن‌ بسته شده است.
واقعه دفتر نمایندگی و سفارت ایران اسلامی در افغانستان هم  تمام شد و همه پدیدآورندگان واقعه که در راه حق  بودند به شهادت رسیدند و آنها که در طریق باطل حرکت می‌کردند نابود شدند و دیگر ظاهرا در بین ما نیستند، اما آثار و اطلاعات و مستندات واقعه که از قول خبرنگاران تهیه شده و ارسال شده بود همچنان در دست است و قابل استناد. یکی از دلایلی که این روز را روز خبرنگار نامیده‌اند همین ماندگاری آثار آن است که توسط شهید صارمی مخابره شد.
دو دیگر اینکه بر اساس اعتقاد دینی ما شهیدان شاهدند و تا ابد "عند ربهم یرزقون" هستند،  و شاهدان عملی.  شهید وقتی شاهد خواهد شد که  خون و جان خود را برای رضای حق با اخلاص تمام در راه خدا هدیه دهد و خالصا لوجهه جان به جان‌آفرین تسلیم کند. وقتی این گونه تسلیم حق شد عند ربهم یرزقون است و شاهد. اگر روز خبرنگار را مفتخر به نام شهید کرده‌اند، پیامش این است که خبرنگار هم همانند شهید شاهد است، مشروط بر اینکه برای رضای خدا ببیند و خالصا لوجه الله بدون حب و بغض آن‌چه می‌بیند بنویسد و مطامع دنیوی چشم او را نبندد تا حق را نبیند. اگر چنین شد شاهد است و همسنگ شهید نزد خداوند اجر و قرب دارد.

انتهای پیام