حجت الاسلام والمسلمین محمدرضا نصوری در گفت‌وگو با ایسنا، با تاکید بر نقش محوری حضرت زینب (س) در باقی ماندن قیام عاشورا اظهار کرد: وقتی به تاریخ می‌نگریم می‌بینیم که مشارکت زنان در جامعه اسلامی یک جریان اصیل بوده است. همانطور که حضرت خدیجه (س) از پیامبر اکرم (ص) حمایت و ایشان را یاری کرد. حضرت زهرا (س) نیز یاری‌گر امام و مقتدای خود یعنی حضرت علی (ع) بود. حضرت زهرا (س) در خانه ننشست و یاری‌گر امام خویش شد. همین راه را حضرت زینب (س) در واقعه عاشورا در حمایت از امام حسین (ع) انجام داد.

وی خاطرنشان کرد: حمایت و یاری رساندن به امام زمان جزء وظایف هر فرد و مسلمان است و برای یاری از امام زمان خود باید یک نگاه پاک و با بصیرت داشته باشیم. در این صورت است که می‌توانیم یاری‌گر امام زمان خود باشیم. حضرت زینب (س) تربیت شده مکتبی بود که به معنی واقعی نقش امام را درک می‌کرد و وقتی پس از قیام عاشورا سخنرانی می‌کرد حرفی از اینکه برادر و یا برادرزادگان و یا یاران حضرت در عاشورا تشنگی و یا سایر مسائل را تحمل کرده‌اند و سختی‌ها؛ سخنی مطرح نکردند؛ بلکه هر چه می‌گفتند در راستای حمایت از امام زمان خود بود.

معاون تبلیغ و ارتباطات مرکز تخصصی مهدویت ادامه داد: در کربلا و زمانی که آن واقعه رخ داد رسالت حضرت زینب (س) حمایت از بچه‌ها بود و وظیفه دوم حضرت این بود که جریان را به گوش جهانیان برساند. این که می‌گویند:" کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود." به معنی واقعی جمله درست است چرا که ایشان معرفی کننده امام حسین (ع) و امام پس از ایشان یعنی امام سجاد (ع) بودند و تمام هدفش دفاع از حریم ولایت بود چرا که می‌دانست حفظ امام به منزله حفظ ارکان دین و جامعه اسلامی است.

نصوری ادامه داد: همین رویکرد نشان می‌دهد که زنان جامعه ما باید یک نگاه جامع نسبت به موضوعات پیرامون خود داشته باشند و بدانند که در جامعه اثرگذار هستند. از طریق افزایش آگاهی و علم آن هم از راه صحیحش باید یاری‌گر امام زمان خود باشند. چرا که این زنها هستند که مدیریت و جریان سازی را بر عهده دارند. حضرت زینب (س) نمونه بارز  امام سجاد (ع) بودند و در مسیر حمایت از امام و روشنگری و معرفی اهل بیت (ع) نقش ویژه‌ای داشتند. همین اصل را هم بانوان ما پس از شکل گیری انقلاب ایفا کردند. می‌بینیم که بانوان ما در پشت صحنه‌های جنگ و نبرد حق علیه باطل به تأسی از حضرت زینب (س) وارد عرصه شدند و فقط ننشستند و دعا کنند و یا حرکت مردان و پسرانشان را تایید کنند بلکه خود به میدان آمدند و نسلی را تربیت کردند که اتفاقات عظیمی را در جهان رقم زدند.

انتهای پیام